Fractal
Home / FRACT-ALL / Διήγημα: “Η κυρία που έπαιζε βιολοντσέλο”
02/11/2016, 10:02 πμ

Διήγημα: “Η κυρία που έπαιζε βιολοντσέλο”

Του Κώστα Πατίνιου // *

 

 

f5

 

«Θα σε “τιμωρήσω” κακό παιδί», του έλεγε κι αυτός γελούσε. Δεν άργησε εκείνη η ημέρα…Τον κάλεσε να έρθει στη σκηνή του μικρού θεάτρου να την συναντήσει, όταν θα τελείωνε την πρόβα της με τη συμφωνική ορχήστρα. Του είχε υποσχεθεί ότι πριν αναχωρήσουν θα περνούσε μαζί του μια νύχτα που θα του έμενε αξέχαστη, αφήνοντας υπονοούμενα για ερωτικά παιχνίδια: «σαν αυτά που σου αρέσουν και… κάτι παραπάνω!». Την επόμενη μέρα θα ταξίδευε για συναυλία στην Ευρώπη. «Έτσι θα σ’ έχω χορτάτο, μην μου κάνεις καμιά απιστία όσο θα απουσιάζω», «Στις 11:15 να είσαι εδώ», του έγραψε στα δύο τελευταία μηνύματα, λίγη ώρα νωρίτερα ,σ’ ένα διάλειμμα από την πρόβα.

Είχαν αποχωρήσει όλοι. «Θα κλείσω εγώ την πόρτα φεύγοντας. Θα μείνω ακόμα λίγο να δουλέψω μερικά σημεία που με δυσκολεύουν», είπε στο διευθυντή της ορχήστρας που την καληνύχτισε. Το ρολόι, όταν έμεινε εντελώς μόνη, έδειχνε έντεκα και πέντε πρώτα λεπτά. Με γρήγορες κινήσεις κατευθύνθηκε στα παρασκήνια και επέστρεψε με ένα μεγάλο κομμάτι καραβόσκοινο κι ένα μεταλλικό κουτάκι που έμοιαζε με μεγάλο τηλεχειριστήριο, ενώ από τη δερμάτινη τσάντα της έβγαλε χειροπέδες, φτερά από περιστέρια , τρίχες αλόγου από ένα σπασμένο δοξάρι, ένα μικρό μπουκαλάκι με λαδί για μασάζ, ένα σάλι για το λαιμό κι ένα τριαντάφυλλο. Τα παρέταξε σε ευδιάκριτο σημείο στο πάτωμα, πήρε το τηλέφωνό της, σχημάτισε τον αριθμό του και με απαλή φωνή του είπε: «είμαι έτοιμη, αργείς;», «ανεβαίνω τα σκαλιά και σ’ ένα λεπτό είμαι εκεί», της απάντησε.

Μέχρι να εμφανιστεί, πέταξε τα ρούχα από πάνω της και στάθηκε γυμνή να τον περιμένει. Όταν ανέβηκε ο άντρας στη σκηνή κάτι πήγε να πει, αλλά δεν τον άφησε.«Απόψε δεν θα πεις τίποτα, θα είσαι ο κομπάρσος στο έργο μου», του είπε. Αυτός χαμογέλασε, έκλεισε το στόμα και δέχτηκε να του το σφραγίσει με την αυτοκόλλητη ταινία που του επιδείκνυε. Στη συνέχεια του έβγαλε αργά όλα τα ρούχα, πήρε στο ένα της χέρι το φτερό, στο άλλο τις χειροπέδες κι άρχισε να τον χαϊδεύει… Σταμάτησε και του ζήτησε να φέρει τα χέρια πίσω και του πέρασε τις χειροπέδες, τον χάιδεψε ακόμα λίγο στα γεννητικά όργανα με το φτερό και μετά άρπαξε το σάλι και τις τρίχες αλόγου από το σπασμένο δοξάρι, γονάτισε μπροστά του και τις άφησε να κρεμαστούν από το πέος του· τέλος σηκώθηκε και του έκλεισε τα μάτια με το σάλι της. Αυτός δεν αντιδρούσε καθόλου, αλλά απολάμβανε ό,τι του έκανε.

Ξαφνικά σταμάτησε και απομακρύνθηκε μερικά βήματα, πήρε το σχοινί και το λάδι στα χέρια της, επέστρεψε και του πέταξε στο σώμα μερικές σταγόνες λάδι, ενώ με το σχοινί κάτι προσπαθούσε να φτιάξει. Του πέταξε ακόμη μερικές σταγόνες λάδι, τελείωσε αυτό που έφτιαχνε με το σχοινί, πήρε το τριαντάφυλλο και του το έβαλε κοντά στη μύτη να το μυρίσει. Αυτός χαμογέλασε… Μετά μάδησε το τριαντάφυλλο και έριξε τα πέταλα του πάνω στο σώμα του, από το κεφάλι προς τα κάτω. Την ιδία κατεύθυνση ακολούθησε και το χάδι του χεριού της και φτάνοντας στους αστραγάλους τύλιξε και τα πόδια του με μαγνητική ταινία.

Σηκώθηκε, πάτησε το τηλεχειριστήριο και κατέβηκε από την οροφή ένα συρματόσχοινο που στην άκρη είχε ένα γάντζο, στον οποίο πέρασε μέσα την πρώτη από τις δυο θηλιές που έφτιαξε νωρίτερα ενώ την δεύτερη την πέρασε στο λαιμό του συντρόφου της. Αυτός δεν πρόλαβε να αντιδράσει καθόλου ούτε περνούσε από το μυαλό του μέχρι εκείνη τη στιγμή το τι τον περίμενε. Πάτησε το κουμπί και τον τράβηξε προς τα πάνω, τόσο όσο να μην αιωρείται, σαν να στεκόταν στις μύτες των ποδιών του. Εντελώς απαθής στα βογγητά και τις άναρχες κραυγές του, σαν δικαστής και δήμιος, του αναγγέλλει την ετυμηγορία της και την καταδίκη του εις θάνατον με άμεση εκτέλεση!

Τοποθέτησε επίτηδες τη θηλιά στο πίσω μέρος του κεφαλιού του, για να μην σπρωχτεί προς τα πίσω το κεφάλι κατά την ανύψωση και πιεστούν οι αυχενικοί σπόνδυλοι, επιφέροντας έναν πιο γρήγορο θάνατο. Πάτησε το κουμπί του τηλεχειριστηρίου εκ νέου και τον ανασήκωσε περίπου τριάντα εκατοστά πάνω από το δάπεδο. Ήθελε να τον κάνει να υποφέρει μ’ ένα θάνατο αργό και οδυνηρό που θα προκαλείτο από στραγγαλισμό και ασφυξία. Περπάτησε με γοργό βήμα, ανέκφραστη, προς το βιολοντσέλο που ήταν αφημένο στο πάτωμα αγνοώντας τις κραυγές του συντρόφου της. Γονάτισε και το πήρε στα χέρια της, έκανε μερικά βήματα και πήρε θέση απέναντί του. Κάθισε, τοποθέτησε το βιολοντσέλο ανάμεσα στα πόδια της, έπαιξε μερικές νότες για να σιγουρευτεί ότι ήταν καλά κουρδισμένο, πήρε το δοξάρι με το δεξί της χέρι, σήκωσε το βλέμμα της και κοίταξε, σαν να έβλεπε τον μαέστρο της ορχήστρας έτοιμη να δεχτεί την καθοδήγησή του. Άρχισε να παίζει… Ο πλούσιος και δυνατός ήχος του βιολοντσέλου κάλυπτε τις κραυγές του, που με δυσκολία έβγαιναν από την πλαστική αυτοκόλλητη ταινία που του σφράγιζε το στόμα, ενώ εκείνη, σοβαρή και ατάραχη, συνέχιζε να παίζει βλέποντας τα πόδια του αιωρούμενου άντρα να κινούνται πάνω κάτω, δεξιά αριστερά, και αυτοσχεδίαζε τη μελωδία του επερχομένου θανάτου, ανάλογα με τις απέλπιδες κινήσεις και κραυγές που έβλεπε και άκουγε. Πέντε γεμάτα λεπτά κράτησε ο αυτοσχεδιασμός, τόσο μέχρι που ήταν σίγουρη ότι ολοκλήρωσε την «τιμωρία» της.

Σταμάτησε μερικά δευτερόλεπτα για να τηλεφωνήσει στην αστυνομία και να την ενημερώσει: «με σκότωσε πρώτος και μετά τον τιμώρησα. Μην εκπλήσσεστε που με ακούτε να σας μιλώ. Ελάτε να μας πάρετε…». Πήρε και πάλι το δοξάρι στο χέρι και συνέχισε να παίζει, αυτή τη φορά ένα πένθιμο εμβατήριο. Οι σειρήνες της αστυνομίας και του ασθενοφόρου δεν άργησαν να την προειδοποιήσουν ότι σε μερικά δευτερόλεπτα θα βρισκόταν αντιμέτωπη μαζί τους. Στον ήχο του πένθιμου εμβατηρίου προστέθηκαν και τα βήματα των αστυνομικών πάνω στο ξύλινο πάτωμα που ακούγονταν να δυναμώνουν. Σταμάτησε, άφησε το βιολοντσέλο να πέσει άτσαλα στο πάτωμα, πέταξε το δοξάρι και στάθηκε. Έβγαλε από την τσάντα της ένα μικρό σαρανταπεντάρι περίστροφο, το έφερε στον κρόταφο και μόλις είδε τον πρώτο αστυνομικό πάτησε την σκανδάλη. Η εξιχνίαση της υπόθεσης δεν ήταν δύσκολη. Όλο το μαρτυρικό υλικό βρισκόταν στη μνήμη της μικρής κάμερας που στεκόταν στο τρίποδο και συνέχιζε ακόμη να γράφει…

 

 

* Ο Κώστας Πατίνιος γεννήθηκε στη Λευκωσία το 1971 κυκλοφορούν τρία βιβλία του με διηγήματα και ποίηση από τις εκδόσεις Αρμιδα.

 
  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top