Fractal
Home / Βιβλιοκριτικές / H κούκλα που ονειρεύεται
29/11/2017, 10:39 πμ

H κούκλα που ονειρεύεται

Γράφει η Ασημίνα Ξηρογιάννη //

 

 

Ελένη Γκίκα «Η κούκλα που ονειρεύτηκε την Έλενα», εκδ. Mamaya

 

Η Ελένη Γκίκα, έμπειρη πια δημιουργός, ξέρει να κερδίζει τους αναγνώστες με τις τρυφερές της ιστορίες τις πασπαλισμένες με μαγεία, τις ανθρώπινες, τις «ζεστές», που χτυπάνε κατευθείαν στην καρδιά. Δεν μπορώ να μην  θυμηθώ και τη Σοφία, την άλλη της ηρωίδα, το κορίτσι με τα κόκκινα μαλλιά, που το φώναζαν «καρότο». Έχουν και μια θλίψη οι ιστορίες της, είναι κορίτσια γλυκά οι ηρωίδες της, αλλά εκείνο που λειτουργεί και που αρέσει είναι ότι αποπνέουν οι λέξεις και οι εικόνες της μια ευαισθησία μοναδική, κάτι που χρειαζόμαστε όλοι μικροί μεγάλοι ζώντας σε μια απρόσωπη εν μέρει και βάναυση «ηλεκτρονική» εποχή.

Η Μάγια – μάγισσα πιάνει τη μικρή Έλενα στα πράσα να θαυμάζει τα λουλούδια της, αλλά δεν την μαλώνει ή δεν την τιμωρεί γιατί μπορεί να συν-αισθάνεται. Τα μεσημέρια της Κυριακής είναι βαρετά πολλές φορές και δεν ξέρει κανείς πως να τα περάσει. Η Καππαδόκισσα κούκλα είναι λοιπόν το πρώτο δώρο προς το κορίτσι μήπως και το διασκεδάσει και κάνει την Κυριακή  του πιο ωραία και πιο ενδιαφέρουσα. Και όντως υπήρξε ενδιαφέρον, και κυρίως όταν η κούκλα μίλησε στην Έλενα και της περιέγραψε τον τόπο απ’ όπου κατάγεται. «Έρχομαι από έναν μαγικό τόπο, με πετρωμένες νεράιδες και άνεμο που σχηματίζει γλυπτά στα βράχια.» Η Μάγια – μάγισσα απόρησε που η κούκλα μίλησε στο κορίτσι και μετά της έφερε μια άλλη κούκλα, ξύλινη και ζωγραφισμένη, μια μπάμπουσκα, από τη Ρωσία αυτή τη φορά. Ίσως είναι τα μυστικά που κρύβει μέσα της που την κάνουν ακόμα πιο μαγική. Αλλά έτσι είναι στη ζωή, πολλές φορές τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται και ο κάθε άνθρωπος έχει ίσως τα δικά του μυστικά να κρύψει. Κι η μπάμπουσκα έχει τη δική της ιστορία και με λόγια την αφηγείται επίσης. Για να απευθύνονται στο κορίτσι σημαίνει ότι τις εμπνέει. Έχουν άλλωστε  χρόνια να μιλήσουν, όπως επιβεβαιώνει η κάτοχός τους. Μάλλον βιώνουν τη δική τους μοναξιά όλον τον καιρό και η μικρή είναι καταφύγιο και παρηγοριά για αυτές. Ακολουθεί η εμφάνιση της κούκλας με το όνομα Ιρέν που είναι παρμένη από μια βιτρίνα στη Βιέννη, η οποία έμεινε για καιρό σιωπηλή και όταν τελικά μίλησε ζήτησε να δει την αδερφή της την Μπεατρίς, αλλά η Έλενα δεν την είχε.

 

Ελένη Γκίκα

 

Ένα παραμύθι «κουκλίστικο» με έντονη και άκρως θεατρική εικονογράφηση από τον ταλαντούχο Νίκο Γιαννόπουλο. Μεγάλες εκφραστικές φιγούρες, καλοσχεδιασμένες, με καθαρές γραμμές, έντονα προκλητικά χρώματα, θυμίζουν όλα κουκλοθέατρο και συμβάλλουν στην δημιουργία όμορφης ατμόσφαιρας.

Της έδωσε κι άλλες κούκλες της ηρωίδας μας η Μάγια -μάγισσα, αλλά την Μπεατρίς δεν την έδωσε και έκλαιγε η αδερφή της!

Η συλλογή της Έλενας πλούταινε σιγά σιγά, οι κούκλες ήταν τώρα η παρέα της, όπως παρατήρησε και η μαμά. Κούκλες από διάφορα μέρη που η καθεμία κουβαλούσε τη δική της ιστορία. Η Ιρέν στο τέλος επέδειξε ώριμη συμπεριφορά και συμβιβάστηκε με την απουσία της αδερφής της. Η Έλενα όμως σκέφτηκε να φτιάξει η ίδια μια κούκλα και να την πει «Απουσία» και να την χαρίσει κι αυτή με τη σειρά της στη Μάγια-Μάγισσα. Μια κούκλα μπορεί να ανατρέψει την άσχημη κατάσταση, να καλύψει την έλλειψη, να αναπληρώσει το κενό, να ερμηνευτεί και να είναι παρουσία.

Η ανατροπή γίνεται όταν η κούκλα Μπεατρίς μετά από πολύ καιρό θα βρεθεί στο σπίτι της Έλενας και θα ξανασυναντήσει την αδερφή της την κούκλα Ιρέν, που τόσο  επίμονα την αναζητούσε. Το «αλλόκοτο» μυστικό είναι πως χρόνια πριν οι δύο αδερφές είχαν ονειρευτεί το μοναχικό κορίτσι και ήθελαν να μπουν στη ζωή του για να του δώσουν χαρά, για να το κάνουν να χαμογελάσει και να ευχαριστηθεί τις μονότονες Κυριακές.

Μια ιστορία που καλλιεργεί τη συναισθηματική νοημοσύνη, που συνδιαλέγεται με τα αισθήματα, με τη «μαγεία» και με τα όνειρα!

 

 

Δημοσιεύθηκε στο Varelaki

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: , , ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top