Fractal
Home / Βιβλιοκριτικές / Είναι Όλοι και είναι η Μόνη
05/10/2016, 12:57 μμ

Είναι Όλοι και είναι η Μόνη

Γράφει η Ασημίνα Ξηρογιάννη //

 

nefeli-kinitoΚωνσταντίνα Αρμενιάκου «Η Νεφέλη δεν έχει κινητό», Εικονογράφος: Ελίζα Βαβούρη, εκδ. Μεταίχμιο, σελ. 48

 

Η Νεφέλη είναι  ένα σύγχρονη παιδάκι που προβληματίζεται σχετικά με την ύπαρξη του κινητού. Η ίδια έχει πολλούς φίλους, ένα χρυσόψαρο, έναν γάτο, δυο παπαγαλάκια κι ένα δωμάτιο γεμάτο παιχνίδια, αλλά δεν έχει κινητό, ενώ σχεδόν όλοι οι συμμαθητές της έχουν. Θα μπορούσε να ανταλλάξει όλα τα παραπάνω προκειμένου να αποκτήσει ένα. Είναι Όλοι και είναι η Μόνη. Ζηλεύει αφόρητα τους άλλους σε βαθμό που σκέπτεται να πάει να τους μαρτυρήσει, να τους καρφώνει στον διευθυντή, ώστε να τους τιμωρήσει. Το ζητά συχνά από τους γονείς τους, αλλά εκείνοι ούτε να το ακούσουν. Το θεωρούν όχι μόνο άχρηστο και περιττό για την ηλικία που είναι η κόρη τους, αλλά και εξαιρετικά επικίνδυνο λόγω της ακτινοβολίας του. Η μαμά της με λογικά επιχειρήματα που της εκθέτει προσπαθεί να την πείσει ότι δεν είναι παιχνίδι, ούτε κάτι το μαγικό. Εντάξει, μπορεί να είναι πρακτικό, αλλά μέχρι εκεί. Η Νεφέλη εισπράττει όλο αυτό σαν μια τεράστια αδικία που συμβαίνει εις βάρος της. Χρειάζεται να ακούσει προσεκτικά τη μαμά της και τα παραδείγματα της και να σκεφτεί πολύ για να καταλήξει ότι τελικά δεν το χρειάζεται. Το κινητό δεν δημιουργεί μαγεία. Καταστρέφει τη μαγεία του παραμυθιού. Αν η Χιονάτη είχε κινητό, δεν θα γνώριζε τους νάνους. Αν ο Κοντορεβιθούλης ή η Χρυσομαλλούσα είχαν κινητό, πώς θα εξελισσόταν η ιστορία; Πάντως αν η Σταχτοπούτα είχε κινητό, δεν θα γνώριζε τον πρίγκιπα, και θα έμενε για πάντα μια Σταχτοπούτα. Αν η ίδια η ηρωίδα μας αποκτούσε κινητό, η ζωή της σίγουρα θα άλλαζε, αλλά όχι απαραίτητα προς το καλύτερο. Θα έχανε την επαφή με φίλους, θα ήταν λιγότερη ζωηρή. Άλλωστε, το βλέπει με τα μάτια της, και οι ίδιοι οι γονείς της πολλές φορές δυσανασχετούν με το κινητό, αποτελεί πηγή ενόχλησης για αυτούς.

Ένα βιβλίο με σύγχρονο προβληματισμό, αφού εδώ και πάρα πολλά χρόνια η τεχνολογία έχει μπει στη ζωή μας για τα καλά! Πρέπει να βρούμε όμως τον τρόπο να την χρησιμοποιούμε προς όφελός μας και μόνο. Αλλιώς μας καταδυναστεύει και ρουφάει κάτι από την αξία και την ουσία της ζωής μας. Απέναντι στα λογικά επιχειρήματα της μαμάς αντιτάσσονται τα συναισθηματικά επιχειρήματα της Νεφέλης. Συν ότι τα παιδιά σε αυτή την ηλικία επηρεάζονται και παρασύρονται εύκολα από τους αγαπημένους συνομηλίκους τους. Το βιβλίο κλείνει αισιόδοξα: η Νεφέλη αποφασίζει για τη ζωή της ότι δεν θα έχει κινητό γιατί όπως λέει: «To Κινητό μπορεί να περιμένει, το παιχνίδι όμως όχι». Και στην ουσία αποφασίζει ότι προτιμά να ζήσει την ηλικία της και όταν έχει χρόνο να παίζει σαν παιδί και όχι να χάνει τον καιρό της μπροστά στην οθόνη ενός κινητού που είναι βλαβερό για την υγεία, αλλά και για τη φαντασία.

 

Κωνσταντίνα Αρμενιάκου

Κωνσταντίνα Αρμενιάκου

 

To βιβλίο που εμπνεύστηκε η Κωνσταντίνα Αρμενιάκου και όμορφα εικονογράφησε η Ελίζα Βαβούρη καλύπτει τις αναγνωστικές παιδαγωγικές ανάγκες παιδιών 7 ετών και αποτελεί ένα λειτουργικό ερέθισμα για να αγαπήσουν τα παιδιά τη φιλαναγνωσία. Δεδομένου ότι δεν πρέπει να ωραιοποιούμε καταστάσεις στα παιδιά, τοποθετείται με άμεσο τρόπο πάνω στο θέμα «το κινητό στη ζωή μας», περνάει διακριτικά μηνύματα στους μικρούς αναγνώστες, φέρνοντας τα παραδείγματα των παραμυθιών και πώς αυτά θα έχαναν την αίγλη και την ομορφιά τους, αν ένα κινητό κυκλοφορούσε ελεύθερο στις σελίδες τους.

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: , ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top