Fractal

Χάρολντ και Μωντ

Γράφει η Ευαγγελία Τυμπλαλέξη // *

 

harold

 

«Χάρολντ και Μωντ» του Κόλιν Χίγκινς, σε σκηνοθεσία και επιμέλεια κειμένου Νίκης Παπαγιαννάκη

 

Μέσα στο πλαίσιο δραστηριοποίησης του πολιτιστικού συλλόγου του Δήμου Ορχομενού, ανέβηκε την περίοδο Άνοιξη-Φθινόπωρο 2016, η παράσταση «Χάρολντ και Μωντ» του Κόλιν Χίγκινς, η οποία απέσπασε το θερμό χειροκρότημα του κοινού στον Νομό Βοιωτίας. Η ομάδα έλαβε την απόφαση να χαρίσει τις «κόκκινες γραμμές» ερμηνείας και σκηνοθεσίας στο κοινό και άλλων επαρχιακών πόλεων. Συνακόλουθα κάποιες αίθουσες ανά την ελληνική επικράτεια θα φιλοξενήσουν το «μαύρο παραμύθι για την πολύχρωμη ζωή», δια στόματος της σκηνοθέτου Κας Παπαγιαννάκη.

Ο νεαρός Χάρολντ μετά από απέλπιδες προσπάθειες να συγχρωτιστεί με την μητέρα του, η οποία ακολουθεί κατά γράμμα τις κοινωνικές επιταγές επιδιώκοντας ταυτοχρόνως να μυήσει και τον γιο της στις «δοτές» συμπεριφορές, εμφανίζεται φερέοικος στον κόσμο των σχέσεων, αδυνατώντας να διεξέλθει την κάθε επαφή. Χαρακτήρας αχρωμάτιστος, μάχεται με τρόπο ανοίκειο για τα παγιωμένα στεγανά ενάντια στις υπόλοιπες φιγούρες, οι οποίες εγκολπώνονται τις υπάρχουσες νόρμες, ο καθένας απ’ το μετερίζι της δικής του προσωπικότητας. Η πορεία του θα αλλάξει ρότα, όταν εντελώς συμπτωματικά θα γνωρίσει την Μωντ, μία υπερήλικη των ογδόντα ετών, της οποίας το πρόταγμα σχετικά με τον βίο αναφαίνεται διαμετρικά αντίθετο, απ’ όλα όσα έχει ο έφηβος Χάρολντ διδαχθεί. Αμέσως η σύνδεση ανάμεσα στις δύο χασματικά διαφορετικές φιγούρες αποδεικνύεται εντονότατη, αφού η Μωντ συνιστά τον καθρέφτη του καταπιεσμένου ασυνειδήτου του νέου, όπου αντικατοπτρίζεται η βούληση για την πλημμυρίδα της ζήσης. Οι μελωδίες του πενταγράμμου-οι συσπάσεις του γέλιου-τα λικνίσματα του σώματος-η αυτενεργός μάθηση, όλα κοντά στην Μωντ μοιάζουν τόσο διαφορετικά για τον Χάρολντ, ο οποίος απεκδύεται την στιλιζαρισμένη έκφραση του χαρακτήρα του και αρχίζει να κολυμπά στη θάλασσα των αισθήσεων. Είναι ωστόσο η στιγμή, που η Μωντ οφείλει να αποχωρήσει, αφού προβαίνει στην εκούσια κι ενσυνείδητη λήψη δηλητηρίου προς αποδήμηση. Ο Χάρολντ στο πρώτο αντίκρυσμα της πραγματικότητας νιώθει τον συνθλαστήρα της απώλειας να τσακίζει τα ενδόμυχα, για να συμφιλιωθεί εν τέλει με την ιδέα, όχι μόνο του θανάτου του ανεκπλήρωτου Έρωτα, σηματωρός εναλλαγών μικρών και μεγάλων πενθών στη ζωή, αλλά και με τον νέο εαυτό του, ο οποίος είναι έτοιμος να ταξιδέψει στη σχάρα της αδιάκοπης δράσης.

Το εγχείρημα του Χίγκινς προφανώς και επιτελείται. Ο θεατής έχει την ευκαιρία να προβληματιστεί σχετικά με τους διαύλους επικοινωνίας ανάμεσα στις ανθρώπινες φιγούρες, που κινούνται στον πλανήτη κι οφείλουν να γεφυρώσουν τις διαφορές τους.

Η δυσκολία της σκηνοθεσίας εδράζεται πρώτον στη επιμελή συναρμογή δύο μεταφράσεων, ώστε να αναδυθούν οι επιμέρους λεπτομέρειες απόδοσης στα κοινωνικά δεδομένα του 21ου αιώνα, και δεύτερον στην έντεχνη μεταλλαγή του διδακτικού προφίλ σε αφομοιώσιμη ενέργεια, που εύκολα θα περάσει στο αγώγιμο πηνίο του συναισθηματισμού του θεατή. Με αρτιότητα και δεξιοτεχνία επιτυγχάνεται το διττό σκοπούμενο απ’ την σκηνοθέτη, η οποία εμφανίζεται ως ερασιτέχνης αλλά δεν έχει το παραμικρό να ζηλέψει η μαεστρία της απ’ τα επαγγελματικά τερτίπια των ομολόγων ολκής. Στους πρωταγωνιστικούς ρόλους η Μαρία Δαλδαβάνη και ο Κώστας Πουρνάρας, να δίνουν επί σκηνής ρεσιτάλ ερμηνείας, ενώ αδόκιμο θα ήταν να αποφευχθεί η μνεία στο υπόλοιπο καστ των ηθοποιών, οι οποίοι πλαισιώνουν το υπέρτερο υποκριτικό ζευγάρι. Όλοι οι ηθοποιοί εντρυφούν στον ρόλο τους ανακαλύπτοντας τις πτυχές της κάθε δυσπρόσιτης προσωπικότητας, την οποία υποδύονται.

Η σκηνογραφία-τα κοστούμια-το μακιγιάζ ανακλούν καταλεπτώς την εποχή εκτύλιξης του δράματος, και οι  ανερμάτιστες πινελιές νεωτερικότητας κεντρίζουν το ενδιαφέρον του εξώστη, για να παγιώσουν την αξεπέραστη και πολυσήμαντη σπουδαιότητα του ερασιτεχνικού θεάτρου…

 

harold_cover 

 

Διανομή με σειρά εμφάνισης

Χάρολντ: Κώστας Πουρνάρας

Κα Τσέισεν: Ευδοκία Παπανικολάου

Μαρία: Μαριλένα Λένα

Δόκτωρ Μάθιους: Γιώργος Παπαχριστοδούλου

Μώντ: Μαρία Δαλδαβάνη

Πατήρ Φίνεγκαν: Κυριάκος Τσαμπάς

Κηπουρός: Λάμπρος Πουρνάρας

Φώκια: Έλενα Διαβολάκου

Σύλβια Γκαζέλ: Ηρώ Πέτσα

Επιθεωρητής Μπερνάρ: Δημήτρης Ραμαντάνης

Αστυφύλακας Ντόπελ: Λάμπρος Πουρνάρας

Νάνσυ Μάρς: Έφη Τζαβάρα

Ρόουζ Ντ’ Οράνζ: Αργυρώ Αναστασίου

Μεταφορέας: Βασίλης Παπαδιάς

 

Συντελεστές

Σκηνοθεσία- Επιμέλεια κειμένου: Νίκη Παπαγιαννάκη

Βοηθός Σκηνοθέτη: Κατερίνα Παπουτσή

Σκηνογραφία: Κώστας Πουρνάρας

Κατασκευή Σκηνικών: Αφοί Πουρνάρα

Κοστούμια: Μαριλένα Λένα

Μακιγιάζ: Έλενα Διαβολάκου

Κονσόλα Ήχου & Επεξεργασία Ήχου: Χρήστος Κολοβός

Φωτιστής: Φώτης Κούνιος

Μουσική επιμέλεια: Νίκη Παπαγιαννάκη

Φωτογραφία: Αχιλλέας δ.

Αφίσα/Πρόγραμμα: Νίκη Παπαγιαννάκη

«Το Τραγούδι της Μωντ»: (Διασκευή του «Πίνακας Ζωγραφικής») Γιώργος Ζωγράφος

Ζωγραφική: Έφη Κρεμμύδα-Βασιλική Μωραΐτη-Αναστασία Υπερηφάνου

 

 

Το γυροσκόπιο αντίληψης της Ευαγγελίας Τυμπλαλέξη οδυνάται για τα κακώς κείμενα στον Πλανήτη. Νιώθει να πάλλεται σε χώρο μαγνητικά απομονωμένο και η πυξίδα έχει χαθεί.

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top