«Η γειτονιά μου»
Γράφει [και ζει] η Μαίρη Πετρούλια //
Στη γειτονιά μου τη παλιά είχα φίλους πολλούς που ήξεραν να αγαπούν, να αγκαλιάζουν, να τραγουδούν!
Είμαι πολύ τυχερή γιατί μένω στην ίδια γειτονιά πάντα με όμορφες καλημέρες και τρυφερές καληνύχτες. Θυμάμαι σαν τώρα τα καλοκαιρινά βράδια μας έξω στη ρούγα, στα πεζούλια….
Κάθε σπίτι και το πεζούλι του.
Τους μεγάλους να μιλούν τραγουδιστά, να λένε ιστορίες για νεράιδες αλλά και για φαντάσματα και εμείς τα παιδιά να ακούμε με ανοιχτά τα αυτιά, τα μάτια και τις ψυχές μας, τέτοιες “χαρές” δεν τις ξανάζησα ποτέ πια!
Τον χειμώνα η ρούγα μετακόμιζε στο «μεγάλο σπίτι» με την καμάρα και το τζάκι, με ιστορίες και εργόχειρα. Τι χρόνια, Θεέ μου, γεμάτα χρώματα κι αρώματα τόσο γνήσια που ποτέ μου δεν ξανάδα!
Στο σχολείο πηγαίναμε όλοι μαζί μπουλούκι χωρίς συνοδεία γονιών, χωρίς φόβο και κινδύνους . Ο Γιάννης, η Μιμίκα, η Βίκυ, η Γιούλη, η Τασία, ο Ξενάκης, αγαπημένοι όλοι κι ας «έφυγαν στους ουρανούς» μερικοί, στην καρδιά μου είναι παρόντες όλοι, κάθε μέρα, τους αγαπώ και τους έχω στη προσευχή μου πάντα!
Η αυλή μου και σήμερα είναι γεμάτη γλάστρες με βασιλικούς, κοράλλια και μπιγκόνιες, τις αφιερώνω σε όλους τους παλιούς φίλους και συμμαθητές, σ’ αυτούς που περπατάμε παράλληλα στη ζωή μας μα και σ’ αυτούς που μας βλέπουν από ψηλά και είμαι σίγουρη ότι είναι καλά, πολύ καλά, όμως μας αφουγκράζονται και μας προσέχουν. «Την μνήμη όπου και να την αγγίξεις πονάει» (Γ. Σεφέρης)
Καλοκαιράκι τώρα θα σας δροσίσω λίγο με
Σπιτική Βυσσινάδα:
Υλικά:
- 2 κιλά βύσσινα
- 2 κιλά ζάχαρη
- 3 κουταλιές της σούπας χυμό λεμονιού.
Εκτέλεση:
- Πλένουμε καλά τα βύσσινα και τα πιέζουμε με τα χέρια μας να σπάσουν, προσθέτουμε τη ζάχαρη και τα αφήνουμε να μείνουν έτσι περίπου 12 ώρες.
- Στη συνέχεια τα βράζουμε σε χαμηλή φωτιά για 15′,
- Κατόπιν τα στραγγίζουμε σε τουλουπάνι και ξαναβάζουμε έως ότου πυκνώσει (όπως του εμπορίου)
- Στο τέλος ρίχνουμε το χυμό λεμονιού.
- Όταν κρυώσει, το βάζουμε σε μπουκάλια καθαρά και στεγνά, το φυλάμε στο ψυγείο!
- Σερβίρουμε τη βυσσινάδα βάζοντας 2 δάκτυλα σε ποτήρι του νερού και γεμίζουμε με παγωμένο νερό και 2-3 παγάκια.
Στην υγεία σας, Καλές Διακοπές!
Ραντεβού τον Σεπτέμβρη!
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
Πιο καλή η Μοναξιά
24/07/2019, 12:29 πμ -
Υπάρχει και φιλότιμο
30/01/2019, 12:02 πμ -
Η μαγισσούλα γιαγιά
19/09/2018, 10:42 πμ -
Καλή μουστιά!
12/09/2018, 8:59 πμ -
Αγναντεύοντας τη θάλασσα
20/06/2018, 11:21 πμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Διήγημα: “Άγγελος δεσμώτης”
Γράφει ο Κωνσταντίνος Χρυσοχόου // * Άγγελος δεσμώτης Γεννήθηκε σε φυλακή. Μια Κυριακή απόγευμα που ο Θεός έκανε πόλεμο. Πρώτη ματιά του ήταν κάγκελα. Και πίστεψε ότι ο ουρανός ήταν δεσμώτης. Το κελί είχε ένα
Περισσότερα -
Διήγημα: “Κυψέλη- Παγκράτι”
Γράφει η Ελένη Ε.Νανοπούλου // Άνοιξη με καλοκαιρινό σχεδόν πρωινό. Στη στάση του τρόλεϊ αρκετός κόσμος. Μια κομψή λεπτεπίλεπτη κοπέλα με πράσινο φόρεμα περιμένει στην άκρη, παράμερα. Το κίτρινο τρόλεϊ , τόσα χρόνια δεν άλλαξε από
Περισσότερα -
✔ Ελένη Χωρεάνθη: Περί Ποίησης
Eπιμέλεια – συνέντευξη: Ελένη Γκίκα // «Η μεγάλη ποίηση είναι προϊόν ασκητικού βίου και συνταρακτικών γεγονότων, όπως: έρωτας, θάνατος, πόλεμος…» Κατ’ εξοχήν ποιήτρια και στα πεζά της, τα παιδικά της, τα ιστορικά της, ακόμα και στα
Περισσότερα -
Ο ογδοντάχρονος Γούντι Άλεν σαρκάζει την εποχή του κι αυτοσαρκάζεται
Γράφει ο Κωνσταντίνος Μπούρας // Το Φεστιβάλ του Ρίφκιν (Rifkin’s Festival) Ο συμπαθέστατος διαρκώς αυτομαστιγωνόμενος Γούντι Άλλεν αντί να γράφει γυρίζει ταινίες. Πενήντα τον αριθμό μέχρι τώρα. Θα προλάβει να τις εκατοστήσει και να τα εκατοστήσει; Ίδωμεν. Είναι
Περισσότερα -
☆ Πίτσα Γλυκόριζα (Licorice Pizza), μια ταινία για τα πατροπαράδοτα αμερικάνικα ιδανικά.
Από τον Κωνσταντίνο Μπούρα // Το αμερικάνικο όνειρο, όπως είχε διαμορφωθεί την δεκαετία τού 1970 από το φιλειρηνικό κίνημα των χίππηδων, είναι τόσον γλαφυρώς αναπαρασταθέν σε αυτή την ξεκαρδιστική ταινία, που νυκτηπατεί ακροποδητί μεταξύ μελοδράματος και κωμωδίας, που
Περισσότερα -
30 Δεκεμβρίου – Ράντγιαρντ Κίπλινγκ
Eπιμέλεια: Δήμητρα Ντζαδήμα // Ο Ράντγιαρντ Κίπλινγκ, γεννημένος σαν σήμερα το 1865, ήταν εμβληματικός άγγλος μυθιστοριογράφος, διηγηματογράφος και ποιητής, που τιμήθηκε με βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1907, σε ηλικία μόλις 42 ετών. Το 1927 βραβεύτηκε με το Χρυσό Μετάλλιο
Περισσότερα -
“προς δαιμονιζομένους”. Ανέκδοτο ποίημα του Κώστα Θ. Ριζάκη
Tου Κώστα Θ. Ριζάκη // προς δαιμονιζομένους στρωσίδια βρήκαν’ κ’ έτοιμα εκοιμήθηκαν την άλλην την παράλλην πάλιν στα ίδια δεν τρώγαν’ τι να φάν’ ποιος να μαγείρευεν ‒ιδίως πώς ναν μαγειρέψει αφού δεν είχαν‒ ούτε προμήθειες
Περισσότερα
