Fractal

H Ιουστίνη Φραγκούλη-Αργύρη στο Εργαστήρι του συγγραφέα

 

ioustiniΑναζητώντας το παράθυρο στο φως!

Πάντα και σ’ αυτό όπως και σε άλλα προηγούμενα σπίτια στριμώχνω το εργαστήρι μου στη γωνιά που έχει τη θέα. Παρατάω σύξυλο το επίσημο γραφείο μου, καμωμένο δια χειρός ενός μεγάλου επιπλοποιού εδώ στη Μοντρεάλη, αναζητώντας το παράθυρο στο φώς.

Ναι, εδώ στη Μοντρεάλη ο ήλιος παίζει κρυφτούλι διαρκώς, μια έρχεται μια φεύγει. Γι’ αυτό έχω βάλει στόχο να τον σημαδεύω, να καραδοκώ την άφιξή του, να μην αφήνω να μου ξεφεύγει ούτε μια ακτίδα του όταν φτάνει βαριεστημένος στις παγωμένες μέρες του χειμώνα μας.

Φέτος ευλογήθηκα να χαθώ στη συγγραφή του νέου μου μυθιστορήματος: «Ξυπόλυτες στην Άμμο», που αποτελεί το δεύτερο μέρος της Διλογίας της Λευκάδας («Ψηλά Τακούνια Για Πάντα» είναι το πρώτο μυθιστόρημα).

Βούτηξα βαθειά μέσα στην διαρκή και ανανεούμενη φιλία μου με τις γυναίκες για να ανακατέψω την τράπουλα της προσωπικής μου βασάνου, αυτής που ανέτρεψε τη ζωή μου για πάντα, κάνοντάς την να μοιάζει κουκκίδα στον απέραντο ωκεανό των ανθρώπων.

Ο θάνατος της αδελφής μου, ναι αυτός με συνέτριψε. Αυτή, αυτή η απώλεια του πιo αγαπημένου πλάσματος (μέχρι τη γέννηση του γιού μου), με έκανε ευάλωτη, κατατρεγμένη από τα απέραντα ερωτηματικά της ανθρώπινης ύπαρξης. Μέχρι τη μέρα που αρρώστησε, ήμουν βολεμένη στην τακτοποιημένη μου ζωή, την ποτισμένη με αγάπη απ;o την οικογένεια και τους φίλους μου.

xypolitesΕδώ στις «Ξυπόλυτες στην Άμμο» θα με ακολουθήσεις στη βάσανο του υπαρξιακού, που φτάνει μέχρι την αυτοχειρία. Θα με διαβάσεις να υμνώ την σχέση πατέρα-κόρης, θα με ανακαλύψεις να ανακαλύπτω την ομορφιά του κόσμου των βιβλίων, θα με ακολουθήσεις να παίζω στις γειτονιές της επαρχιακής μου πόλης ξυλάκια και κρυφτό.

Θα διαπιστώσεις πάλι και πάλι ότι υμνώ το θάνατο ως την κορυφαία στιγμή της ζωής και όχι ως τέλος, θα με ιχνηλατήσεις να περπατώ Ξυπόλυτη στην Άμμο της Λευκάδας και της ύπαρξής μου. Θα κατανοήσεις γιατί πετάω τα Ψηλά Τακούνια και περπατώ με τα πέλματα χωμένα βαθειά στην καυτή άμμο της λύτρωσης.

Αυτό το καλοκαίρι από την ηλιόλουστη γωνιά της Μοντρεάλης, όπου χώνομαι όταν γράφω, ακροβατώ στην ύπαρξή μου, κάνω τούμπες και ακροβατικά, αλλά δεν πέφτω… Στέκομαι λυγερόκορμα στα πέλματά μου βυθίζοντάς τα στη λευκή άμμο… Αλλά φλερτάρω με τα Ψηλά Τακούνια Για Πάντα!

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top