Γρηγόρης Χρυσοχοΐδης. Φωτογραφίζοντας το «ροκ» στην Ελλάδα.
Από τον Γιάννη Παναγόπουλο //
Πολύ τον γουστάρω τον Γρηγόρη. Στις συναυλίες που πήγαμε μαζί, για λογαριασμό της εφημερίδας «Έθνος», ζύγιζε δέκα (και βάλε) κιλά περισσότερο από το βάρος που θα έγραφε η ζυγαριά αν ανέβαινε πάνω της χωρίς τον σάκο που κουβαλούσε πάντα. Μέσα του έχωνε φακούς και φωτογραφικές μηχανές. Τις φορές που ρώτησα: «Μα καλά ρε, γουστάρεις να κουβαλάς όλα αυτά μαζί σου κάθε βράδυ;» χαμογελώντας απαντούσε: «Γάμησέ τα. Δεν γίνεται αλλιώς. Στις συναυλίες έρχομαι πρώτα για πάρτη μου, όχι για χάρη της εφημερίδας».
Ο Γρηγόρης Χρυσοχοΐδης είναι ο ορισμός του ρόκερ-φωτογράφου. Δεν θα έχωνα την ικανότητά του να σουτάρει υπέροχες φωτογραφίες στην αόριστη μελό στανταροκαβάτζα της λέξης «ταλέντο». Ο τύπος ζει για να φωτογραφίζει rock συναυλίες, να φωτογραφίζει ανθρώπους την ώρα που η μέθεξη κάνει κουμάντο στο μυαλό και το σώμα τους. Έχοντας βραβευτεί για τη δουλειά του, το 1998 πήρε το «Πρώτο βραβείο Αθλητικού φωτορεπορταζ (Fujifilm awards)» και έχοντας δει καρέ του να δημοσιεύονται σε περιοδικά κατηγορίας «Life» (πάλι το 1998), ο Γρηγόρης ζει κάθε μέρα της ζωής του περιμένοντας να αποθεώσει με τον φακό του ανθρώπους της μουσικής στην πιο φευγάτη στιγμή μιας συναυλίας τους. Ο Γρηγόρης μάς «κέρασε» πλάνα και σχόλια από τη δουλειά του. Είναι υπέροχα.
«Τράβηξα τη φωτογραφία του Marc Almond το 2007 στο Gagarin. H ατμόσφαιρα ήταν πολύ ζεστή και πώς να το πω… something gotten hold of our hearts. Ήταν ένα από τα καλύτερα live που έχω δει στο συγκεκριμένο κλαμπ».
«Το λάιβ των Flaming Lips έγινε το 2003 στο Gagarin. Η λήψη έγινε μέσα από το κοινό με στόχο τον τραγουδιστή της μπάντας Wayne Coyne. Εκείνη τη στιγμή ήταν σαν τα μάτια μου να ακούνε περισσότερα από τα αυτιά μου».
«Το 2004, στην Πετρούπολη, βρέθηκα στο live των Iggy Pop & The Stooges. Ήταν η πρώτη μου φορά που έβλεπα τον Iggy Pop στη σκηνή. Δεν χύθηκε αίμα, όπως σε άλλη παλιότερη εμφάνιση του στην Ελλάδα, αλλά αυτό θα μπορούσε να συμβεί ανά πάσα στιγμή με εκείνον πάνω στη σκηνή».
«Ήταν 2006, στο Terra Vibe Park που άκουσα το «Dark Side Of the Moon», από τον Roger Waters, σε ένα απίστευτης πιστότητας 3d οπτικοακουστικό σόου. Νομίζω πως καλύτερο ήχο σε συναυλία είχα να ακούσω από το 1989 στο O.A.K.A., στη συναυλία των Pink Floyd».
«Το live των Iron Maiden έγινε το 2007 στο Ο.Α.Κ.Α. Το κοινό έβγαζε γηπεδικό φανατισμό. Τα μέλη της μπάντας από σκηνής έπαιξαν πειστικά τον ρόλο των metal celebrities».
«To 2011, o Moby εμφανίστηκε στο Terra–Vibe και, για πολλοστή φορά, το live του ήταν ενταγμένo στο φεστιβάλ Rockwave. Έχω να πω πως αρχικά βαριόμουν στην ιδέα πως ο Moby θα ερχόταν ακόμα μια φορά στην Ελλάδα για live. Αργότερα αναθεώρησα. Αυτός ο entertainer έχει το χάρισμα να σε παρασύρει. Στο πεντάλεπτο από την είσοδό του στη σκηνή άρχισα να χορεύω μαζί με όλους εκείνους που βρίσκονταν στο φεστιβάλ. Στην εικόνα: Strobe lights συν αργή ταχύτητα 1/2s..πολλαπλά είδωλα».
«Depeche Mode 2006 στο Τerra-Vibe. O Dave Gahan στη σκηνή είναι ασταμάτητος. Κάποιες φορές κάνει διαλείμματα και επανέρχεται.. σαν Personal Jesus».
«Carl Cox το 2004 στο +soda. O guru των techno beats δεν μου άφησε και πολλά περιθώρια για δουλειά. Σε τέτοια πάρτυ κάνεις ό,τι κάνεις και αμέσως μετά ψάχνεις θέση στο dancelfoor».
«Ομολογουμένως γνωρίστηκα αργά με τον μουσικό κόσμο του Steven Wilson. Εδώ τον βλέπουμε με το project «Blackfield» σε live στο Fuzz το 2007. Δεν έχω άλλα λόγια να πω… Έχω μόνο αυτή την εικόνα να δείξω».
«The Unisex live στο Gagarin. Τίποτα ιδιαίτερο στα ηχεία, άρα είχα μεγάλο περιθώριο για φωτογραφικό πειραματισμό. Στη φωτογράφιση, τα φώτα του stage ήταν πολύ χαμηλά. F2.8, 1/13s και ζουμ πάνω στη λήψη».
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Η φιλοσοφία του 1ου Φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους Δήμου Περιστερίου
Ακούστε το ηχητικό: Αντιστεκόμαστε στην κρίση με όπλο την τέχνη. Στην κρίση αξιών αντιτάσσουμε τον πολιτισμό. Στην οικονομική κρίση, τον πλούτο της καλλιτεχνικής έμπνευσης. Το 1ο Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους του Δήμου Περιστερίου λαμβάνει χώρα την περίοδο 19
Περισσότερα -
Ημερολόγιο Σχολικής Αίθουσας
Του Νίκου Τσούλια // Είναι κοινή διαπίστωση των εκπαιδευτικών. Πολλά στοιχεία θα ήθελαν να γνωρίζουν και να εφαρμόζουν από την αρχή της καριέρας των, που προστίθενται σιγά – σιγά στην πορεία της σχολικής διαδρομής των, στοιχεία που
Περισσότερα -
Μέσα από την κλειστή πόρτα
Γράφει ο Διονύσης Μαρίνος // «Απ’ τον αέρα πιο ελαφριά» του Φεδερίκο Ζανμέρ, μτφ: Αχιλλέας Κυριακίδης, σελ. 248, Εκδ. Opera Υπάρχουν μυθιστορήματα… δωματίου (σαν τις μουσικές) των οποίων τα όρια διαπερνούν τους τοίχους – τους κάνουν εύθρυπτους, αβαρείς,
Περισσότερα -
☆ «Λευκό Δέντρο, Μαύρος Καρπός» της Μίρνας Μηλιώνη
Γράφει η Χρύσα Νικολάκη // «Λευκό Δέντρο, Μαύρος Καρπός» της Μίρνας Μηλιώνη Αναφορικά με την παράσταση που είδαμε στο υπέροχο Χώρο τέχνης των Ασωμάτων στο Θησείο, «Λευκό Δέντρο, Μαύρος Καρπός» της Μίρνας Μηλιώνη, μόνο πρόσημο θετικό μπορώ να
Περισσότερα -
“Δια να μεταδώση και αυτού το σύστημα της αλληλοδιδακτικής”
Του Νίκου Τσούλια // 1824: Η ελληνική επανάσταση βρίσκεται σε δοκιμασία. Οι επιτυχίες και οι αποτυχίες του αγώνα αλληλοδιαδέχονται οι μεν τις δε, και η τελική έκβαση είναι μη προβλέψιμη για τους αντικειμενικούς παρατηρητές. Για τους
Περισσότερα -
Μερικοί πίνακες σε υπαίθρια αγορά της Αβάνας
Γράφει η Ιουστίνη Φραγκούλη- Αργύρη // Καθώς η στάχτη του Φιντέλ Κάστρο σκορπίστηκε σε ολάκερη την Κούβα, αναθυμάμαι τις μέρες Αβάνας, τότε που έγραφα το «Ημερολόγιο Αβάνας. Η Κούβα στο Λυκόφως του Κάστρο» (εκδόσεις Ηλέκτρα). Σε ένα
Περισσότερα -
✔ Γιώργος Σαράτσης: «Δεν είναι όλα για να ανθίσουν μες στο χώμα…»
Συνέντευξη στον Κωνσταντίνο Καραγιαννόπουλο // Έχει πει παλιότερα πως «δεν είμαστε πλασμένοι να γράφουμε. Δεν είμαστε προγραμματισμένοι να στέκουμε για μήνες, χρόνια, δεκαετίες πάνω από σελίδες ή μπροστά από οθόνες και πληκτρολόγια», κι ότι ο ίδιος γράφει για
Περισσότερα
