Η ανάταση ενός Μοναστηριού
Γράφει η Ιουστίνη Φραγκούλη- Αργύρη //
Μέσα αυτό το τρικυμιώδες ταξίδι της Τρικυμίας ξέκλεψα χρόνο να επισκεφθώ την παιδική μου φίλη… Τότε την έλεγαν Ευαγγελία όταν παίζαμε ανέμελες στα σοκάκια της Λευκάδας, σήμερα είναι ηγουμένη στο Μοναστήρι της Αναλήψεως του Σωτήρος στη Σίψα (Ταξιάρχαι) Δράμας. Είναι η Γερόντισσα Πορφυρία, ένα πλάσμα που αναδίδει θεία δύναμη…
Τίποτε δεν προμήνυε ότι η Ευαγγελία, ένα συγκρατημένο από τότε κορίτσι που όμως έπαιζε ανέμελα μαζί μας όλα τα κοριτσίστικα παιχνίδια, θα παρατούσε την εγκόσμια ζωή αναζητώντας τη λύτρωση στο θείο. Κι όμως συνέβη όπως συμβαίνουν τα πάντα με μια απροσποίητη φυσικότητα που θαρρείς είναι αναπόδραστο στοιχείο της ανθρώπινης φύσης.
Εκεί λοιπόν στον καινούριο της τόπο, το Μοναστήρι, με φόντο την ωραία Σίψα (Ταξιάρχαι) τη συνάντησα. Στο αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης ήρθαν να με παραλάβουν η αδελφή Μελετία και η αδελφή Ιουλιανή. Κατά το δίωρο ταξίδι μας προς τη Δράμα δεν σταματούσαν να μου μιλούν για τη Γερόντισσα Πορφυρία και το μεγάλο της έργο στο Μοναστήρι… Η αδελφή Ιουλιανή προέρχεται από τη σκληρή μωαμεθανική Αλγερία κι όμως ένιωσε το κάλεσμα προς τον Ιησού -μου αφηγόταν- με τη γαλήνια γαλλική προφορά της.
Στο Μοναστήρι μας περίμενε η γερόντισσα Πορφυρία, τυλιγμένη στη στολή της αφοσίωσης καθώς ο ήλιος έγερνε χαϊδεύοντας με τα χρώματα της δύσης τους πίσω λόφους. Σε λίγο ήχησε το σήμαντρο του Εσπερινού.
Ο ναός μεγαλόπρεπος βυζαντινός με υπέροχες τοιχογραφίες. Τα φώτα σβηστά, τα καντήλια αναμμένα και η ψαλμωδία των μοναχών να ηχεί σαν βάλσαμο στα αυτιά. Σαν παρηγορία στα όσα δύσκολα μας φέρνει η ζωή. Ύμνοι, απολυτίκια, προφητείες, χαιρετισμοί, έγιναν ένα στα αυτιά μου που διψούσαν για τούτη την μελωδική παραμυθία.
Οι μοναχές γλιστρούσαν μέσα στο σκοτάδι σαν σκιές και σαν λάμψεις για προσκυνήσουν τα εικονίσματα, να πάρουν ευλογία από τη Γερόντισσα κι ένας χορός ουράνιος στηνόταν εκεί στον επίγειο παράδεισο του Μοναστηριού.
Μετά το απόδειπνο είχε πέσει βαθιά η νύχτα, εκεί ψηλά νωρίς βραδιάζει. Το φθινόπωρο έρχεται γρηγορότερα. Κι εμείς με την Γερόντισσα πήραμε το μονοπάτι και περπατούσαμε σα να μην υπήρχε ο χρόνος, σα να ‘χε σταματήσει.
Και λέγαμε το αφήγημα της ζωής της η καθεμιά και συμπληρώναμε τα κενά τόσων και τόσων χρόνων. Οι ερωτήσεις εκατέρωθεν ήταν χείμαρρος, οι απαντήσεις έπαιρναν το χρόνο τους για να ολοκληρωθούν. Πότε, πώς, γιατί;
Ένα οδοιπορικό στα ενδόψυχά μας, όπου αφεθήκαμε να το απολαύσουμε με την ειλικρίνεια της ιστορικής μας σχέσης, αυτής που μας έδεσε εκεί στα σοκάκια της Λευκάδας. Και κάναμε ατέλειωτες βόλτες και είπαμε για τα παλιά και τα ωραία, όσα μας έχτισαν αυτές που γίναμε…
Οι βόλτες συνεχίσθηκαν το επόμενο πρωινό, η Γερόντισσα Πορφυρία με περιήγησε στις γωνιές του Μοναστηριού, δείχνοντάς μου τα μικρά εκκλησάκια και τους τόπους του ησυχασμού. Και βέβαια με συνόδευσε στο ταπεινό κελί του Οσίου Γεωργίου Καρσλίτη, ο οποίος είναι ο ιδρυτής του Μοναστηριού και όπου φυλάσσεται η σκήτη και η κάρα του.
Κάθε απόγευμα χαιρετισμοί, απόδειπνο με τα καντήλια στην εκκλησία αναμμένα και οι Άγιοι ένα γύρο να μας κοιτούν με κατανόηση και οι μοναχές να ψάλλουν με τις καλλίλαδες φωνές τους. Και η ψυχή να ανεβαίνει στα ουράνια. Και κάθε νύχτα από τις τέσσερις να χτυπούν τα σήμαντρα για την ολονυχτία μέχρι τις 7 το πρωί.
Το Μοναστήρι της Αναλήψεως στη Σίψα είναι φιλόξενο, προσφέρει την αγκαλιά του σε κάθε ξένο που ζητάει βοήθεια, ανάταση πνευματική, ένα χειροπιάσιμο για να μην γλιστρήσεις στις κοφτερές πέτρες του εσωτερικού πόνου.
31 μοναχές και ασκούμενες σαν τις μελισσούλες καλύπτουν όλες τις αγροτικές δουλειές, όλες τις οικιακές εργασίες κι ακόμη καλύπτουν ένα μεγάλο φάσμα των τεχνών: αγιογραφία, κέντημα, χειροτεχνία…
Και τα τραπέζια στολισμένα με τις προίκες των μοναχών που εγκατέλειψαν τον κόσμο για να ζήσουν στην κοινωνία του Θεού…
Οι ώρες γλίστρησαν σα νερό, χωρίς καθρέφτες και καλλωπισμούς με μόνο αντικατοπτρισμό στις εικόνες των Αγίων, της Παναγίας και του Χριστού.
Ω! Φωνές αγγέλων με περιέβαλλαν τις λίγες ώρες που απόστασα στη Σίψα.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
Αρχαία Πέλλα, Γενέτειρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου: Μια πόλη μαγική!
10/11/2021, 12:59 πμ -
☆ Οι τάφοι της Βεργίνας: Η λάμψη ενός βασιλείου που δεν πέθανε ποτέ!
02/11/2021, 11:43 μμ -
Οι Χορταστικές ιστορίες του Μαγειριστή Ηλία Μαμαλάκη
27/10/2021, 2:33 πμ -
Η ζωή είναι μεγαλύτερη από την αγάπη
27/07/2021, 8:35 μμ -
Εντέχνως: Λεύκη, το Νησί της Πορφύρας!
02/02/2021, 11:16 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Διήγημα: “Στριπτίζ”
Της Κυριακής Μήλιου // * Όλα όσα χρειάζεται τα έχει μπροστά της. Ένα στέρεο με καλή μουσική, φώτα χαμηλωμένα, ένα καθρέφτη για να αναδεικνύει το σώμα της από κάθε πλευρά. Και φυσικά εσένα, αραγμένο στον καναπέ με τα
Περισσότερα -
Η ζωή φτιάχνει την ίδια μας την γελοιογραφία
Γράφει η Ελένη Γκίκα // Χουάν Γκαμπριέλ Βάσκες «Οι υπολήψεις», μετάφραση: Αχιλλέας Κυριακίδης, εκδ. Ίκαρος, σελ. 192 «Όλα αυτά είχαν αλλάξει: ο Μαγιαρίνο είχε αλλάξει’ οι λούστροι είχαν αλλάξει. Ο ίδιος πια δεν κατέβαινε σχεδόν ποτέ στην πόλη
Περισσότερα -
Στις εσχατιές της ιρανικής ιστορίας και παράδοσης
Γράφει ο Γιώργος Ι. Παναγιωτάκης // * Γεώργιος Νικ. Σχορετσανίτης, «Στη χώρα των Ζωροαστρών και του Ιράν-Στις παρυφές της ιρανικής πραγματικότητας», Εκδόσεις Οδός Πανός – Σιγαρέτα, Αθήνα, 2024 Μια νέα επιμελημένη έκδοση με αποκαλυπτικό περιεχόμενο κυκλοφόρησε
Περισσότερα -
Ποίημα: “Χρόνος απερίσσευτος”
Γράφει ο Άγγελος Τσανάκας // Και να το αποκούμπι η νταγιάντα το γόνα εκεί θε ν’ αποθέσω το κουρασμένο μου μυαλό αναπαμό για να ‘βρει, και στο παραγώνι το παραγώνι που ήταν ξεχασμένο από καιρό και το
Περισσότερα -
Διήγημα: “Ο επόμενος”
Γράφει Λένα Μαυρουδή Μούλιου // * «Ο ΕΠΟΜΕΝΟΣ» «Ο Επόμενος παρακαλώ». «Καλημέρα σας». «Καλή σας μέρα. Τι μπορούμε να κάνουμε για σας;» «Πολλά μπορείτε. Αρκεί να θέλετε». «Να τα και τα αστειάκια μας πρωί πρωί». «Με
Περισσότερα -
Διήγημα: “…Εις το επανιδείν…”
Της Ελένης Χωρεάνθη // “…Εις το επανιδείν…” Είναι τόσο παράξενη η ζωή μας, μια φαρσοκωμωδία. “…Εις το επανιδείν…*” “…Από τη στιγμή που με πλησίασε ο αινιγματικός άντρας με τα χοντρά μαύρα γυαλιά, ήμουν σίγουρη ενενήντα
Περισσότερα -
Σκέψεις
Από τον Παναγιώτη Κοντό // Ο κόσμος φοβισμένος ξεχύνεται στους δρόμους. Άνθρωποι όλων των ηλικιών ψάχνουν να βρουν μία ζωή δίκαιη, γαλήνια και αξιοπρεπή. Θα βρούνε άραγε αυτό που ψάχνουν ή θα μείνουν για πάντα ερευνητές;
Περισσότερα
