Fractal
Home / FRACT-ALL / Μικροδιήγημα: “Γραία νύμφη”
28/12/2016, 12:26 πμ

Μικροδιήγημα: “Γραία νύμφη”

Της Βίκης Ιωάννου // 

 

F15

 

Νύχτα, κι απ’ τα βάθη των ματιών Του, ζητιανεύει ακόμα, η γραία Γυνή. Πεισματικά, σπρώχνει πίσω την μνήμη του πνιγμού του, στην λίμνη εκείνη, εκεί, στην Βοιωτία. Ίσως να είμαι, ενσάρκωση της γριάς δίδυμης νύμφης, του ψιθυρίζει, μάταια. Φυσάει δυνατά ο άνεμος, ρυτιδώνει την επιφάνεια, μα στο βάθος, το είδωλο του ‘Έρωτα, στέκει εκεί, αδιάφορο κι αψεγάδιαστο. Στρέφει το βλέμμα και δεν την κοιτάει, στιγμή, στα μάτια. Του θυσιάζει, τότε κι αυτή, τα πιο δικά της νυχτοτράγουδα, προς εξευμενισμό, του προσεύχεται, με όμορφα λόγια, συναγμένα από αγκαλιές, νεκρών ποιητών, εραστών, μαδάει για χάρη του, τα λιγοστά, γκρίζα μαλλιά της, του χαρίζει ακόμα και τα μάτια της, ένα ένα. Αγέρωχος ο Έρως, μα η τυφλή τον είδε που να της γνέφει, έλα! Τρελό απομεινάρι, βουτάει μέσα στο παγωμένο είδωλο γυμνή και περιχαρής. Στον κιούρτο του, τ’ άλλο πρωί, ο αρχαίος ψαράς της Βοιωτίας, βρήκε μόνο κάτι όστρακα μικρά, σαν κρουσταλλιασμένα δάκρυα μπλεγμένα σε μια τούφα γκρίζα μαλλιά, που τα πέταξε οργισμένος στ’ άκρα λασπόνερα της λίμνης.

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top