Fractal
Home / Βιβλιοκριτικές / Η ευτυχία κι η κρίση
04/02/2015, 5:20 μμ

Η ευτυχία κι η κρίση

Γράφει η Αργυρώ Μουντάκη //

 

Αθηνά Χατζή «Η θάλασσα έφυγε», Εκδ.Μεταίχμιο, 2014

 

0008187_195«Σε εκείνους που έμειναν» αφιερώνει το βιβλίο της η Αθηνά Χατζή. Όμως «Η θάλασσα έφυγε» τιτλοφορείται το βιβλίο. Αντιφατικά ρήματα, «μένω»-«φεύγω». Με αυτό το δίπολο αντιφάσεων θα συνεχίσει ή θα αρχίσει –όπως προτιμάτε- το βιβλίο της η συγγραφέας.

Μια πόλη που συγκλονίζεται από ένα τραγικό περιστατικό –ένα περιστατικό που επανέρχεται στη μνήμη μας έξι χρόνια τώρα κάθε χρόνο με τον ίδιο ή και λίγο διαφορετικό τρόπο-. Φέτος μάλιστα οι σημειολογίες, οι συνειρμοί και η επικαιρότητα δεν άφησαν κανέναν να ξεχάσει το παρελθόν.

Το 2008 λοιπόν ξεκινάει η ιστορία με αναδρομές αναγκαίες σε αφηγηματικό ύφος για να μάθουμε την ιστορία των ηρώων, για να καταλάβουμε την ψυχοσύνθεσή τους, που δεν μένει ανεπηρέαστη από την πόλη στην οποία όλοι ζουν. Το βιβλίο μοιάζει με μία σκηνή θεάτρου, που σε αρκετά μοντέρνο και πρωτοπόρο ύφος συνταιριάζει το θέατρο και τον κινηματογράφο. Στο υπόβαθρο βλέπουμε κινηματογραφικές εικόνες από μια πόλη που ξεκινάει να μπαίνει σε αυτό που λέμε πλέον «κρίση». Τι είδους «κρίση»; Κάθε είδους κρίση. Η πόλη ξεκινάει να κλυδωνίζεται από κρίση ηθών. Η εν ψυχρώ δολοφονία του παιδιού το φανερώνει. Οι κινηματογραφικές σκηνές συνεχίζονται σε όλη τη διάρκεια της «παράστασης» ενώ σε πρώτο πλάνο οι ηθοποιοί ερωτοτροπούν σχηματίζοντας πολλών λογιών γεωμετρικούς σχηματισμούς. Πώς μπορεί και διαχωρίζει αυτά τα δύο πλάνα η Χατζή, ενώ συνάμα ξεκάθαρα φαίνεται ότι πρόκειται για δύο πολύ διαφορετικές μορφές παρουσίασης, ζωής, που όμως η πίσω επηρεάζει την μπρος, ή μήπως και η μπρος επηρεάζει την πίσω;

Οι ήρωες της συγγραφέως είναι διαφόρων ηλικιών, διαφόρων ηθικών αρχών, και διαφορετικών κοινωνικών και μορφωτικών επιπέδων. Κι όμως αυτοί οι τόσο διαφορετικοί ήρωες καταφέρνουν να εμπλακούν ο ένας στη ζωή του άλλου, όπως συμβαίνει και στην πραγματικότητα. Οι εμμονές και οι ψυχικοί καταναγκασμοί δεν λείπουν από τους ανθρώπους αυτούς, που μέσα σε μία πολύ δύσκολη εποχή προσπαθούν να βρουν την ευτυχία. Την βρίσκουν, ή έτσι νομίζουν, την χάνουν, την ξαναβρίσκουν… ίσως. Αλλά αυτό λίγο και να μας αφορά. Μήπως η ουσία είναι ότι ενώ η πόλη και το κράτος φλέγεται, εκείνοι καταφέρνουν να επιβιώνουν και ίσως αυτό να είναι το πιο σημαντικό πλεονέκτημα τελικά του ανά τους αιώνες Έλληνα;

 

h-thalassa-efuge-864x400_c

 

Η Χατζή με αυτό το βιβλίο κάνει ένα πολιτικό και κοινωνικό σχόλιο, έμμεσα, δίχως να φωνάζει σε κανένα σημείο του βιβλίου της, ότι το δημιούργημά της μιλάει για την κρίση. Κι όμως είναι ένα βιβλίο, που πραγματικά θα μπορούσε να μελετηθεί ως το καθρέπτισμα μιας εποχής, ως το στίγμα μιας στιγματισμένης πλέον γενιάς ανθρώπων.

Η αισιοδοξία που αμυδρά αλλά σαφώς διαφαίνεται μας κερδίζει στο βιβλίο αυτό.

Ξεχωριστό ύφος και πραγματολογική παρουσίαση από μια πολύ νέα συγγραφέα. Γυναίκα, με ένα εντυπωσιακό μορφωτικό υπόβαθρο, και σε νέα ηλικία, η Αθηνά Χατζή μας δίνει τη χαρά να την συγχαρούμε ως μία άξια εκπρόσωπο της λογοτεχνίας της γενιάς μας.

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: , ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top