Fractal

Τα χαϊκού του φθινοπώρου

Του Βασίλη Πανδή // *

 

f5

 

Ανεμόβροχο·

σμάρι τα περιστέρια

πάνε, πετούνε

 

Έρημες, καθώς

όμορφες, βουνοκορφές

του φθινοπώρου

 

Είν’ ο δρόμος της

βροχής αλλοτινό της

ομορφιάς αγγειό

 

Ετούτη η γης

διψασμένη· πνιχτό το

φως απάνω της

 

Σκίζει τις φλέβες

η δροσιά, γιομίζει το

λιβάδι θάμπος

 

Δέρας ομίχλης·

απλώνονται μέσα μου

χάσματα μακρά

 

Της στέρεψης η

χάρη δε μας δόθηκε·

σπλάχνα, υετοί

 

Μουσκέψανε τα

χρόνια, εσκούριασαν τα

μάτια της ψυχής

 

Αγάλι’ αγάλια

ντύνεται το πέλαγο

μαύρ’ η ψυχή μου

 

Αλλ’ άστραψεν ο

μέγας φόβος κι όλο και

κάτι φώτισε

 

Αντιφάρμακο

βρόχινο, το νηπενθές,

έμβολο βρόντου

 

Πα στο θαμπό το

τζάμι αστράφτει στερνή

η μαρμαρυγή

 

 

 

Ο Βασίλης Πανδής ζει στην Κέρκυρα και είναι φοιτητής στο τμήμα Ιστορίας του Ιονίου Πανεπιστημίου. Μεταφράζει αρχαία ελληνική, αγγλόφωνη και γαλλική ποίηση. Ποιήματά του έχουν δημοσιευτεί στο διαδίκτυο (Ποιείν, Fractal, τοβιβλίο.net).

 

 

 

Ετικέτες: ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top