Fractal
Home / ΑΠΟΨΕΙΣ / Η ομορφιά είναι στα αγριολούλουδα!
28/06/2017, 10:48 πμ

Η ομορφιά είναι στα αγριολούλουδα!

Του Νίκου Τσούλια //

 

 

Παραμελημένα και αγνοημένα από τον άνθρωπο – ιδιαίτερα στην περίοδο της λεγόμενης βιομηχανικής ανάπτυξης και του καταναλωτισμού – θα ζουν τη δική τους ξεχωριστή ζωή και ομορφιά, χωρίς να νοιάζονται για τις προτεραιότητες του πολιτισμού μας. Αλλά θα βρεις εποχές, όπου ακόμα και στα φτωχικά σπίτια του χωριού της δεκαετίας του 1960 θα βλέπεις τα πλαστικά λουλούδια να πλημμυρίζουν τα ανθοδοχεία ως δείγμα εξέλιξης και προόδου μέσα σε ένα φυσικό περιβάλλον όπου τα αγριολούλουδα γέμιζαν και ομόρφαιναν κάθε γωνιά ελεύθερης από τις καλλιέργειες γης, σε κάθε ίχνος χώματος.

      Δεν ξέραμε τα ονόματά τους για τα περισσότερα αγριολούλουδα, δείγμα της αδιαφορίας μας. Βέβαια πού να βρεθούν τέτοιες ευαισθησίες για τη γλυκύτητά τους και για την ξεχωριστή ομορφιά τους σ’ εκείνες τις εποχές όπου οι αγρότες κοίταζαν τη γη μόνο και μόνο ως προς το τι γεννήματα θα τους αποδώσει για να θρέψουν τις οικογένειές τους. Ωστόσο, αρκετά απ’ αυτά θα συνδεθούν με τη ζωή μας. Το χαμομήλι θα μαζεύεται με σπουδή και φροντίδα, θα δένεται ματσάκια και θα αποξηραίνεται με επιμέλεια, για να γίνεται το πιο εύκολο ρόφημα στις ημέρες του χειμώνα. Ανάλογη πορεία θα έχει και η ρίγανη. Τα άλλα: οι παπαρούνες, τα σκυλάκια, οι μαργαρίτες, οι σπέντζες, τα αγριοτριαντάφυλλα, οι ανεμώνες κλπ κλπ ακόμα και τα κάθε λογής αγκάθια θα αποτελούν για τα παιδιά μέρος του κύκλου των εποχών και θα φέρνουν του καιρού τα γυρίσματα, σε μια εποχή όπου κανένα ημερολόγιο δεν είχε μεγαλύτερη αξία.

      Τα αγριολούλουδα ποτέ δεν θα «ζηλέψουν» την οικόσιτη ζωή. Σα να ήξεραν την μελλοντική πορεία των καλλιεργημένων φυτών – τα οποία θα χάσουν την όποια άγρια καταγωγή τους και τα οποία θα προσαρμόζονται όλο και πιο πολύ στις προτεραιότητες του εμπορίου – αυτά θα γεύονται τη δική τους αυτόνομη και απόλυτα φυσική εξέλιξη παίζοντας με την τυχαιότητα και με τη συνέργεια όλων των συντελεστών του φυσικού περιβάλλοντος. Άλλωστε, σε οποιαδήποτε διαφορετική περίπτωση είναι σίγουρο ότι θα έχαναν τη ομορφιά και τη γοητεία τους.

      Τα αγριολούλουδα δεν θέλουν τακτοποιήσεις και απλή γεωμετρικότητα, δεν θέλουν κανονικά σχήματα και μορφές. Θέλουν ασυνταξία και τυχαιότητα στις μορφές και στις λειτουργίες τους. Πού να ήξεραν οι άνθρωποι ότι αυτό η ακανόνιστη μορφή τους συνδέεται με τις υπερσυμμετρίες και με την ανώτερη κρυμμένη γεωμετρικότητα των φράκταλς σε κάθε επιμέρους δομή τους, στα φύλλα τους και στα άνθη τους και στους βλαστούς τους. Δεν θέλουν την απομόνωση των σπιτιών και τις διευθετήσεις του εμπορίου. Θέλουν το πράσινο καμβά για να παίζουν με τους δικούς τους ξεχωριστούς χρωματισμούς, για να πολλαπλασιάζονται με τα στοιχεία της φύσης, με του ανέμου τα φυσήματα και με των εντόμων τα παιχνιδίσματα εξαπλούμενα με τους τόσους και τόσους σπόρους τους σε κάθε επιφάνεια του εδάφους.

      Αλλά ο άνθρωπος θα αναζητεί και θα ερευνά καθετί που του είναι άγνωστο, απρόσιτο αλλά και χρήσιμο στη δική του οικονομία, στις δικές του χρήσεις και σκοπιμότητες. Θέλει να προσεγγίσει κάθε γωνία του πλανήτη μας και να οικειοποιηθεί κάθε υλικό αγαθό. Θεωρεί ότι η φύση όλη είναι φτιαγμένη γι’ αυτόν και όλα υπηρετούν τις δικές του αναγκαιότητες. Γίνεται «κυνηγός» για κάθε άγριο λουλούδι που μπορεί να του φέρει οικονομικό όφελος. Όχι, δεν είναι ρομαντικός και δεν ονειρεύεται να πάει στην «άκρη του γκρεμού» για να αγγίξει την άγρια, την πρωτόγνωρη ομορφιά και να εκφράσει μέσω αυτής την ευγένεια και τα συναισθήματά του στη γυναίκα που αγαπάει.

      Ίσως να έχει και μια κρυμμένη αθωότητα το όλο εγχείρημα του, πέραν της φανερής επιδίωξής του, της άκρατης χρησιμοθηρίας. Ίσως να είναι απομεινάρια εκείνης της παιδικής πρωτοβουλίας του μικρού αγοριού ή κοριτσιού που θα πάει μόνο του να μαζέψει στη μικρή του χούφτα άγρια λουλουδάκια κομμένα με τον πιο ασύντακτο τρόπο άλλα μεγαλύτερα και άλλα μικρότερα, όπως ακριβώς επιτάσσει η ίδια η μορφολογία και το ειδικό οικοσύστημα αυτών των λουλουδιών, για να τα πάει όλο χαρά και φωνή στη μαμά του.

      Τα αγριολούλουδα θα δίνουν με πείσμα το δικό τους αγώνα για τη ζωή. Θα στηρίζονται στην ενότητα της φύσης, στην αλληλεξάρτηση των έμβιων οργανισμών. Θα παίζουν με τα παιχνίδια της τύχης, με το φύσημα του ανέμου, με το ταξίδι των τόσων και τόσων αόρατων σε εμάς σπόρων τους. Έτσι κι αλλιώς είναι πάντα ταπεινά. Θέλουν μόνο λίγο χώμα, ήλιο και υγρασία. Τα υπόλοιπα θα έλθουν από μόνα τους. Και αν ο άνθρωπος εξακολουθεί να αγαπάει την ομορφιά της φύσης και της ζωής, πάντα θα γοητεύεται να τα βλέπει και να τα θαυμάζει. Αρκεί να αποβάλλει την υπεροψία ότι καθετί στη φύση υπάρχει για τη δική του και μόνο ικανοποίηση, για τη δική του καταναλωτική μανία.

Διαβάστε επίσης:

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top