Fractal
Home / Βιβλιοκριτικές / Σαν το παλιό καλό καιρό, με αλληγορίες
01/11/2017, 10:46 πμ

Σαν το παλιό καλό καιρό, με αλληγορίες

Γράφει ο Θεοχάρης Παπαδόπουλος // *

 

Ζ. Δ. Αϊναλής “Η σιωπή της Σίβας”, Εκδόσεις Vakxikon.gr

 

Εδώ και αρκετό καιρό, έχουμε συνηθίσει να διαβάζουμε αρκετούς ποιητές, που δεν μας ξαφνιάζουν με τα έργα τους. Πολλές ποιητικές συλλογές είναι προβλέψιμες και ως προς το περιεχόμενό τους και ως προς τον τρόπο, που έχουν γραφτεί. Συχνά απουσιάζει το ξάφνιασμα, που θα ταρακουνήσει τον αναγνώστη.

Μια ποιητική συλλογή, που ξαφνιάζει ευχάριστα τον αναγνώστη είναι το βιβλίο του Ζ.Δ. Αϊναλή: «Η σιωπή της Σίβας». Ο ποιητής και κριτικός λογοτεχνίας Θωμάς Τσαλαπάτης, σε κριτική του στην εφημερίδα «Εποχή» αναφέρει τη «σιωπή της Σίβας» ως έργο πρωτότυπο και αυτή η πρωτοτυπία είναι, που λείπει από πολλούς σύγχρονους ποιητές και που μας κάνει να σταθούμε σε αυτό το έργο.

Η ποιητική συλλογή του Ζ.Δ. Αϊναλή έχει ένα εύρημα. Μέσα από θρησκευτικές αναφορές και βιβλικά πρόσωπα δημιουργείται μια αλληγορία. Ο άνθρωπος, που αφηγείται ποιητικά δεν είναι ο Αβεσσαλώμ, ο Ροβοάμ, ή ο Σαλωμών. Είναι ο σύγχρονος άνθρωπος στο σύγχρονο και πολλές φορές απάνθρωπο κοινωνικό σύστημα. Η Χεβρώνα και η Ιερουσαλήμ δεν είναι οι παλιές πόλεις, που αναφέρονται στις γραφές, αλλά οι σύγχρονες μεγαλουπόλεις και ίσως, αν δεν διακινδυνεύουμε ένα αυθαίρετο συμπέρασμα, η σύγχρονη Αθήνα.

Ας δούμε λίγο κάποια ενδιαφέροντα στοιχεία:

Ο ποιητής βρίσκεται σε μια διαρκή αναζήτηση εαυτού και τούτο, το κάνει πιο συνειδητά από άλλους ανθρώπους ακόμα και αν η αναζήτηση δεν τον οδηγήσει πουθενά: «Διέθεσα όλο το χρόνο που είχα για να ζήσω μακριά απ’ τον εαυτό μου αναζητώντας τον εαυτό μου», γράφει ο Ζ.Δ. Αϊναλής και αμέσως μετά συνεχίζει: «Τώρα δεν έχω τίποτα για να εγκαταλείψω. / Μόνο τη σιωπή. / Κι εκείνη δική σου.»

Όπως αναφέραμε και πιο πάνω, ο ποιητής χρησιμοποιεί την αλληγορία, που φαίνεται περισσότερο στο ποίημα με λατινικό αριθμό IV. Πρόκειται για ένα ποίημα, όπου ο Σάλωμων είναι ο σύγχρονος περιθωριακός νέος, που θα μπλέξει με ναρκωτικά και ποτά, ώσπου θα καταλήξει να πονάει και να κρυώνει μέχρι την ύστατη ώρα. «Ένα πρωί γυμνό που βρήκανε το πτώμα μου στο δρόμο», γράφει ο Ζ.Δ. Αϊναλής, συνοψίζοντας όλη την τραγωδία της σύγχρονης κοινωνίας σε ένα στίχο.

Αρκετά ενδιαφέρουσα είναι και η οπτική του ποιητή στις οικογενειακές σχέσεις, που τόσο πολύ τις έχουμε αγιοποιήσει. Ο γιος, θέλει να ξεφύγει από τον πατέρα-πρότυπο, αλλά φοβάται ότι και ο δικός του γιος θα κάνει το ίδιο, σε ένα πολύ δυνατό ποίημα, που ξεκινάει με τους στίχους: «Ρε συ πατέρα / ξέρεις κάτι / δεν καταλαβαίνω / γιατί αρνείσαι να πεθάνεις» και καταλήγει: «Με καρτερεί ο γιος μου στη γωνία. / (πρέπει κι εγώ κάπου στο ενδιάμεσο να ζήσω)». Σε ένα ακόμα πιο σκληρό ποίημα, ο πατέρας, που έχει γεράσει ζητάει από τον γιο του να τον σκοτώσει, γιατί: «Τα γηρατειά δεν πράττουν, σήπουν. / Και τώρα πρέπει πράξη.»

Η ποιητική συλλογή του Ζ.Δ. Αϊναλή είναι γραμμένη σε ελεύθερο στίχο με εναλλαγή πεζού κειμένου και ποιητικού λόγου με όμορφο τρόπο, που δίνει ρυθμό σε όλο το έργο, ώστε να διαβάζεται αβίαστα και να δημιουργεί τις εικόνες, που έχει στο νου του ο ποιητής, στο μυαλό του αναγνώστη.

Στο τέλος του βιβλίου υπάρχει ένα αρκετά ενδιαφέρον επίμετρο με τις απόψεις του ποιητή περί ποίησης και εκδόσεων, με τις οποίες συμφωνούμε σε αρκετά σημεία.

Συμπερασματικά, το βιβλίο του Ζ.Δ. Αϊναλή «Η σιωπή της Σίβας» είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα ποιητική συλλογή και όπως υποστηρίξαμε και στην αρχή, μια πρωτότυπη σύλληψη και μια συναρπαστική αλληγορία.

 

 

* Ο Θεοχάρης Παπαδόπουλος γεννήθηκε στον Πειραιά το 1978. Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στα βουλγάρικα, στα αγγλικά, στα αλβανικά και στα πακιστανικά. Διατηρεί μόνιμη στήλη κριτικής βιβλίου στο ηλεκτρονικό περιοδικό www.vakxikon.gr. Διαχειρίζεται τα blogs: www.poihtikostayrodromi.blogspot.gr,  www.theoharispapadopoulos.blogspot.com

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top