Διήγημα: “Γυναικεία ισότητα”
Του Χρήστου Αθανασίου // *
Λίγο πριν από μια πορεία στο ταξίδι του φεμινισμού, είδα μια απεγνωσμένη γυναίκα με τα χέρια σηκωμένα προς τον ουρανό, να αναστρέφει και να παντρεύει σημειολογικά τα γράμματα D και L (Dota Lotara), στο σήμα της ειρήνης που έχει αρχίσει σιγά-σιγά να ξεθωριάζει και να σβήνει.
O ανδρισμός έχει καταρρεύσει, το αρσενικό φύλλο έχει απογοητευτεί, η ανδρική ταυτότητα έχει εξαφανιστεί και η Dota Lotara στο χορευτικό ρυθμό της γυναικείας απελευθέρωσης θα κάνει έρωτα δέκα φορές κάθε νύχτα και άλλες τόσες κάθε μέρα, ακόμη κι αν αισθάνεται κουρασμένη δίπλα σ’ αυτό το ζεστό και δυνατό σώμα.
Σαν πουπουλένιο σύννεφο που αλλάζει και μεταμορφώνεται σε σχήμα και μέγεθος στον αγέρα, η Dota Lotara από τη mainstream κρυμμένη ουτοπία με δυνατό εκτόπισμα και τετράγωνο χαρακτήρα, αμφισβητεί την κοινωνία και τις αξίες και υποστηρίζει πως η γυναίκα έχει δικαίωμα στην αγάπη, στην ειρήνη και την κατανόηση.
Η Dota Lotara μια φεμινίστρια απ’ τον ανεκπλήρωτο έρωτα στο γυάλινο και φαινομενικά ήσυχο δωμάτιο, δεν κάνει καθόλου κουβέντα για τους σιωπηλούς άνδρες.
Με πείσμα και πάθος ξεσκίζει το σώμα της και το κάνει κομμάτια, αγγίζει το κορμί της με τα χέρια, ξαπλώνει αναπαυτικά στο κρεβάτι και γράφει την ερωτική επιστολή μαζί με τον εραστή της.
Εκείνη η 40χρονη, καλλίγραμμη, με πλούσια χυμώδη ζαρζαβατικά, μπρούτζινη λεία επιδερμίδα, αυτή η θερμόαιμη Dota Lotara στη πολύπαθη κάμαρά της, αφήνει ένα γλυκόπικρο αναστεναγμό σε απόκρυφο σημείο του σώματός της.
Εκείνη η 40χρονη, σκαναδαλιστικά καμπυλόγραμμη, με σταυρωτά και σκαστά φιλιά, αυτή η μοναχική ύπαρξη Dota Lotara κάνει ντου στον τόπο της ακολασίας μ’ έναν έρωτα δίχως σκάνδαλα κι απόλαυση δίχως αίσθημα.
Τα μαλλιά της είναι ένα σύμβολο αντίστασης στους κοντοκουρεμένους, ευτυχισμένους baby boomers που συμβολίζουν τον καθαρό πολιτισμό και παράλληλα ένα μήνυμα παθολογικής τρέλας ενάντια στους ρεαλιστές και υλιστές που έπαψαν να είναι ιδεαλιστές και οραματιστές.
Μια φεμινιστική δράση θαυμαστής ευκολίας κυριεύει την Dota Lotara στην ανισότητα του άνδρα και της γυναίκας για ν’ αντέξει μια καθυστερημένη εποχή από τις ανικανοποίητες επιθυμίες των ανδρών και από το μίσος των γυναικών.
Η γυμνόστηθη φεμινίστρια Dota Lotara έσφιξε την γροθιά της στον πουριτανισμό της γυναίκας και απέμεινε για μια στιγμή αναποφάσιστη στην ψευδαίσθηση μιας εποχής με την ελπίδα πως θα αλλάξει η άνιση και άδικη μεταχείριση μέσα από την νωπή περμανάντ, τα μενταγιόν και τα τατουάζ.
Μπορούσε να δημιουργήσει κινήματα κοντά στη φύση, μακριά από τον εκφυλισμό της σύγχρονης αστικής κοινωνίας που εκμεταλλεύεται την γυναίκα στη λογική « σκέψου μόνο τον άνδρα σου », πηγαίνοντας την οργή της σε μια βουβή εγκαρτέρηση, βυθισμένη όμως σε μια οδυνηρή ονειροπόληση από ευτυχία
Μπορούσε ν’ ακούει ψυχεδελικό ροκ, να υποστηρίξει τη σεξουαλική επανάσταση και να χρησιμοποιεί ένα βέλος του έρωτα που ρίχνει αέρα έτσι ώστε να καταφέρει να εξερευνήσει μια καρδιά που αποτελεί βάλσαμο της νέας εποχής στη ζωή με τις λέξεις ευδαιμονία, τρυφερότητα και δυναμικότητα.
Μπορούσε να πάρει τη ζωή στα χέρια της, μοιράζοντας λουλούδια στους περαστικούς κατά την διάρκεια των διαδηλώσεων, μπροστά στο κατεστημένο και στην αλλαγή της κοινωνίας με την καρδιά γεμάτη από τις γλυκές ώρες της νύχτες, με το μυαλό ήρεμο και τη σάρκα ικανοποιημένη.
Φεμινιστική δράση δυνατής επανόρθωσης για μια διαμαρτυρία της Lotara που είναι μια πάνινη κούκλα χωρίς νου και θέληση στα χέρια του άνδρα της, για τα δυσάρεστα τέταρτα της ώρας που κρύβουν όλα τα αισθήματα και τα πάθη στην πιο πλατιά γυναικεία ψυχή που γνώρισα στη ζωή μου.
Η Dota Lotara στα όρια του «κάνε το δικό σου» με πιο νωχελική γλύκα, μεγαλώνει, ωριμάζει, εγκαταλείπει το σπίτι και κάνει συντροφιά με αποκλεισμένες, ντροπιασμένες και πληγωμένες στην ψυχή και στο κορμί γυναίκες. Έβγαλε το συμβατικό κοστούμι της και φόρεσε τολμηρό μπικίνι, πολύχρωμο μπλουζάκι που είχε διακοσμήσει με λουλούδια, φυλαχτά και τεράστια δακτυλίδια, δημιουργώντας το ιδιαίτερο στυλ της, το ονομαζόμενο ψυχεδελικό.
Μια φεμινιστική δράση της Dota Lotara σε μια φιλάρεσκη στιγμή εγωισμού και πάθους, ενάντια στην μελαγχολική έκφραση πολλών παντρεμένων γυναικών, σαν συμπέρασμα από πολύπλοκους μεταφυσικούς συλλογισμούς μέσα στην υποκριτική κοινωνία με ακανόνιστους βηματισμούς.
Η Dota Lotara από τον αντικομφορμιστικό κόσμο της αγάπης, των λουλουδιών και των παραισθήσεων, μέχρι τις σύγχρονες σεξουαλικές απόψεις και επαναστάσεις, εκφράζει τον δικό της κώδικα υιοθετώντας το στιλ της αφροαμερικανίδας με μοναδικό όπλο τα στήθη και τις ιδέες της ενάντια στην ανδρική κυριαρχία.
Εξεγερμένη φεμινιστική δράση φριχτής θυσίας όχι μόνο για τους άκαρδους άνδρες που στηρίζονται πάνω στην Dota Lotara εξαντλώντας όλα τα ψυχικά τους συμπλέγματα για την καταστροφή μιας γυναίκας, αλλά και για τον ακρωτηριασμό μιας μητρικής κυριαρχίας.
Εξεγερμένη φεμινιστική δράση ξεπεσμένης μεγάλης δύναμης για την κρυμμένη ευτυχία στην άγνοια του χωρισμού, την συζυγική ιδιοκτησία από την καθαρή τεμπελιά επιπολαιότητας, τον έγγαμο βίο με την χειρότερη μορφή τυραννίας και τον ιδανικό σύζυγο με την περιορισμένη αντίληψη ανικανότητας.
Εξεγερμένη φεμινιστική δράση εγωιστικής ευδαιμονίας για τον ευτυχισμένο γάμο με το μαύρο βελούδο που αποτελεί αναχρονισμό, για την εξέγερση του φεμινισμού που δεν εκτιμά την ομορφιά και την γαλήνη της οικογενειακής ζωής, αλλά και για το χειρόγραφο του πουριτανισμού που προσπαθεί να ανοικοδομηθεί πάνω στο μυστικό της ζωής.
Η Dota φανερώνεται στην αρχή του “Καλοκαιριού της Αγάπης”, σέρνοντας τα λευκά δαντελωτά της φορέματα.
Η Dota σουλατσάρει στο διάστημα και πατάει στο φεγγάρι για μια απόλαυση ζωής καθώς αφήνεται στους μελωδικούς ρυθμούς της μουσικής.
Η Dota ψάχνει σε σημείο υπερβολής να βρει από το περίσσευμα της κοινωνίας αυτό που κανείς μέχρι τότε δεν είχε τολμήσει και που κανείς δεν μπόρεσε να εκφράσει με ένα τραγούδι.
Μια φεμινιστική δράση της Dota Lotara πνευματικής και ψυχικής επαφής ανάμεσα σε μια ιδιοτροπία και σ’ ένα αιώνιο πάθος, για όλα αυτά τα μάταια συμπλέγματα από ίσκιο και φως, που αναστατώνουν και ανακατεύουν τον κόσμο ξεσπώντας σε ανάρμοστο απολίτιστο γέλιο στην καυτή άμμο, κάτω από τον πυρπολούμενο ήλιο.
* Ο Χρήστος Αθανασίου είναι Aπόφοιτος της Βαρβακείου Σχολής. Kάτοχος πτυχίων Υποκριτικής Θεάτρου – Κινηματογράφου του Υπουργείου Παιδείας και Υπουργείου Πολιτισμού καθώς και τίτλων Μεταπτυχιακών Σπουδών και Σεμιναρίων Υποκριτικής, Σωματικού Θεάτρου, Δημιουργίας Θεατρικού Λόγου, Κορυφωμένης και Επεισοδιακής Δραματικής Δομής – Γραφής και Σημειολογίας προς την παραστασιολογία, ως επιστήμη που αναλύει σε βάθος φαινόμενα της θεατρικής πράξεως. Ακροατής – Φοιτητής στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστήμιου Αθηνών. Συγγραφικό έργο:
- «Λογοτεχνικές Αστραπές» ( Υπό έκδοση )
- «Όταν ο ηλεκτρικός σπινθήρας φωτίζει την ζωή και το όνειρο»
- «Aφιερώματα στους ταξιδευτές της υποκριτικής τέχνης» ( Υπό έκδοση )
- «Η Δραματική αλήθεια και το κωμικό αθώο των Ελλήνων Ηθοποιών»
- «Μίμηση Πράξεως στην 7η Τέχνη του Ουρανού»
- [Επεξήγηση: Aφιερώματα των εκλιπόντων Ηθοποιών από τα τέλη του 19 ου αιώνα μέχρι σήμερα σε λογοτεχνική μορφή]
Ετικέτες: Διήγημα
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
Διήγημα: “Αρλέτα, εσύ να είσαι καλά”
16/04/2024, 7:24 μμ -
Ποίημα: “Αραχνοΰφαντη επικράτεια”
16/04/2024, 7:23 μμ -
Διήγημα: “Δε θα με τρελάνουν”
16/04/2024, 7:21 μμ -
Ποίημα: “επιστροφή”
16/04/2024, 7:20 μμ -
Δύο ποιήματα | “η άφεση κατοικεί την άνοιξη”
16/04/2024, 7:19 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Η έννοια της ετερότητας
Γράφει ο Αντώνης Ε. Χαριστός // Ευτυχία Κατελανάκη «Ασθμένοντας», εκδ. Βακχικόν Η ποιητική συλλογή τής Ευτυχίας Κατελανάκη με τίτλο «Ασθμένοντας», αποτελεί τη δεύτερη ποιητική απόπειρα τής δημιουργού και η εξέλιξη τόσο της γραφής, όσο και των τεχνικών επιλογών
Περισσότερα -
Μάνος Χατζιδάκις
Μάνος Χατζιδάκις: «Τώρα που ζω με τον εαυτό μου βαθειά κι απόλυτα, θέλω να μάθω ο ίδιος ποιος υπήρξα, τι σκέφτηκα, πώς έζησα και τι είναι αυτό που συνθέτει την μελλοντική μου απουσία«. (σημείωμά του στο δίσκο «Αθανασία»)
Περισσότερα -
Του Μικρού Πρίγκιπα η μεγάλη διαδρομή
Γράφει η Ελένη Γκίκα // «Ο μικρός πρίγκιπας» ολοκληρώθηκε το Φθινόπωρο του 1942, κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου πολέμου, από τον Αντουάν ντε Σεντ- Εξιπερί. Κυκλοφόρησε το 1943. Και στις 31 Ιουλίου 1944, έναν χρόνο μετά την
Περισσότερα -
«Το δράμα έχει άπειρες εκφάνσεις, και οι άνθρωποι έχουν την τάση να θεωρούν ως πεπρωμένο τους μόνο αυτό που στο τέλος τους συνθλίβει»
Γράφει η Άννα Ρω // Νίκος Δημητρόπουλος «Ο οφειλέτης», εκδ. ΚΨΜ, σελ.182 Ο Νίκος Δημητρόπουλος, όπως ο Καμύ στο αφήγημά του «Ο Ξένος», δημιουργεί ένα πρόσωπο με ένα ισχυρό χαρακτηριστικό δια μέσου του οποίου διαχέονται στην μυθιστορηματική ατμόσφαιρα
Περισσότερα -
Η ανάμνηση της Ιστορίας
της Αργυρώς Μουντάκη // «Αλλάζει πουκάμισο το φίδι» του Κώστα Ακρίβου, Εκδ. «Μεταίχμιο», σελ. 440 Με έναν ευφυή τίτλο κι ένα εξώφυλλο που θέτει προβληματισμούς έρχεται σε πρώτη επαφή με το τελευταίο έργο του Κώστα Ακρίβου ο αναγνώστης. Βιβλίο
Περισσότερα -
30 Iανουαρίου – Ούλωφ Πάλμε
Eπιμέλεια: Δήμητρα Ντζαδήμα // Ο Ούλωφ Πάλμε, γεννημένος σαν σήμερα το 1927, ήταν Σουηδός πολιτικός. Υπήρξε ηγέτης του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος από το 1969 εώς το 1986 και Πρωθυπουργός της Σουηδίας μαζί με ένα Ιδιωτικό Κυβερνητικό Συμβούλιο από τον Οκτώβριο
Περισσότερα -
☆ Μουσικά ημερολόγια: Πάθος για μουσική | Outside – David Bowie
Γράφει ο Φώτης Νικολάου // Outside – David Bowie «Το Ημερολόγιο του Νέιθαν Άντλερ» είναι το ιδιοφυές γέννημα της φαντασίας των δύο τεράτων της μουσικής, του Ντέιβιντ Μπάουι και του Μπράιαν Ίνο, αλλά και ο υπότιτλος του
Περισσότερα
