Fractal
Home / ΣΙΝΕΜΑ / “Πρόσεχε την οργή ενός υπομονετικού ανθρώπου”
28/06/2017, 11:11 πμ

“Πρόσεχε την οργή ενός υπομονετικού ανθρώπου”

Γράφει ο Δημητρης Κιαχίδης //

 

“Η οργή ενός υπομονετικού ανθρώπου”

Σκηνοθεσία: Ραούλ Αρέβαλο

Σενάριο: Ραούλ Αρέβαλο, Νταβίντ Πουλίντο

Ερμηνείες Αντόνιο ντε λα Τόρε (Χοσέ), Λουίς Καγιέχο (Κούρο), Ρουθ Ντιάζ (Άνα), Ραούλ Χιμένεθ (Χουάνχο)

 

Το καφέ-μπαρ που διαχειρίζονται η Άνα και ο Χουάνχο, αδελφός του άνδρα της, βρίσκεται σε μία λαϊκή γειτονιά της Μαδρίτης. Ο Κούρο, σύντροφος της γοητευτικής σερβιτόρας εκτίει ποινή φυλάκισης οκτώ ετών. Ήταν ο οδηγός σε μια ληστεία κοσμηματοπωλείου και ο μόνος που συνελήφθη. Επίκειται η αποφυλάκιση του και ελπίζει σε μία καινούργια ζωή με την Άνα και το παιδί που απέκτησαν κατά την διάρκεια της ποινής του.

Εδώ και λίγο καιρό στο μπαρ έχει αρχίζει και συχνάζει ο Χοσέ, ένας συνεσταλμένος, πράος άνδρας, εμφανώς παράταιρος με τους υπόλοιπους θαμώνες. Έχει γίνει πλέον αποδεκτός ακόμα και από τον Χουάνχο. Ο Χοσέ γοητεύεται από την Άνα αλλά και η κοπέλα αρχίζει και βλέπει σ’ αυτόν, κουρασμένη από τη μοναξιά της και συνολικά από τη ζωή της, έναν πιθανό σύντροφο. Σύντομα βρίσκονται σε μία παθιασμένη σχέση. Ο Κούρο αποφυλακίζεται και πλέον η κατάσταση περιπλέκεται. Είναι όμως τα πράγματα έτσι όπως δείχνουν;

Η Άνα δέχεται να περάσει μερικές μέρες στο πατρικό του Χοσέ μαζί με τον γιό της. Μένοντας μόνη στο σπίτι και ψάχνοντας  θα βρει ένα dvd που θα της αποκαλύψει μία οδυνηρή αλήθεια. Στο μεταξύ ο Χοσέ βρίσκει τον Κούρο και τον ”αναγκάζει” να κάνει μαζί του ένα ταξίδι που θα αποδειχτεί τρομακτικό..

Ο Ραούλ Αρέβαλο είναι ένας από τους σημαντικότερους Ισπανούς ηθοποιούς. Εντυπωσίασε στο ”Μικρό Νησί”, έναν  εξαιρετικό συνδυασμό θρίλερ και πολιτικού φιλμ, ερμηνεύοντας έναν ιδεολόγο αστυνομικό.  Έχοντας κάνει μόλις μία ταινία μικρού μήκους μας δίνει την πρώτη του μεγάλου μήκους, υπογράφοντας μαζί με τον επίσης πρωτοεμφανιζόμενο Νταβίντ Πουλίντο και το σενάριο. Και μας προσφέρει μία ταινία έκπληξη!

 

 

”Πρόσεχε την οργή ενός υπομονετικού ανθρώπου”.  Πρόκειται για στίχο του σπουδαίου Άγγλου ποιητή του 17ου αιώνα Τζον Ντράιντεν. Και όντως η συσσωρευμένη οργή ενός επίμονου, υπομονετικού και αμείλικτου ανθρώπου διαπερνάει την ταινία. Προσοχή όμως: το είναι και το φαίνεσθαι διαφοροποιούνται έντονα, όχι μόνο αναφορικά με τις καταστάσεις και τις σχέσεις που παρακολουθούμε, αλλά και για τους χαρακτήρες, αν και ο ρεαλισμός κυριαρχεί στην σκιαγράφηση τους και τους δείχνει να άγονται από έντονα συναισθήματα: έρωτα, ανάγκη για sex, οργή, φόβο για τη ζωή τους αλλά και αυτών που αγαπούν.

Αλλά το φίλμ δεν δρέπει δάφνες μόνο σεναριακά. Ήδη από την πρώτη αγωνιώδη σεκάνς με τον Κούρο να προσπαθεί να διαφύγει, καταλαβαίνουμε ότι ο Αρέβαλο κατέχει ολοκληρωτικά τη γλώσσα του κινηματογράφου και στη συνέχεια επιδεικνύει αφηγηματική δεινότητα: με την κάμερα στο χέρι ως επί το πλείστον να κινείται, αλλά παράλληλα με εξαιρετικά σταθερό κάδρο χάρη και στον σπουδαίο οπερατέρ, και δεινό μοντάζ καταφέρνει να μην έχει καθόλου νεκρό χρόνο και να  αναδείξει τον ρεαλισμό σε κυρίαρχο στοιχείο της ιστορίας του.

Ρεαλισμός στην περιγραφή της καθημερινότητας, των ερωτικών σκηνών, της βίας, αλλά και στην αποτύπωση κάθε πτυχής της σύγχρονης ισπανικής πραγματικότητας, τόσο στις φτωχογειτονιές της Μαδρίτης όσο και στις κωμοπόλεις της ενδοχώρας. Σημαντικό ρόλο σ’ αυτό παίζει και η μουσική που ακούγεται που είναι ως επί το πλείστον κομμάτια φλαμένγκο.

 

 

Και ο Αρέβαλο όντας ο ίδιος πολύ καλός ηθοποιός ξέρει πως να αποσπάσει συγκλονιστικές ερμηνείες  από τους δικούς του. Ο Αντόνιο ντε λα Τόρε να αποτελεί έναν γρίφο ως αποφασισμένος Χοσέ, ο Λουίς Καγιέχο ως σκληρός Κούρο να μένει έκπληκτος, η Ρουθ Ντιάζ ως αισθησιακή μα και κουρασμένη ‘Ανα που ψάχνει μία διέξοδο, και όλοι ανεξαιρέτως οι υπόλοιποι να είναι άψογοι.

 

Τέσσερα βραβεία Γκόγια 2016, μεταξύ αυτών το σημαντικότερο, αυτό της καλύτερης ταινίας και πολλά άλλα σε διεθνή φεστιβάλ, ένα φιλμ που δεν πρέπει να χάσετε! 9/10

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: , ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top