Fractal

Η ανθρωπογεωγραφία της ζωής μας

Γράφει η Ελένη Γκίκα //

 

 «Γιατί πρόδωσα την πατρίδα μου», Θεόδωρος Γρηγοριάδης, εκδ. Πατάκη, σελ. 314

 

«Εκείνο το μεσημέρι που ο άντρας της γύρισε από την εταιρεία, κατάλαβε πόσο άδικο είναι να νομίζει κανείς ότι όλα είναι ακλόνητα στη ζωή του. Τι κρίμα γι’ αυτόν που δεν άφησε ένα κενό, μια αμφιβολία, μια ελπίδα για την έκπληξη. Τίποτε δεν είναι πιο προβλέψιμο από το απρόβλεπτο».

Είναι η Τρίτη συλλογή διηγημάτων του. Η πρώτη, «Ο αρχαίος φαλλός» κυκλοφόρησε το 1991. Οι «Χάρτες», εβδομήντα μικρές ιστορίες, το 2007. Ωστόσο ο Θεόδωρος Γρηγοριάδης πάντοτε έγραφε διηγήματα κι ιστορίες. Η συλλογή «Γιατί πρόδωσα την πατρίδα μου» περιλαμβάνει εικοσιπέντε επιλεγμένα διηγήματα από το 1993 μέχρι σήμερα και ένα αδημοσίευτο, η επιλογή τους και η σειρά αποτελούν συγγραφική μυθοπλαστική πρόταση, αλλά μπορούν να διαβαστούν και ανεξάρτητα με οποιαδήποτε σειρά.

Από το Παγγαίο, την Καβάλα, τον Έβρο μέχρι την Αθήνα, αλλά και τη Σαμψούντα, την Τυνησία, τη Συρία, το Βερολίνο και τη Στοκχόλμη, αποτελούν την προσωπική του γεωγραφία, είναι οι τόποι τους οποίους βίωσε, πάτησε, μιλά για ανθρώπους που συνάντησε, οι ήρωές του αποτελούν την ανθρωπογεωγραφία της δικής του ζωής. Άνθρωποι ταπεινοί και καθημερινοί που γνωρίζουν εκόντες άκοντες τις μεγάλες αλλαγές και βιώνουν τα γυρίσματα τις ιστορίας, αναγκάζονται να διασχίσουν σύνορα και πολιτισμούς, να ξεπεράσουν τα προσωπικά τους όρια, να βιώσουν απώλειες, να ζήσουν κάτω από το βάρος μιας απώλειας και να ξαναρχίζουν και πάλι, να διεκδικήσουν μιαν άλλη ταυτότητα, να γνωρίσουν τα όριά τους και να τα ξεπεράσουν, άνθρωποι ταπεινοί, περιθωριακοί, αναγκαστικά ηρωικοί, μετανάστες, πρόσφυγες, πόρνες και τραβεστί, αγρότες, μικροαστοί, οι γείτονές του και η ζόρικη συμμαθήτριά του, άνθρωποι που κρατούν και την δική του εικόνα σε μιαν ακρούλα του δικού τους αμφιβληστροειδή, σε εικοσιέξι σπαρταριστές φέτες ζωής που καταγράφουν την τελευταία εικοσιπενταετία στη χώρα μας.

 

 

Με τρυφερότητα και συγκίνηση, με χιούμορ και πικρή ειρωνεία, με σκληρότητα και αγριάδα ενίοτε, συνθέτοντας ένα παλίμψηστο που υπήρξε και εξακολουθεί να είναι η απρόβλεπτή μας καθημερινή ωστόσο καθόλα απρόβλεπτη ζωή.

Ο Θεόδωρος Γρηγοριάδης έχει τον τρόπο να σου ψιθυρίζει το ακατανόητο τρυφερά στ’ αυτί. Και να σε βρίσκει απολύτως σύμφωνο αν και αποσβολωμένο. Εξαιρετική συλλογή.

 

 

Δημοσιεύθηκε στον Φιλελεύθερο

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top