«Μη φοβάσαι να ζήσεις, άλλη λύση δεν βρέθηκε μέχρι στιγμής»
Γράφει ο Θεοχάρης Παπαδόπουλος // *
Δημήτρης Βαλλάτος “Η ιστορία της αλιείας”, Εκδόσεις Vakxikon.gr
Αρκετές φορές συναντάμε βιβλία, που έχουν παραπλανητικούς τίτλους, όχι για να παρασύρουν, ούτε για να προκαλέσουν ένα είδος φτηνού εντυπωσιασμού, αλλά για να δημιουργήσουν βάσει του ευρήματός τους, ένα κλίμα, που θα οδηγήσει τον αναγνώστη στις δικές τους ατραπούς.
Είχαμε, λοιπόν, την ευκαιρία να διαβάσουμε το βιβλίο «Η ιστορία της αλιείας» του εικαστικού και ποιητή Δημήτρη Βαλλάτου, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Vakxikon.gr.
Σύμφωνα με τον τίτλο του βιβλίου, θα περιμέναμε να διαβάσουμε ένα κείμενο, που ενδιαφέρει όσους ασχολούνται με την αλιεία, όμως, η υποσημείωση κάτω από τον τίτλο: «ποιήματα|πεζά|θραύσματα», αναιρεί αμέσως αυτή την εικόνα και οδηγεί τον αναγνώστη στο συμπέρασμα, ότι πρόκειται για λογοτεχνία. Το μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου, αποτελείται από ποιήματα, όμως, θα δυσκολευόμασταν να το χαρακτηρίσουμε ποιητική συλλογή, γιατί περιλαμβάνει και μια ενότητα πεζών, εκτός αν μιλάμε για πεζοποιήματα, κάτι, που συνηθίζεται στη σύγχρονη λογοτεχνία, δηλαδή, συναντάμε ποιήματα, που δεν είναι δομημένα σε στίχους, αλλά περιέχουν, άλλα στοιχεία ποιητικότητας.
Το βιβλίο του Δημήτρη Βαλλάτου «Η ιστορία της αλιείας» χωρίζεται σε τρεις ενότητες.
Η πρώτη ενότητα φέρει τον τίτλο: «Αγκίστρια» και περιλαμβάνει ποιήματα με υπερρεαλιστικές εικόνες και αρκετά έξυπνα νοήματα. Το υπαρξιακό στοιχείο κυριαρχεί και ειδικά η αντιμετώπιση του χρόνου και της φθοράς, που επιφέρει. Ο ποιητής αντιμετωπίζει τις εικόνες, που βλέπει κάτω από ένα διαλεκτικό πρίσμα, που του επιτρέπει να τις αντικρίσει διαφορετικά, από ότι συνηθίζεται: «Κρίνοντας από τα αδιέξοδα της πόλης παραμένει μυστήριο / γιατί έχουμε δώσει αυτή την αρνητική σημασία στη λέξη / αδιέξοδο, τους τόπους αυτούς της γαλήνης.» Πιο κάτω βρίσκουμε στίχους, που θυμίζουν αφορισμούς, του Γούντι Άλεν: «Υπάρχει προφανώς ο κίνδυνος, ζητώντας μανιωδώς μιαν απάντηση / να οδηγηθείς σε μια αυλή που θα έχεις ξεχάσει την ερώτηση.» Επίσης, κάποια ποιήματα τελειώνουν με ένα συμπέρασμα-απόφθεγμα, που εμπεριέχει έναν τόνο ειρωνείας: «Άλλωστε, ενίοτε συγχωρείσαι αν / πουλάς τρέλα για να αγοράσεις σύνεση.»
Η δεύτερη ενότητα του βιβλίου, φέρει τον τίτλο «Δίχτυα» και περιλαμβάνει πεζά κείμενα, που παρά το ότι δεν χωρίζονται σε στίχους, δεν στερούνται ποιητικότητας. Και εδώ, κυριαρχεί ο υπερρεαλισμός, όμως, υπάρχουν και σημεία εντελώς ξεκάθαρα, όπως, όταν ο ποιητής αναφέρεται στους καλλιτέχνες, μη εξαιρώντας φυσικά και τον εαυτό του: «Από έξω είπαμε δύο-τρία λόγια με γνώριμους καλλιτέχνες, με κύριο ενδιαφέρον από τη μία την ενασχόλησή τους με τον εαυτό τους που είναι προφανώς μεγαλειώδης, από την άλλη την αντίδραση σε ό,τι τους αποσπά από αυτή την ενασχόληση.»
Η τρίτη και τελευταία ενότητα φέρει τον τίτλο: «Δολώματα» και περιλαμβάνει ποιητικά θραύσματα, που διατυπώνονται αποφθεγματικά: «Μη φοβάσαι να ζήσεις, άλλη λύση δεν βρέθηκε μέχρι στιγμής.» και αλλού «Μέτριος, ναι, αλλά με τον τρόπο της υπερβολής.»
Συμπερασματικά, μπορούμε να πούμε ότι «Η ιστορία της αλιείας» του Δημήτρη Βαλλάτου παρουσιάζει αρκετό ενδιαφέρον και ότι τσιμπώντας τα «Δολώματα», πιαστήκαμε στα «Αγκίστρια» και στα «Δίχτυα» των στίχων του.
* Ο Θεοχάρης Παπαδόπουλος γεννήθηκε στον Πειραιά το 1978. Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στα βουλγάρικα, στα αγγλικά, στα αλβανικά και στα πακιστανικά. Διατηρεί μόνιμη στήλη κριτικής βιβλίου στο ηλεκτρονικό περιοδικό www.vakxikon.gr. Διαχειρίζεται τα blogs: www.poihtikostayrodromi.blogspot.gr, www.theoharispapadopoulos.blogspot.com
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ ΜΕ 500+ ΛΕΞΕΙΣ: Ένα νέο λογοτεχνικό «τοπίο»;
16/04/2024, 9:09 μμ -
Παρακείμενα: «Το παρήγορο συναίσθημα της εσωτερικής έκλαμψης»
16/04/2024, 9:08 μμ -
Η δύναμη του πεπρωμένου
16/04/2024, 9:06 μμ -
Παραμύθια από ζάχαρη, μέλι και ποίηση
16/04/2024, 9:05 μμ -
Ψυχολογικά περάσματα προς τη βιολογική ολοκλήρωση
16/04/2024, 9:00 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Διήγημα: “Τα κοκία”
Της Μαρίας Δαμιτζόγλου // * Τα κοκία «Και τώρα; τι θα γίνει με τη Σουμέλα;» Με αυτά τα λόγια στο μυαλό, ανηφόριζε προς την πλατεία του χωριού, ενώ η πυρωμένη άσφαλτος- γυαλί υγρό κάτω απ’ τον
Περισσότερα -
Κυνηγώντας δολοφόνους, εκβιαστές και το παρελθόν του στη μεταπολεμική Γαλλική Ριβιέρα
Του Γεωργίου Νικ. Σχορετσανίτη // Philip Kerr, “Η άλλη πλευρά τη σιωπής”. Μετάφραση: Γιώργος Μαραγκός. Εκδόσεις Κέδρος, 2017 Δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε, φθάνοντας στο τέλος του, εάν ο πρωταγωνιστής και αφηγητής ετούτου του μυθιστορήματος,
Περισσότερα -
Διήγημα: “Ο Βουλευτής”
Του Θάνου Ζαράγκαλη // Ο Βουλευτής «Τι έγινε, φίλε μου, με τον βουλευτή;» ρώτησε ο θαμώνας του καφενείου της πλατείας, στον φίλο του που καθόταν απέναντί του. Ήταν και οι δύο συνταξιούχοι∙ ο ένας
Περισσότερα -
Η διαδρομή από το «χθες» στο «σήμερα»
Του Νίκου Τσούλια // Green Forest Road by Mason3517 Είναι πάντα μια διαδρομή περίεργη και αν και προσωπικά γνωστή και βιωμένη είναι εν πολλοίς απροσδιόριστη˙ άλλοτε έχει πολύ φωτεινά σημάδια και άλλοτε τα κενά και τα σκοτάδια
Περισσότερα -
Δέκα βιβλία για παιδιά
Γράφει η Αργυρώ Μουντάκη // Είμαστε μέσα στο βαθύ καλοκαίρι! Ο καύσωνας έχει κάνει την επέλασή του. Μόνη ελπίδα μας για δροσιά είναι το υγρό στοιχείο και το … διάβασμα! Για όσους τουλάχιστον από εμάς το
Περισσότερα -
Μνήμη του νόστου
Γράφει η Χρύσα Φάντη // Κώστας Ι. Περδίκης “Μικρές ιστορίες” Διηγήματα, Εκδ. Οροπέδιο 2016, σελ. 120 Ύφος σημαίνει ήθος. Και ήθος σημαίνει έθος, δηλαδή έθιμο, συνήθεια, τόπος καταγωγής. Ένας τέτοιος τόπος μέσα από ποιες διεργασίες περνάει στη μνήμη;
Περισσότερα -
Τις πόλεις στοιχειώνουν οι φυλακές: Δυο λόγια για το ντοκιμαντέρ του Δημήτρη Κουτσιαμπασάκου «Σιωπηλός Μάρτυρας»
Της Ελένης Λιντζαροπούλου // * Από την στιγμή που είδα την ταινία του Δημήτρη Κουτσιαμπασάκου αναλογίζομαι, γιατί βρήκα τόσο ταιριαστό τον τίτλο: «Σιωπηλός Μάρτυρας»… Η ταινία μιλά για την παλιά Φυλακή των Τρικάλων, έτσι το «Σιωπηλός», λέξη που
Περισσότερα
