Διήγημα: “Η «Σάλτσα Μαρία»”
Της Μαίρης Πέστροβα //
Οι αδερφές της την φώναζαν «Σάλτσα Μαρία». Ούτε που θυμούνται από πότε της κόλλησαν αυτό το παρατσούκλι. Ως μεγαλύτερη πάντα πρόσεχε τις υπόλοιπες, όλες μαζί το σύνολο έξι. Δεν παντρεύτηκε ποτέ. Όχι πως ήταν καμιά άσχημη! Απεναντίας, στα νιάτα της τα παλικάρια έκοβαν φλέβες! Ψηλή, ξανθή με πλούσια κόμη, συνήθως σε χτένισμα κότσου. Ο πατέρας της την πείραζε συχνά: «Μαρία; Πιάσε κότσο τα μαλλιά σου να φανεί η αρχοντιά σου». Η Μαρία γελούσε με το πείραγμα του πατέρα και η σκηνή κατέληγε με μια αγκαλιά κι ένα φιλί στο μάγουλο. Από τότε που «χάθηκε» η μάνα σε αυτή τη νεροποντή, το σπίτι ορφάνεψε μα όχι για πολύ. Η Μαρία ως μεγαλύτερη ανέλαβε τον ρόλο της και τις υποχρεώσεις της αγόγγυστα. Τις αδερφές της τις είχε πεντακάθαρες, περιποιημένες και καθ’ όλα τακτοποιημένες. Τα προικιά τους τα ετοίμαζε προσεκτικά και μεθοδικά. Όταν ήρθε η ώρα να τις αποκαταστήσει, δεν έλειπε τίποτα από το νοικοκυριό τους. Μόνο η ίδια δεν έπαιρνε απόφαση να παντρευτεί. Τόσα και τόσα παλικάρια χτύπησαν την πόρτα του σπιτιού της μα η απάντηση ίδια. «Είμαι η μάνα του σπιτιού και δεν παντρεύομαι!» Τον περισσότερο χρόνο τον περνούσε στον αγαπημένο της χώρο, την κουζίνα, παρέα με τις κατσαρόλες της, τα μπριάμ, τα παστίτσια και τις σάλτσες της. -Σας έχω φτιάξει μία σάλτσα που θα γλύφετε τα δάχτυλά σας, έλεγε στις αδερφές της και αυτές με την σειρά τους για να την πειράξουν την ρωτούσαν «τί Σάλτσα Μαρία θα ήσουν αν δεν έφτιαχνες και σάλτσα;;;» και γελούσαν όλες μαζί. Η Σάλτσα Μαρία μεγάλωσε γηροκομώντας και τον γέρο πατέρα της. Όταν πια του έκλεισε τα μάτια, κλείστηκε κι αυτή για τα καλά στην κουζίνα της…
Λογιών-λογιών βαζάκια καμαρώνανε στα ράφια, στα ντουλάπια και στα ψυγεία της. Τουρσιά, τυριά, μαρμελάδες, μπισκότα, ελιές, τσακιστές ή ξυδάτες, γλυκά κουταλιού και πόσα άλλα καλούδια! Όμως, η αγαπημένη της και απαραίτητη ενασχόληση που έβαζε όλη την τέχνη της, ήταν η σάλτσα ντομάτας. Τις ξεφλούδιζε υπομονετικά, τις έβραζε ρίχνοντας μέσα δυόσμο, σκόρδο και κρεμμύδι καθώς αλατάκι και λαδάκι παρθένο, από το λιοτρίβι. Όταν ασχολούνταν με αυτό, οι αδερφές της την πείραζαν. «Πάλι σάλτσα φτιάχνεις, Μαρία, και μοσχοβόλησε η γειτονιά;» Έπειτα έκλεινε την σάλτσα αεροστεγώς και την διατηρούσε πάντα φρέσκια και ανέπαφη. Όποτε έπρεπε να την ρίξει κάπου, σε μακαρονάδα, πιλάφι ή κοκκινιστό, άνοιγε ένα βαζάκι και ξεχείλιζε η μυρωδιά της σε όλο το σπίτι. Η Σάλτσα Μαρία περνώντας τα χρόνια απέκτησε μία ευαισθησία στην όρασή της σε σημείο που δυσκολευόταν πια να διακρίνει τα αντικείμενα. Οι αδερφές της, παντρεμένες όλες τους πια με παιδιά, την φρόντιζαν σαν τα δικά τους μάτια. Ποτέ δεν ξεχάσανε με τι αυταπάρνηση παρέμεινε ανύμφευτη θεωρώντας ιερό χρέος της το μεγάλωμα και την αποκατάσταση των αδερφών της. Το μεγάλο της παράπονο, όμως, ήταν ένα. Το ότι δεν μπορούσε πια να φτιάξει την αγαπημένη της σάλτσα…
Ετικέτες: Διήγημα
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
Διήγημα: “Αρλέτα, εσύ να είσαι καλά”
16/04/2024, 7:24 μμ -
Ποίημα: “Αραχνοΰφαντη επικράτεια”
16/04/2024, 7:23 μμ -
Διήγημα: “Δε θα με τρελάνουν”
16/04/2024, 7:21 μμ -
Ποίημα: “επιστροφή”
16/04/2024, 7:20 μμ -
Δύο ποιήματα | “η άφεση κατοικεί την άνοιξη”
16/04/2024, 7:19 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Διήγημα: «Έμμα»
της Μαρίας Σαββάκη // * Στο αεροπλάνο για την Αλεξανδρούπολη, το έτος 1973 γνώρισα την Έμμα. Ακούστε να δείτε πως έγινε. Καθόμουν στο παράθυρο και βρισκόμουνα μέσα σ’ ένα νέφος ευτυχίας απελπισίας και προσμονής. Η αοριστία για ότι επρόκειτο
Περισσότερα -
“Όλα αλλάζουν και όλα παραμένουν ίδια”
Γράφει η Τζένη Μανάκη // Jonathan Coe «Bournville – Το διαιρεμένο βασίλειο», Μετάφραση: Άλκηστις Τριμπέρη, εκδ. Πόλις “Στις οξείες δυσαρμονίες της πρώτης κίνησης στην κρυστάλλινη, ευάλωτη μελωδία που τραγουδούσε η σοπράνο στη δεύτερη, ο Πήτερ άκουγε μια έκφραση
Περισσότερα -
✔ Ηλίας Λογοθέτης: «Είμαι υποκριτής, όχι ηθοποιός. Δεν ποιώ ήθος. Το ήθος του ηθοποιού είναι οι Ποιητές. Είμαι μεταφορέας. Μεταφέρω το ήθος του Ποιητή.» // Συνέντευξη στον Γιώργο Δουατζή (2007)
Η σειρά παλαιότερων συνεντεύξεων του Γιώργου Δουατζή με ανθρώπους των Γραμμάτων και των Τεχνών, τις οποίες δημοσιεύει το Fractal, έχουν στόχο την καταγραφή της ζωής και των απόψεων προσωπικοτήτων που σημάδεψαν με το έργο τους το σύγχρονο πολιτιστικό γίγνεσθαι. Η επαναδημοσίευσή
Περισσότερα -
Τέσσερα ποιήματα του Πολυχρόνη Κουτσάκη
[από ανέκδοτη ποιητική συλλογή] Μέρλιν Γνήσιο κι αληθινό απάνω μου είναι μονάχα το αίμα που στις δυο μου χούφτες μεταφέρω και ψάχνω τον Διόνυσο για να του το προσφέρω αδύνατον να πω με βεβαιότητα
Περισσότερα -
Διήγημα: “Δυο πόρτες έχει η ζωή”
Γράφει ο Γιώργος Οικονόμου // * Δυο πόρτες έχει η Ζωή, όμως εγώ αντικρίζω και μια τρίτη τώρα που δεν την είχα πάρει χαμπάρι πριν. Υπό κανονικές συνθήκες δεν νοείται καν να μου διαφύγει κάτι τέτοιο. Πώς
Περισσότερα -
Το καλό θα νικήσει, το καλό πάντα νικά
Γράφει η Βιβή Γεωργαντοπούλου // “Αρμαντέιλ”, Γουίλκι Κόλλινς Ο Γουίλκι Κόλλινς (1824-1889) γεννήθηκε στην Αγγλία στα χρόνια του Ντίκενς (1812-1870)και υπήρξε στενός του φίλος και συγγενής εξ αγχιστείας. Αυτό,συχνά,είναι ένα από τα πρώτα που διαβάζει ο αναγνώστης όταν βρίσκει πληροφορίες για
Περισσότερα -
✩ Editorial: «Οι πιο μικρές αποστάσεις είναι αδιάβατες»
«Οι πιο μικρές αποστάσεις είναι αποστάσεις αδιάβατες» ισχυρίστηκε ο Κριστιάν Μπομπέν (1951-2022), γάλλος συγγραφέας και ποιητής, που γεννήθηκε στο Λε Κρεζό (Le Creuzot), στη Βουργουνδία της Γαλλίας, -δεν εγκατέλειψε ποτέ τη γενέθλια πόλη του- διέμενε σε μία
Περισσότερα
