Fractal

Καρολίνα Έντουαρντ Χόπερ

Του Απόστολου Θηβαίου // *

  

 

 

 

Εκδρομή Στη Φιλοσοφία

Εκείνο τ’ απόγευμα ταξίδεψε όσο ποτέ. Έφθασε λέει ως την καρδιά της φιλοσοφίας που είναι μια απρόσμενη χώρα γεμάτη μύθους, σπαρμένη υποσχέσεις. Ήταν κιόλας τα μαλλιά του από χιόνι όταν ξύπνησε πλάι στον έρωτα, σε μια από εκείνες τις σκηνογραφίες που αφήνουν σημάδια σε καρδιές και μάτια. Έξω γερνούσε ένα τρομερό καλοκαίρι. Στην άκρη της νύχτας τον περιμένουν φεγγάρια ριψοκίνδυνα, γιατί ως και τούτες οι ζωές που άλλο τρόπο δεν ξέρουν απ΄ τις ζωγραφιές μπορεί σε μια εκφορά του μισάνοιχτου στόματός σου να χαθούν. Έτσι γυρισμένη στ΄ άλλο πλευρό του ονείρου, σχεδόν γυμνή και αθάνατη όλες τις τέχνες καταργείς και όλες τις επιστήμες. Και εκείνος που άλλον τρόπο απ΄την αγάπη δεν βρήκε στα βιβλία και τις πολιτείες, τίποτε δεν είπε. Μόνος με κάτι χέρια άδεια, με κάτι καρδιές σφαγμένες άφησε το καλοκαίρι να μπει απ΄ όλες τις πλευρές της ζωής του. Τ΄άδεια του χέρια κρατούσαν κάποτε την αγάπη, τ΄άδεια του χέρια κρατούσαν κάποτε μια Μαρία, μια Πολυξένη, μια Κατερίνα, μια έφηβη από σπασμένους ρυθμούς και κίονες. Πέρα απ΄τους έξαλλους κήπους αρχίζει μια γη ανεξάντλητη. Μέχρι να βραδιάσει αυτός ο άνθρωπος θα΄χει για πάντα φθαρεί. Τ΄ασθενικά του μάτια που όλα τα έχουν δει θ΄αφήσουν για πάντα αυτά τα ριψοκίνδυνα άστρα. Απόψε αντίκρισε πράγματα τρομακτικά. Μες στον έρωτα ξόδεψε όλη του τη ζωή. Αυτή λοιπόν είναι η ιστορία του ανθρώπου που φέγγει σαν προμετωπίδα και σαν υπενθύμιση μες στους αμερικάνικους καιρούς.

Ύστερα πέφτουν σαν βροχή στίχοι και τραγούδια. Τ΄αγαπημένα ραδιόφωνα αφήνουν σημάδια στον άνεμο, έτσι που η μοναξιά σου ποτέ να μην υπήρξε λιγότερη. Όλα τ΄άλλα έχουν χαθεί. Η φιλοσοφία κλεισμένη στα βιβλία και εκείνη αποκοιμισμένη στα κρεββάτια των εραστών της. Ο άνθρωπος εκείνος που κάποτε στάθηκε σώμα, φωνή και χρόνος μοιάζει με τον άγγελο που δεν έμαθε ποτέ να κλαίει. Τον άγγελο που ΄μαθε το ποίημα των επτά χαμένων φεγγαριών, αυτό που σήμερα τραγουδιέται στ΄άδειο θέατρο του Βενέτο.

Άλλον τρόπο δεν έμαθα για να μιλώ στις ζωγραφιές. Μονάχα ιστορίες για ένα φάντασμα χάρτινο μπορώ να σας εμπιστευτώ ή πάλι τις σπουδές για τα σκιάχτρα που τινάζονται στους ανέμους. Και αν αυτοί οι επιζώντες στον πίνακα του Έντουαρντ Χόπερ δεν είναι μονάχα έρημος, και αν οι λαιμοί τους μοιάζουν σπασμένοι, σπαράγματα από μια φλεγόμενη νεότητα, θα υπάρχει πάντα εκείνη η ευδοκία του χρόνου που αιώνια να τους παραστέκει.

 

 

Βραδινός Άνεμος

Την πιο επικίνδυνη στιγμή, όταν όλα παραδίδονταν στους ύπνους, εκείνος εισήλθε μες στα δώματα. Ελάχιστος, δίχως σώμα, πλασμένος πια απ΄τις ιδέες και τα όνειρα στάθηκε  στην άκρη του κόσμου. Και το κορίτσι, μες στην εικοσαετή της γύμνια, θυμήθηκε όλες τις προσευχές και έφερε στο νου της σαν πρώτα, τα μαγικά ονόματα των αστεριών. Είναι τις νύχτες που μπορούν τα πράγματα να παίρνουν τις παλιές ζωές τους, ώσπου όλα σ΄αυτό τον κόσμο, σ΄αυτό το παράξενο δωμάτιο ν΄αποκτούν την όψη της ζωής. Να αγαπιώνται όλα στους βαθμούς τους πιο υπερθετικούς, να ελευθερώνονται τα πάθη και οι τριγμοί στα θεμέλια της ψυχής σου να γίνονται η προσευχή των τρυφερών. Κοίτα στις ρωγμές, ξυπνά το παράξενο.

Το 1921 ο Βραδινός Άνεμος εισβάλλει στη ζωή του Έντουαρντ Χόπερ. Σχέδιο με μολύβι και φτερούγισμα του κόσμου. Πρώτο συνθετικό, ακόμη και για την σκληρή μοναξιά του Αμερικάνου ζωγράφου, η ζωή που ανατρέπει με μια της πόζα την τάξη των πραγμάτων.

 

Αυτοπροσωπογραφία του Edward Hopper

 

Αφήνω την έκθεση, συλλαβίζω τα καρέ αυτού του κόσμου. Φαίνεται πως οι μεγαλύτεροι ζωγράφοι και οι σπουδαιότεροι ποιητές αυτού του σύμπαντος γνώρισαν εντός τους κώδικες. Με κάτι παλιά αλφάβητα, φθαρμένα, μυστικά έφτιαξαν απ΄την αρχή τον κόσμο προσθέτοντας μια ακόμη διάσταση. Στο βάθος της ζωγραφιάς, στον γκρεμό του στίχου, ανασαίνει η ζωή μ΄όλες τις αφορμές και όλες τις προθέσεις της. Πλάσματα προικισμένα με την ευφυϊα του αισθήματος, θαμπωμένα από τη μετάφραση της ζωής, απ΄τα μεγάλα και τα μικρά της μυστήρια, χαράζουν το ίδιο όνομα. Ο Ε. Χόπερ ανήκει σ΄εκείνο το σπάνιο ιδίωμα της παγκόσμιας τέχνης που ανοίγει ένα παράθυρο μες στη   ζωή την πιο αληθινή.

 

 

* Ο Απόστολος Θηβαίος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1980. Απασχολείται στον τραπεζικό τομέα. Κείμενά του δημοσιεύονται σε ηλεκτρονικά και έντυπα περιοδικά. Γυρεύει εναγωνίως κάτι απ’ τη φωνή του.

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top