Γυναίκες, θύματα βιασμού εμπιστεύονται το Twitter περισσότερο από την αστυνομία
Γράφει η Δήμητρα Ντζαδήμα //
Θύματα βιασμού, κυρίως γυναίκες, χρησιμοποιούν ένα Twitter hashtag για να μοιραστούν τις ιστορίες τους δημοσίως στα social media, παρόλο που δεν έχουν αναφέρει το έγκλημα στην αστυνομία .
Σε μια επίδειξη αλληλεγγύης και υποστήριξης , τα θύματα βιασμού – κυρίως γυναίκες και κορίτσια -μοιράζονται τις προσωπικές τους ιστορίες βιασμού. Με τον τρόπο αυτό στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης – όπου οι περισσότεροι άνθρωποι χρησιμοποιούν τα πραγματικά τους ονόματα και είναι εύκολα αναγνωρίσιμοι- αυτοπροσδιορίζονται ως θύματα βιασμού. Όλοι χρησιμοποιούν ένα hashtag που δεν μπορούμε να τα γράψουμε εδώ για νομικούς λόγους.
Πρόκειται για μια απίστευτα έντονη προβολή και έκθεση για εκείνες και βαθύτατα λυπηρό ως συμβάν για όσους το μοιράζονται και το διαβάζουν. Ο μεγάλος αριθμός των tweets δείχνει ακριβώς πόσοι άνθρωποι πλήττονται από τη σεξουαλική βία και πολλές από τις ιστορίες είναι από νεαρές γυναίκες που δηλώνουν ότι βιάστηκαν ως παιδιά ή έφηβοι . Οι περισσότερες αναφέρουν ότι μοιράζονται τις ιστορίες τους για πρώτη φορά και πως θεωρούν αδύνατο να τις καταθέσουν στην αστυνομία . Αντ’αυτού, χρησιμοποιούν το hashtag ως έναν τρόπο για να συμβιβαστούν με την τραυματική εμπειρία τους και, αν είναι τυχερές, να νιώσουν πως βάζουν ένα επίλογο στην ιστορία του βιασμού τους.
Η Fiona Elvines, συντονίστρια της φιλανθρωπικής οργάνωσης Rape Crisis, λέει : «Αυτό που είναι ενδιαφέρον για μας είναι ότι οι πιο πολλές γυναίκες δεν καταγγέλλουν, πολύ περισσότερο εξαιτίας του φόβου του κοινωνικού στίγματος από ό,τι για το φόβο της αστυνομίας ή κάτι άλλο. Η σημασία αυτού του είδους ακτιβισμού είναι ότι προσπαθούν μέσα από την προβολή και εκτόνωση των προσωπικών τους ιστοριών ν ‘αλλάξουν το στίγμα και τη ντροπή που συνοδεύει τα θύματα βιασμού»
Η “ντροπή” αναφέρεται συχνά στα tweets.
« Πρώτη φορά λέω δημοσίως αυτά τα πράγματα . Ένα μείγμα συναισθημάτων . Ντροπή, ντροπή, φόβος κριτικής ”
“Αυτό είναι ένα από τα δυσκολότερα πράγματα που έκανα ποτέ. Ντρέπομαι. Ναι. Ήμουν, δεν ήμουν 15.”
Για αυτές τις γυναίκες, η δημόσια έκθεση και έκφραση των συναισθημάτων τους για το βιασμό βοηθά να μειώσουν το συναίσθημα της ντροπής και να αναγνωρίσουν ότι το βάρος της ντροπής αφορά αποκλειστικά και μόνο τον δράστη.
Μια γυναίκα γράφει: “Αν είστε νευρικοί και νιώθετε άγχος με τη σκέψη να δημοσιεύσετε την ιστορία σας χρησιμοποιώντας αυτό το [ hashtag ]….. ναι είναι τρομακτικό , αλλά εξίσου απελευθερωτικό και ισχυρό. Απελευθερώστε την ντροπή σας.”
Το hashtag έχει γίνει viral, γεγονός που υποδηλώνει ότι τα χιλιάδες θύματα βιασμού μοιράζονται ή θα μπορούσαν να μοιράζονται τις ιστορίες τους. Παγκοσμίως, υπολογίζεται ότι μία στις πέντε γυναίκες έχει πέσει θύμα βιασμού ή απόπειρας βιασμού στη διάρκεια της ζωής της, σύμφωνα με τον ΟΗΕ .
Γιατί δεν καταγγέλλουν τον βιασμό ;
Τα tweets είναι εμπνευσμένα, με την έννοια ότι προσπαθούν να ευαισθητοποιήσουν σχετικά με την πραγματικότητα του βιασμού, αλλά και συγκλονιστικά, καθώς δείχνουν ακριβώς πόσοι άνθρωποι πλήττονται από τη σεξουαλική βία και δεν αναφέρουν το έγκλημα.
Στις περισσότερες περιπτώσεις , όπως αναφέραμε, η αίσθηση της ντροπής και του στίγματος αποτρέπουν τις γυναίκες από το να προχωρήσουν στην επώνυμη καταγγελία. Αλλά πολλά από τα tweets, επίσης, δείχνουν ότι οι υποθέσεις τους δεν «προχωράνε» λόγω έλλειψης κατανόησης και ευαισθησίας από την πλευρά της αστυνομίας.
Μια γυναίκα γράφει: «Το να βιαστείς είναι φρικτό. Η προσπάθεια να το καταγγείλω και στη συνέχεια να με κάνουν να αισθάνομαι ότι ήταν δικό μου λάθος, ήταν ακόμα χειρότερο “
Ή ακόμα : “Η αστυνομία με έδιωξε , λέγοντας ότι ήμουν πολύ “νέα” για να έχει να συμβεί σε μένα »
και μία άλλη γυναίκα σοκαριστικά γράφει: «Έχω βιαστεί και δεν το έχω καταγγείλει τόσες φορές που έχω χάσει τον λογαριασμό. Η αστυνομία και το πανεπιστήμιο μου δεν με πίστευαν πριν, γιατί τώρα ; “
Τα θύματα αισθάνονται μεγάλη πίεση γιατί είναι δύσκολο να ξεπεράσουν τη ντροπή και το κοινωνικό στίγμα που επιφέρει η δημοσιοποίηση αλλά νιώθουν έντονα και το αίσθημα ευθύνης να σταματήσουν το δράστη από το να κάνει αυτό σε κάποιον άλλο.
Η πιο σημαντική επίδραση του hashtag είναι ότι βοηθάει άλλους επιζώντες βιασμού να συνειδητοποιήσουν ότι δεν είναι μόνοι, ότι δεν είναι «ανάγκη» να αναφέρουν το έγκλημά τους αν δεν νιώθουν έτοιμοι και πως ο καθένας αντιμετωπίζει την τραυματική εμπειρία του βιασμού με διαφορετικό τρόπο.
Το Twitter μπορεί να αποδειχθεί πολύτιμο εργαλείο. Παρέχει μια ευκαιρία στα θύματα να συνδεθούν με άλλους ανθρώπους που είχαν παρόμοια εμπειρία. Υπάρχει πάντα ο φόβος να εκμεταλλευτούν κάποιοι άνδρες τις γυναίκες που κοινοποιούν την ιστορία τους, όπως επίσης και ορισμένα trolls καταχρώνται το hashtag για να απειλήσουν για μελλοντικό βιασμό, αν και συνήθως οι συντονιστές του twitter τους διαγράφουν γρήγορα μετά από αναφορές. Επίσης, το hashtag βοηθά στο να εκπαιδεύσει και να αυξήσει την ευαισθητοποίηση σχετικά με την πραγματική έκταση του προβλήματος του βιασμού, τις ποικίλες μορφές και τα αποτελέσματά της .
Διαβάστε μερικά tweets
«Την πρώτη φορά ήταν οικογενειακός μας φίλος. Τη δεύτερη ένα αγόρι που βγήκα ραντεβού..Και οι δύο είπαν ότι με αγαπούσαν”
“Έχω ήδη χάσει την παιδική μου ηλικία και εκείνον τον εαυτό που αξίζει να αγαπηθεί… δεν θέλω να χάσω τίποτα άλλο”
“Για οποιονδήποτε μοιράζεται μια ιστορία … Αισθάνομαι δέος απέναντί σας. Σας άξιζε κάτι καλύτερο . Σας αξίζει κάτι καλύτερο.”
“Θέε μου τι γενναίες γυναίκες ! Τόσο περήφανη για όλες σας!”
>> Πρόληψη και καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών: Τηλεφωνική γραμμή SOS >>
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
19 Μαΐου – Malcolm X
19/05/2018, 10:43 πμ -
18 Μαΐου – Μπέρτραντ Ράσελ
18/05/2018, 9:17 πμ -
17 Μαΐου – Σάντρο Μποτιτσέλλι
17/05/2018, 4:51 μμ -
16 Μαΐου – Μαρία Γκαετάνα Ανιέζι
15/05/2018, 11:30 μμ -
15 Μαΐου – Κάρλος Φουέντες
15/05/2018, 10:24 πμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Ένα ποίημα: “Στο Αιγαίο”
Του Ανδρέα Γ. Λίτου // * ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ Και κει που τρώγαμε σαρδέλες στη σχάρα και ζητήσανε λεμόνι, πρόσφερα τρεις αιγαιοπελαγίτικους στίχους του Ελύτη γεμάτους νοστιμιά θαλασσινή κι ο ξανθός οίνος φερμένος από τη Σαντορίνη ταξίδεψε
Περισσότερα -
«Γράφεις την ίδια ιστορία εκατό φορές / κρύβεις την ίδια ερώτηση χίλιες»
Γράφει η Μαρία Λιάκου // Ακριβή Κακλαμάνη «Μιλημένο νερό», εκδόσεις Πατάκη 2017 «Κατέφυγε σε µύθους για πρόσχηµα, έψαξε στη ζωγραφική για αποδείξεις, στους ξένους στίχους για στήριξη, έστησε ιστορίες για δύο, βρήκε φωτογραφίες για εµφάνιση, µα πάλι κάτι
Περισσότερα -
Το συγγραφικό Σύμπαν της Ελένης Λαδιά
Γράφει η Μαίρη Πάντου // * «Σημερινές Ελληνίδες με πανάρχαια ονόματα», Ελένη Λαδιά, εκδ. Αρμός, σελ. 439 Η Ελένη Λαδιά είναι, όπως πιστεύω εγώ, ένας μεσαιωνικός άνθρωπος στην κοσμοθεωρία του. Το αναγεννησιακό στοιχείο του έργου της θα το έχετε
Περισσότερα -
✔ Πάνος Αμυράς: «Κάθε γωνιά αυτού του τόπου είναι γεμάτη από μάρτυρες και ήρωες, πολλές φορές αφανείς, που όμως προσέφεραν πολλά»
Συνέντευξη στην Γιούλη Τσακάλου // «Η Λέσχη του Κακού» είναι ένα ακόμη βήμα του Πάνου Αμυρά προς την καταξίωσή του ανάμεσα στις μεγάλες μορφές όχι μόνο της ελληνικής αστυνομικής λογοτεχνίας, καθώς μάλιστα δεν καθηλώνεται σε μία και μόνο
Περισσότερα -
Διήγημα: “Έφτασες Καλά Σπίτι;”
Γράφει η Κωνσταντίνα Σώζου-Κύρκου // «Έφτασες καλά σπίτι;» Η Κλαίρη ρίχνει τ’ αριστερό της χέρι στο πλάι του καθίσματος του αυτοκινήτου και τραβάει το κινητό που έχει πέσει εκεί. Της φαίνεται τόσο βαρύ όσο κενή και
Περισσότερα -
Ποιήματα
Γράφει ο Χρήστος Ντικμπασάνης // Η ΑΛΛΟΜΟΡΦΗ ΕΡΩΜΕΝΗ Όρθια είναι στα βλέφαρά μου Τα μαλλιά της ζωντανά επάνω στα δικά μου Έχουν το σχήμα αποτρόπαιων φιδιών Κλέβουν το χρώμα των ματιών μου Έχει ρουφήξει
Περισσότερα -
Η Αθηνά Τσακάλου στο Εργαστήρι του συγγραφέα
Αθηνά Τσακάλου: «Τι χορούς να χορέψω», εκδ. Τόπος, σελ. 189 Κι αυτή η ιστορία δεν ειπώθηκε ποτέ στο φως της μέρας. Λένε πως είναι από κείνες τις ιστορίες που έφτιαχναν οι άνθρωποι όταν οι νύχτες ήταν μεγάλες
Περισσότερα
