Fractal

Παραμύθι Fractal: “Η αγάπη και ο γιος της ο Χριστούγεννα”

Της Χρυσάνθης Καραούλη // *

 

 

 

 

 

Μια φορά κι έναν καιρό σε ένα μικρό χωριουδάκι ζούσε μια όμορφη κοπέλα που το όνομά της ήταν Αγάπη. Είχε τα πιο ωραία και τα πιο λαμπερά μάτια του κόσμου. Στον γαλάζιο αυτόν ωκεανό ήταν σαν να είχε σπείρει ο Θεός όλη του την καλοσύνη. Όμως η Αγάπη ήταν ορφανή. Οι γονείς της είχαν πεθάνει και κατοικούσε μόνη και κουρελιασμένη στις σπηλιές και στις κουφάλες των δέντρων για να ζεσταίνεται κάπως και να προφυλάσσεται απ’ τα άγρια ζώα. Και πως αλλιώς άλλωστε θα μπορούσε να κάνει, αφού μόνο στις καρδιές των ανθρώπων θα ήταν δυνατόν να κατοικήσει για να ‘βρει τη γαλήνη και τη χαρά? Όμως οι άνθρωποι εκεί ήταν όλοι σκυθρωποί και οι πόρτες μόνιμα μανταλωμένες. Όσες φορές κι αν προσπάθησε δεν κατάφερε ποτέ να της ανοίξουν.

-“Αυτή θα φάει το φαγητό των παιδιών μας” έλεγε ο ένας.

-“Αυτή θα κλέψει τα υπάρχοντά μας” έλεγε ο άλλος.

– “Μπορεί και να θέλει να ξελογιάσει το γιο μας” σκεφτόταν ο τρίτος.

Κι έτσι οι άνθρωποι με χίλιες προφάσεις την άφηναν στη μοίρα της. Φτωχή και μόνη!

Μια μέρα δεν άντεξε άλλο κι εκεί που καθόταν σε μια ξερολιθιά κοντά στη θάλασσα άρχισε να κλαίει με λυγμούς από πίκρα και απόγνωση. Τα δάκρυά της έπεφταν καυτά στα μάγουλά της σχηματίζοντας ρυάκια που κατέληγαν στα αφρισμένα κύματα. Οι αναστεναγμοί της, άσπρα πουλιά, χάνονταν στο πέλαγος. Κάποια στιγμή πέρασε από εκεί ένα άσπρο σύννεφο και τη λυπήθηκε πολύ. Πήρε στην πλάτη του τα δάκρυά της και τράβηξε ίσια στον ουρανό, στην πόρτα του Θεού. Το και το διηγήθηκε στον

Βασιλιά των αστεριών. Ο Θεός λυπήθηκε πολύ μ’ αυτά που άκουσε και αποφάσισε να κάνει κάτι. Καβάλησε το χρυσό του άλογο και μ’ έναν καλπασμό βρέθηκε κοντά της. Την αγκάλιασε τρυφερά και της είπε τούτα τα λόγια.

-“Μη στεναχωριέσαι! Σε λίγο καιρό όλα αυτά θ’ αλλάξουν. Θα γεννήσεις έναν μοναχογιό ο οποίος θα έχει όλα τα χαρίσματα της γης και θα σε βοηθήσει να βρεις τη χαρά και ένα ζεστό σπίτι που δεν είναι άλλο από τις καρδιές των ανθρώπων. Αυτός είναι ο προορισμός σου. Κι αυτό θα γίνει”.

Η Αγάπη φίλησε με ευγνωμοσύνη το χέρι του Θεού κι Εκείνος πήρε το δρόμο του γυρισμού στον ουρανό. Πριν απομακρυνθεί πολύ της φώναξε με τη βροντερή φωνή του.

-“Αγάπη, τον γιο σου να τον ονομάσεις Χριστούγεννα!”

Αφού πέρασαν εννιά μήνες, ξημερώνοντας 25 Δεκεμβρίου, η αγάπη έφερε στον κόσμο ένα χαριτωμένο αγοράκι. Ένα παιδί αλλιώτικο από τ’ άλλα. Κάθε που κουνούσε τα χεράκια του χιλιάδες αστεράκια απλώνονταν σε όλο το χωριό. Οι δρόμοι, οι πλατείες, τα δέντρα γέμισαν μυριάδες φωτεινά και πολύχρωμα αστεράκια. Κάθε που άνοιγε το στόμα του, θεϊκές μελωδίες σκορπούσαν στον αέρα και στο σπίτι του κάθε χωρικού. Κι ενώ ήταν αξημέρωτα όλοι σηκώθηκαν όρθιοι κι έμειναν άφωνοι μπροστά σ’ αυτό το θαύμα. Άρχισαν τότε με πολύ χαρά κι ενθουσιασμό να ετοιμάζονται να πάνε στην εκκλησία για να ευχαριστήσουν το θεό. Και σαν άρχισε η καινούρια μέρα οι νοικοκυρές γέμισαν τα σπίτια τους με λογής λογής κεράσματα και λαχταριστές λιχουδιές. Κάτι άλλαξε σ’ αυτό το χωριό..κάτι σημαντικό. Οι καρδιές των ανθρώπων άνοιξαν όπως τα τριαντάφυλλα την άνοιξη κι η Αγάπη ευλογημένη βρήκε επιτέλους το σπίτι της και την ευτυχία της. Οι άνθρωποι τότε κατάλαβαν πόσο τυχεροί ήταν που ζούσε η Αγάπη στο χωριό τους.

Όμορφοι πια και χαμογελαστοί ένιωθαν πολύ χαρούμενοι.

Από τότε και κάθε 25 Δεκέμβρη η Αγάπη γεννάει κάθε χρόνο τον γιο της, τον «Χριστούγεννα», και συνεχίζει να βρίσκει έστω και για λίγες μέρες το σπίτι της στην καρδιά των ανθρώπων. Και προσεύχεται-προσεύχεται ακούραστα η Αγάπη -να μπορεί να βρίσκει κάθε μέρα, όλο το χρόνο ανοιχτές τις καρδιές των ανθρώπων. Να κατοικεί εκεί και να τους κάνει ευτυχισμένους.. Προσεύχεται κι ελπίζει!

 

 

 

* Η Χρυσάνθη Β Καραούλη γεννήθηκε στα Τρίκαλα Θεσσαλίας. Σπούδασε οικονομικές επιστήμες στο καποδιστριακό πανεπιστήμιο Αθηνών. Γράφει από μικρή ηλικία ποιήματα, παραμύθια και διηγήματα. Το παραπάνω ποίημα αποτελεί μέρος ανέκδοτης συλλογής.

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top