Fractal
Home / Η μουσική μέσα τους / ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ / Film, η επιστροφή μιας μπάντας που ποτέ δεν καθόταν ήσυχη.
02/10/2014, 3:58 πμ

Film, η επιστροφή μιας μπάντας που ποτέ δεν καθόταν ήσυχη.

Συνέντευξη στον Γιάννη Παναγόπουλο //

 


film 1Στα μέσα της δεκαετίας 2000  οι Film είχαν πείσει αρκετό κόσμο πως μπορεί να υπάρξει Αγγλόφωνη Αθηναϊκή μπάντα που μπορούσε να πάει για καριέρα εκτός δακτυλίου. Το 2006 κυκλοφόρησαν το δεύτερο τους άλμπουμ «Angel B».  Η φωνή της  Etten, που τότε τραγουδούσε μαζί τους, είχε δέσει γερά  με τον ήχο του γκρουπ. Και στις συναυλίες τους σε ζέσταινε η σπίθα πως ήταν κάτοχοι  όλων των μικρών ή μεγάλων «κάτι» που αναζητά συγκρότημα από την Ελλάδα για να συγκινήσει post – punk κοινό που μιλά άλλη μητρική γλώσσα απ’ εκείνο. Τότε  οργάνωσαν  μικρές περιοδείες σε κλαμπ της Βρετανίας, ενώ παράλληλα, τρέχοντας την καριέρα τους εντός της χώρας, άνοιξαν  συναυλίες  ειδώλων τους όπως οι  The Cure, οι New Order, ο Iggy Pop. Ναι, οι Film ήταν αρκετά άξιοι να προλογίζουν μπάντες –  καλλιτέχνες που όταν ήταν πιτσιρίκια αντάλλαζαν σε κασέτες τα τραγούδια τους.  Το 2009  κυκλοφόρησαν το τρίτο τους άλμπουμ «Persona». Συνεχίζοντας το φλερτ τους με το εξωτερικό εμφανίστηκαν σε φεστιβάλ όπως το Spot στη Δανία,  το Popkomm στη Γερμανία και το Iceland Airwaves στην Ισλανδία. Πριν λίγες εβδομάδες η μπάντα κυκλοφόρησε το τέταρτο άλμπουμ της ζωής της. Το ονόμασε «Eclipse». Βγήκε, κυριολεκτικά, σε όσες μορφές μπορούσε. Από εκ’ εκεί ξεκινάει και η συνέντευξη τους στο fractal. Ποιος είναι ο λόγος να κυκλοφορεί συγκρότημα νέα δουλειά , εκτός των άλλων, σε κασέτα σήμερα;

 

>> Ακούστε το άλμπουμ “Eclipse” εδώ: https://innerear.bandcamp.com/album/eclipse

 

-Πλέον δεν πωλούνται κασετόφωνα. Εσείς, γιατί κυκλοφορήσατε τη νέα σας δουλειά και σε κασέτα;

Δεν το σκεφτήκαμε έτσι. Μέτρησε η έντονη 80’s χροιά που έχει η εποχή, αλλά κυρίως η αγάπη μας για το συγκεκριμένο μέσο αναπαραγωγής ήχου. Την εποχή που πηγαίναμε, ακόμα, σχολείο ανταλλάσαμε μουσική ανταλλάσοντας κασέτες. Μια καλή ή μια μέτρια ηχογράφηση δεν είχε σημασία. Οι κασέτες ήταν το μέσο διάδοσης της μουσικής. Για μας αυτό το πάρε – δώσε εκπέμπει ένα απίστευτο ρομαντισμό. Γράφαμε κασέτες στο σχολείο και τις χαρίζαμε σε άλλους για να επικοινωνήσουμε τον ήχο που μας άρεσε. Τότε παίρναμε προσωπικά όλο αυτό το πράγμα. Για να γράψεις μια καλή κασέτα έπρεπε να περάσεις ώρες μπροστά από κασετόφωνο περιμένοντας την ολοκλήρωση μιας ηχογράφησης.

 


-Ποιοι είναι οι Film σήμερα;

Είμαστε, προς το παρόν, το τρίο: Κώστας Μπόρσης (drums), Μανώλης Ζαβιτσάνος (κιθάρες/keyboards), Δημήτρης Μπόρσης (keyboards, samplers, vocals).

 

-Σοβαρά κάποια στιγμή στα μέσα της δεκαετίας του 2000 πίστεψα πως πηγαίνατε για καριέρα στο εξωτερικό. Έκανα λάθος;

Δεν έκανες λάθος, αλλά η λέξη καριέρα δεν ισχύει στην δική μας περίπτωση. Ήταν και είναι στόχος και έχουν γίνει προσπάθειες στο παρελθόν, που σκοπεύουμε να συνεχίσουμε και τώρα με το «Eclipse». Δεδομένων και των συνθηκών, δεν είναι μια εύκολη υπόθεση, αλλά πάντα έχουμε την προσοχή μας στραμμένη εκεί.

 

-Τι δεν έκαναν οι Film ως σήμερα που θέλουν να το κάνουν το συντομότερο δυνατό;

Δίχως σκέψη, ένα soundtrack σε μεγάλου μήκους ταινία.

 

film - Cover - Album-Τι είναι για σας το «Eclipse»;

Είναι σαν να ξεκινήσαμε την μπάντα από την αρχή. Λες και δεν υπήρχε χτές. Είναι ένα άλμπουμ που περικλείει τις επιρροές μας από την ηλεκτρονική μουσική και τις sci-fi ταινίες με ένα άγγιγμα νοσταλγίας, όχι με την έννοια της αναβίωσης, αλλά σαν αισθητικό μέσο.

 

-Εκτός από την κυκλοφορία του νέου σας άλμπουμ, ποια ήταν η σημαντικότερη στιγμή που βιώσατε εντός μπάντας ως σήμερα;

Η μίνι τουρνέ στην Ισλανδία. Μας είχε καλέσει το Iceland Airwaves. Θεωρούμε πως πολλά απ’ όσα συνέβησαν εκεί είναι αδύνατο να διαγραφούν από τη μνήμη μας. Τα αξέχαστα ξεκίνησαν από την προσγείωση του αεροπλάνου, νύχτα, σε ένα πολύ όμορφο αρχιτεκτονικά αεροδρόμιο. Αξέχαστο θα μείνει και το σπίτι που μείναμε στο Reykjavik. Αξέχαστος θα μείνει και ο κόσμος που βλέπαμε, γνωρίζαμε, στα venues που παίζαμε. Αξέχαστοι θα μας μείνουν και οι «ήρωες» διοργανωτές ενός τέλειου outdoor event που έστησαν για να παίξουμε σε μια ταράτσα ενός δισκοπωλείου-πολυχώρου ψηλά (έβλεπες σχεδόν κάθε οροφή, κάθε ταράτσα της πόλης). Κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή πριν αρχίσουμε να παίζουμε ο καιρός γύρισε, χάλασε, θύμωσε πολύ. Τότε, σε χρόνο ρεκόρ, σήκωσαν όλο τον εξοπλισμό της συναυλίας κατεβάζοντάς τον στον όροφο ακριβώς από κάτω. Αυτό μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχαμε καταφέρει να φανταστούμε πως μπορεί να συμβεί.

 

– Ποια είναι η καλύτερη κουβέντα που ακούσατε ποτέ για την μπάντα (και δεν την είπε μέλος της);

«Η μουσική σας είναι universal, είστε πάρα πολύ καλοί για να μείνετε μόνο στην Ελλάδα», το είπε manager στο Iceland Airwaves.

 

-Τι σκέφτεστε για την «ανεξάρτητη» ελληνική σκηνή σήμερα;

Σαφώς έχει εξελιχθεί και έχει πολύ ενδιαφέροντα και πιο up to date δείγματα. Είναι πλέον πιο εξελιγμένο υλικό και έχει πολλαπλασιαστεί ο κόσμος που παίζει μουσική. Ωστόσο σε ένα μεγάλο κομμάτι υπάρχει ένα είδος «τεμπελιάς» και «βιασύνης». Σ’ αυτές τις περιπτώσεις το αποτέλεσμα ακούγεται πρόχειρο, σαν να μην έχει δοθεί η απαραίτητη προσοχή και το ψάξιμο προτού φτάσει να ακουστεί. Πολλές φορές αυτού του τύπου δουλειές «δικαιολογούνται» ως αυθόρμητες DIY απόπειρες, ενώ θα μπορούσαν να έχουν μεγαλύτερη αξία. Και είναι περίεργο αυτό γιατί, ενώ δεν υπάρχει κάποιος περιορισμός για το τι θα επιλέξει να παίξει κανείς, υπάρχει μια κάποια έλλειψη αφοσίωσης. Παρόλα αυτά, φυσικά, υπάρχουν πολύ περισσότερα καλά act από ότι στο παρελθόν.

 

-Σας θυμάμαι να ταξιδεύετε διαρκώς στην Αγγλία για λάιβ. Κάθε μέρα και μια διαφορετική πόλη, κάθε βράδυ και ένα διαφορετικό gig. Θα κάνατε το ίδιο και «σήμερα» για να προωθήσετε το άλμπουμ σας;

Πέρα απ το ότι δύο από εμάς είμαστε πλέον με οικογένεια και παιδιά, όταν χρειαστεί να το κάνουμε θα το κάνουμε ξανά. Έχει να κάνει και με το γενικό πλάνο και στρατηγική της μπάντας, αλλά όπου χρειαστεί και υπάρχει λόγος δίνουμε το παρόν.

 

-Τι είναι ποπ στην Αθήνα αυτή τη στιγμή;

Η Αθήνα έχει περισσότερο noir εικόνες ειδικά τα τελευταία χρόνια, ωστόσο μερικά σημεία είναι σκοτεινά ποπ, μέσα στο λαβυρινθώδες κέντρο, που συναντάς εξαιρετικά street art, όπως τα χέρια στην Πειραιώς, παρεμβάσεις με installation όπως τα φωτιστικά στην Πιττακή και διάφορα άλλα τέτοια σημεία.

 

-Ελλάδα για σας σήμερα σημαίνει;

Απογοήτευση.

 

-Ποιο είναι το τραγούδι που θ’ ακούσετε αμέσως μετά απ’ αυτή τη συνέντευξη; Ακόμα και αν δεν είναι αμέσως μετά, σκεφτείτε ένα.

Το Signatune του DJ Mehdi σε edit του Thomas Bangalter.

 

-Τι είναι αυτό που σας συνέβη στο παρελθόν και δεν θέλετε να επαναληφθεί με τίποτα στο παρόν;

Να αφήνεις τον χρόνο να περνάει άπραγος γιατί κάποιος σε κάνει να πιστεύεις ότι κάτι δεν γίνεται και δεν χρειάζεται να το προσπαθήσεις.

 

-Τι είναι τέχνη;

Οτιδήποτε φέρνει τον καθένα μας πιο κοντά στον εαυτό του και στην ενσυνείδηση της παρουσίας του στον χώρο και τον χρόνο απέναντι στους άλλους. Τέχνη είναι ό,τι σε κάνει καλύτερο και ό,τι ανεβάζει την σκέψη και την κρίση σου πιο ψηλά.

 

-Γιατί ονομάσατε η νέα σας δουλειά «Eclipse»;

Προέρχεται από το ομώνυμο τραγούδι σαν θέμα, αλλά ταίριαζε στο γενικότερο mood του άλμπουμ. Ακούγεται διαστημικός, σαν τίτλος ταινίας, ενώ έχει και μια ελληνική χροιά και φαίνεται πολύ αρμονικός και ο συνδυασμός των χαρακτήρων σαν λέξη.

 

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top