Fractal
Home / Το εργαστήρι του συγγραφέα / Η Μαρία Σούμπερτ στο Εργαστήρι του συγγραφέα
18/09/2014, 12:21 μμ

Η Μαρία Σούμπερτ στο Εργαστήρι του συγγραφέα

 

MariaSΦαντάσου ένα δωμάτιο μέσα στο μυαλό σου, το οποίο είναι ακριβώς όπως το θέλεις εσύ. Αν σου αρέσει το μίνιμαλ, έχει μόνο τα απαραίτητα. Αν σου αρέσουν τα χρώματα και η πληθωρικότητα, είναι γεμάτο χρώματα, μαξιλάρια και μπιχλιμπίδια. Σε μια γωνιά έχει ένα τραπέζι και μια καρέκλα. Ίσως και όχι. Έναν υπερσύγχρονο υπολογιστή, ένα τετράδιο ή μια γραφομηχανή. Το μεγάλο παράθυρο που βλέπει στη φύση και γεμίζει το δωμάτιο με φως.

Είσαι μέσα σε αυτό το δωμάτιο, μπαινοβγαίνεις, ανοίγεις μερικές φορές την πόρτα και κοιτάς ντροπαλά μέσα. Με μεγάλη ανυπομονησία. Γιατί μέσα σε αυτό το δωμάτιο πετάνε οι ιδέες σαν συννεφάκια σκόνης. Και περιμένεις να εμφανιστεί η ιδέα αυτή που θα κάνει τα πάντα να ξεκινήσουν. Έχεις τα μάτια σου και τα αυτιά σου ανοιχτά. Στη δουλειά –αν ανήκεις στο 90% των ελλήνων συγγραφέων που χρειάζονται μια πρωινή δουλειά για να πληρώσουν τους λογαριασμούς τους και το νοίκι-, την ώρα του φαγητού, λίγο πριν σε πάρει ο ύπνος, στην τουαλέτα. Κάπου εκεί ξέρεις πως θα πεταχτεί μια φράση, μια εικόνα που θα βάλει όλους τους τροχούς σε κίνηση. Αλλά δεν είσαι έτοιμος ακόμα να γράψεις. Γιατί ένα κείμενο μοιάζει με ένα μωρό. Θέλει χρόνο να το εγκυμονήσεις, να μεγαλώσει, να αποκτήσει τα χαρακτηριστικά εκείνα που θα σε στείλουν κατευθείαν στον κυριολεκτικό υπολογιστή, στο τετράδιο ή στη γραφομηχανή.

Η αναμονή όμως αυτή που μεγαλώνει και πλάθει την ιδέα, είναι γεμάτη περιπέτειες. Γιατί για να ανακαλύψεις τον κόσμο του νέου σου γραφήματος, πρέπει να περιπλανηθείς. Και αυτή η περιπλάνηση δεν θα σταματήσει παρά μόνο όταν το βιβλίο τελειώσει, όταν κάνεις και την τελευταία διόρθωση. Ανακαλύπτεις τότε πως το μαγικό σου δωμάτιο, σε εκείνη τη γωνίτσα του μυαλού σου έχει μια παλιά ντουλάπα. Σκαλισμένη, λουστραρισμένη, με ποδαράκια περίτεχνα που μοιάζουν με ουρές λιονταριού. Και –σαν την μαγική ντουλάπα που οδηγεί στο κόσμο της Νάρνια- μόλις την ανοίξεις θα δεις πως δεν έχει ρούχα μέσα, αλλά μια κρυφή πόρτα. Θα την ανοίξεις και θα μπεις σε ένα καινούργιο κόσμο. Έναν κόσμο που συνδυάζει όσα έζησες, με όσα διάβασες και όσα θέλεις να γράψεις. Που είναι γεμάτος με συναισθήματα και χρώματα, περιγραφές, πρόσωπα και καταστάσεις. Πρέπει να είσαι πολύ προσεκτικός σε αυτό το ταξίδι. Δεν ταιριάζουν όλα όσα συναντήσεις στην ιδέα σου. Δεν ανήκουν όλα στο σύμπαν που θέλεις να δημιουργήσεις.

Μέσα σε αυτό τον κόσμο περιπλανιέσαι για αρκετό καιρό, γνωρίζεις πρόσωπα και χαρακτήρες, καταστάσεις και συνθήκες. Και τις περισσότερες φορές οι ήρωές σου παίρνουν ζωή από μόνοι τους, και σου περιγράφουν εκείνοι τι τους συμβαίνει. Και εσύ τα βλέπεις όλα. Τα νιώθεις όλα. Είναι σα να έχεις χαθεί σε έναν κόσμο γεμάτο αισθήσεις, έναν κόσμο που σε γεμίζει όσο τίποτα άλλο. Και μόλις δεις με τα μάτια του μυαλού σου πώς αναπτύσσεται ο νέος κόσμος που θα του δώσεις μορφή, αρχίζεις να γράφεις. Και όσο γράφεις, τόσο ο μαγικός εκείνος κόσμος γίνεται πιο συγκεκριμένος, οι σκόρπιες ιδέες μπαίνουν σε μια σειρά, αποκτούν μια δομή και σιγά σιγά έχεις το υλικό εκείνο που τώρα πρέπει να χτίσεις. Σαν οικοδομή.

Μόλις καθίσεις στον κυριολεκτικό υπολογιστή, τετράδιο ή γραφομηχανή, η δουλειά σου είναι αυτή του οικοδόμου. Να χτίσεις με στιβαρά θεμέλια τον νέο κόσμο, να μην τον αφήσεις να δονείται με κάθε αεράκι. Να κλείσεις τις τρύπες και να βάλεις μια σωστή στέγη. Τώρα πρέπει να στήσεις το κείμενό σου με προσοχή. Να κρατήσεις ημερολόγιο, να θυμάσαι τι έχεις γράψει πριν από μια εβδομάδα, χωρίς να πρέπει κάθε φορά να διαβάζεις τα πάντα από την αρχή. Να μεταφέρεις τη ζωή των χαρακτήρων σου από την φαντασία σου στο χαρτί. Να μπορέσεις να πείσεις για τη ζωντάνια τους τους αναγνώστες που δεν ξέρουν τι γίνεται μέσα στο κεφάλι σου.

Βγαίνεις για πολύ λίγο κάθε φορά από τη μαγική ντουλάπα. Δεν θέλεις να σου αποσπάσει τίποτα την προσοχή. Παρ’ ότι υπάρχουν δουλειές που πρέπει να γίνονται –να πας στο γραφείο, να μαγειρέψεις, να πλύνεις, να καθαρίσεις. Τα κάνεις όμως λίγο μηχανικά, γιατί στο μυαλό σου είσαι ακόμα στον μαγικό κόσμο του νέου σου βιβλίου.

Στο μεταξύ η καθημερινότητα συνήθως σε υπερβαίνει. Αλλά για εκείνες τις ώρες – μέρες – μήνες δεν σε ενδιαφέρει καθόλου. Γιατί ζεις σε έναν κόσμο που σε ολοκληρώνει. Μέχρι να τελειώσει το βιβλίο. Μετά θα ξαναβρείς τους ρυθμούς σου, θα αναλάβεις τις ευθύνες που είχες έντεχνα πετάξει από πάνω σου και θα συνεχίσεις τη ζωή σου. Μέχρι την επόμενη φορά.

 

* Η Μαρία Σούμπερτ γεννήθηκε το 1979 στο Μόναχο της Γερμανίας. Σπούδασε Θεατρολογία στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, στο ΠΜΣ του Παντείου Πανεπιστημίου “Πολιτιστική Πολιτική, Διοίκηση και Επικοινωνία” και στο Ινστιτούτο Δραματοθεραπείας ΑΙΩΝ. Βιβλία της: «Η συμμορία της Τήλας» (εκδ. Πάπυρος, 2010), «Η Ρόζα στη μέση» (εκδ. Μελάνι, 2008), Club κυλικείο (εκδ. Κέδρος, 2002), «Τα πράσινα, τα καστανά και τα μαύρα μάτια» (εκδ. Πόλις, 1998). Από τις εκδόσεις Μπαρτζουλιάνος κυκλοφορεί το θεατρικό της έργο «Invitation to a party, not Another Fairytale» (2009). Γράφει παραμύθια («Του φεγγαριού η κόρη» εκδ. Διάπλαση, 2002) και μεταφράζει γερμανικά παραμύθια για τις εκδόσεις Διάπλαση.

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top