Fractal

Προδημοσίευση από το υπό έκδοση μυθιστόρημα της Τζένης Μανάκη «Η σκιά της αμφιβολίας»

 

h_skia-tis-amfivolias«Καθώς προχωρούσα στη συγγραφή ενός θεατρικού έργου με  κεντρικό θέμα τα πολλά πρόσωπα και προσωπεία κάθε ατόμου, στεκόμουν διεισδυτικά  πάνω στις «μάσκες» ανθρώπων του περίγυρου, ανακαλώντας συμπεριφορές φίλων και γνωστών από το παρελθόν μου. Προσπαθούσα να ερμηνεύσω τις αιτίες των τόσο διαφορετικών εκδοχών του καθένα. Έθετα κυρίως τον εαυτό μου κάτω από μικροσκόπιο, πραγματοποιώντας βουτιές στο ψυχικό μου κόσμο, κι εξέταζα με την επιμονή και επιμέλεια επιστημονικού ερευνητή τις μεταλλάξεις μου, που προέκυπταν από κοινωνικούς, κυρίως, καταναγκασμούς. Αναρωτιόμουν αν ήμουν εγώ το ίδιο άτομο ως γιος της μάνας μου, ή αν είχα κάποια σχέση μ’ εκείνον το νεαρό ερωτευμένο στο Παρίσι. Πως με είδε η Ειρήνη τόσα χρόνια μετά,  ή ακόμη κι  εκείνη η πόρνη στη  Μόσχα, ή η Μαρίνα που εξοργίστηκε τόσο, καθόλου άδικα, μ’ εκείνον τον υποκριτή που υπήρξα απέναντί της. Είμαι αυτός που ο Χρήστος ορμώμενος από κάποια στοιχεία θαυμασμού απέναντί μου, μου εμπιστεύτηκε την πρώτη του συγγραφική δουλειά; Τι βλέπει στο δικό μου πρόσωπο ο Χάρης τώρα; Αυτό το άτομο  έχει καμία σχέση με τον Γιάννο, τον αγαπημένο αδελφό του, που κάποτε είχε σαν πρότυπο… θαρρείς έναν αιώνα πριν;

Πόσο τελικά με ήξερα σε βάθος; Ήταν πλαστή αυτή η «αυτοάγνοια» ή ήταν απλά μία αντίδραση στις πολλές όψεις που έπλασα εγώ ο ίδιος για τον εαυτό μου;

Δεν είναι μόνο ο χρόνος που μεταβάλλει αυτό που ήμασταν κάποτε. Είναι και η έμφυτη τάση του χαμαιλέοντα που μας αλλάζει σε συνάρτηση με τις μέσα-έξω συνθήκες. Αναρωτιόμουν και προσπαθούσα με παραδείγματα να θεμελιώσω την εκδοχή ότι υπάρχουν χαρακτήρες δυνατοί που δεν υπόκεινται σ’ αυτές τις μεταλλάξεις.  Είχα πειστεί, ότι  τελικά δεν αποτελούσαν τον κανόνα. Η μάνα μου, ο πατέρας μου, πρόσωπα που παρακολούθησα την πορεία τους χρόνια, παρά τα τόσο θετικά συναισθήματά μου, επιβεβαίωναν την άποψή μου.

Κατέληξα ότι μέσα σε κάθε άνθρωπο ζευγαρώνει  η χαρά  με τη θλίψη, η αγωνία με τη χαλαρότητα, το γελοίο με το σπαραχτικό σε δόσεις που ποικίλουν. Και όλα αυτά τα στοιχεία κραυγάζουν την αγωνία του ανθρώπου ανάμεσα στην εσωτερική του πραγματικότητα και το εύθραυστο απατηλό εκάστοτε προσωπείο του.

Βρισκόμουν στη μέση σχεδόν της τρίτης πράξης του έργου μου. Ο κεντρικός μου ήρωας  βασανισμένος από την αρρώστια αλλά και τις ψυχικές καταβυθίσεις, έκανε τον απολογισμό της ζωής του μπροστά στη γυναίκα του που είχε χάσει την ακοή της. Προσπαθούσα χωρίς να βαρύνω το κείμενο με φιλοσοφικές έννοιες που θα έκαναν το μεγαλύτερο μέρος των θεατών να πλήξει, αν βέβαια το έργο μου ανέβαινε ποτέ στη σκηνή, να δώσω ένα βάθος στο μονόλογό του. Έγραφα κι έσβηνα ανικανοποίητος από το αποτέλεσμα. Είχε σχεδόν ξημερώσει. Έβλεπα έξω από το τζάμι το πρώτο δειλό πρωινό φως. Ένα διστακτικό αεράκι θώπευε τα κλαδιά της πανύψηλης ακακίας που έφθανε μέχρι τον τρίτο όροφο που βρισκόταν το διαμέρισμά μου. Άνοιξα το παράθυρο. Η Άνοιξη ερχόταν κραυγάζοντας τη συνέχεια της ζωής σ’ αντίθεση μ’ ό,τι προσπαθούσα να γράψω. Το θρόισμα των φύλλων σαν απαλή μουσική γλύκανε κάπως τον ταραγμένο εσωτερικό μου κόσμο. Επέστρεψα στο γραφείο κι έσβησα τον υπολογιστή. Με μια κούπα μυρωδάτο αχνιστό καφέ ακούμπησα με τούς αγκώνες  πάνω στο δροσερό μάρμαρο του παραθύρου. Λοξά από μακριά φαινόταν μια λωρίδα θάλασσας κάτω από ένα θαμπό ακόμη γκριζογάλανο ουρανό. Τα καυσαέρια δεν κατόρθωναν παρά την επιμονή τους να κατατροπώσουν τη μυρωδιά της ακακίας  που ανακατευόταν μ’ αυτήν του καφέ. Ένα κύμα στιγμιαίας γαλήνης με κατέκλυσε και το εισέπραξα σαν μία στιγμή αληθινής ευτυχίας που βίαια διέκοψε το κουδούνισμα του τηλεφώνου.

Ήταν η χειρότερη είδηση που μπορούσα να πάρω!»

 

Τζένη Μανάκη

Τζένη Μανάκη

 

 «Η σκιά της αμφιβολίας» της Τζένης Μανάκη, εκδόσεις Όστρια

 

«Ποιός μπορεί να πει με ακρίβεια ποιό ήταν το πρόσωπο του καθενός χθες και ποιά η σχέση μ’ αυτό που είναι σήμερα…»

 

Ένα μυθιστόρημα με στοχασμούς για τη ζωή, τον έρωτα, τη ρευστότητα της ταυτότητας των ανθρώπων και την ”ερμηνεία” των εκάστοτε προσωπείων τους.

ΕΙΡΗΝΗ και ΓΙΑΝΝΟΣ.

Δύο νέοι άνθρωποι συναντώνται τυχαία στην Πόλη του Φωτός. Τους συνδέει το κοινό ενδιαφέρον τους για την Τέχνη και τη Λογοτεχνία.

Εκείνη αστή, έχει εγκαταλείψει Αθήνα και Αρχιτεκτονική, απογοητευμένη από το μεγάλο έρωτά της για τον άπιστο Πέτρο Πανδή. Σπουδάζει στη Σχολή Καλών Τεχνών.

Εκείνος μικροαστός από Θεσσαλονίκη κάνει μεταπτυχιακές σπουδές στη δημοσιογραφία, με πενιχρά οικονομικά.

Ο Γιάννος την ερωτεύεται με πάθος. Η Ειρήνη εκτιμά την ειλικρίνεια των αισθημάτων του. Αφήνεται με ενθουσιασμό και τρυφερότητα στη  σχέση, αλλά με τη σκέψη της στον άπιστο Πέτρο Πανδή. Για να τον ξεπεράσει, ακολουθεί τον καθηγητή της, Ανρί Μορώ, που τη φλέρταρε επιμόνως, στο εξοχικό του, στη Νορμανδία. Γνωρίζεται με τους ενδιαφέροντες φίλους του. Απογοητευμένη από τις μεταξύ τους σχέσεις, επαναφέρει στο νου της  καταστάσεις που έζησε με τον Πέτρο. Απομακρύνεται από τον Ανρί με ενοχές για την προδοσία προς τον Γιάννο και γεμάτη υπαρξιακές αναζητήσεις και αμφιβολίες.

Ο Γιάννος επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη με έντονα ακόμη αισθήματα για την Ειρήνη. Επιτυχημένος δημοσιογράφος, πραγματοποιεί και το όνειρό του να γίνει συγγραφέας. Ο φόβος πιθανής ταύτισης με τον ομοφιλόφυλο αδελφό του τον οδηγεί σε περίεργες συμπεριφορές. Οι επιτυχίες του θα άρουν τη σκιά της αμφιβολίας για τις επιλογές και το έργο του;

Η Ειρήνη πληροφορείται τη δολοφονία του Ζακ, συγγραφέα, φίλου του Ανρί.

Ο Πέτρος εμφανίζεται στο Παρίσι να τη διεκδικήσει.

Θα τον ακολουθήσει στο δρόμο που έχει χαράξει για τη ζωή του ή θα μεγαλώσει  το βάθος του προσωπικού της αινίγματος;

Μία, μετά από χρόνια, συνάντηση του Γιάννου με την Ειρήνη, επαναφέρει αισθήματα, σκέψεις, αναθεωρήσεις και πολλές αμφιβολίες για την ακριβή ερμηνεία του πραγματικού  προσώπου καθενός.

 

h_skia-tis-amfivolias_cover

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top