Fractal
Home / Βιβλιοκριτικές / Μια ανάβαση προς τη λύτρωση
19/04/2017, 11:26 πμ

Μια ανάβαση προς τη λύτρωση

Γράφει η Πέρσα Κουμούτση //

 

Λίγα λόγια για τη νουβέλα «Γονυπετείς»  της Τζούλιας Γκανάσου, εκδόσεις Γκοβόστη

 

Η  Νουβέλα της Τζούλια Γκανάσου περιγράφει ένα παράδοξο οδοιπορικό, μια Σισύφεια πορεία προς τη λύτρωση. Μια  γυναίκα ξεκινάει μια ανάβαση στα τέσσερα για να υλοποιήσει μια ικεσία, ένα τάμα. Οραματίζεται το θαύμα, αφού έχει εξαντλήσει όλες τις άλλες επιλογές. Η αναμέτρηση της με την διαδικασία την φέρνει αντιμέτωπη με δυσκολίες που δεν είχε υπολογίσει αρχικά. «Δεν γνωρίζω πότε ακριβώς πρέπει να σκύψω, να σύρω τις παλάμες και τα γόνατα, να αρχίσω. Ένας άγνωστος μού πρότεινε να επιλέξω αυτήν τη στάση όσο πιο άμεσα. Δεν πρόλαβα να δω το πρόσωπό του, μόνο η φωνή του μου εντυπώθηκε: ήταν μπάσα και σκληρή, γεμάτη ανησυχία. Πριν φύγω, δεν αποχαιρέτησα. Τώρα πλέον το μετανιώνω. Με ένα φορτίο ενοχής ως τα ακροδάχτυλα και με μια αίσθηση προσήλωσης στον στόχο ετοιμάζομαι: τεντώνομαι, τρίβω με δύναμη τα γόνατα, τινάζω τα χέρια και τα πόδια.» Γύρω της άνθρωποι σαν την ίδια  που λαχταρούν και αυτοί ένα θαύμα αλλά και άλλοι που στέκονται σαν παρατηρητές, ακριβώς όπως και στη ζωή, διότι η Νουβέλα τα Τζούλιας είναι μια αλληγορία για την ίδια τη ζωή. Ωστόσο, δεν βρίσκεται εκεί «γονυπετής» για τους συνηθισμένους λόγους. Δεν βρίσκεται εκεί για τους λόγους που δηλώνει, τουλάχιστον στην αρχή, και εδώ έγκειται η σπουδαιότητα του έργου. Οι λόγοι αποκαλύπτονται αργά αργά, η αποκάλυψη «συντονίζεται» θαυμάσια με τον  ρυθμό της ίδιας της ανάβασης, που γίνεται πορεία προς το ανέφικτο. Και ενώ γίνεται αυτό, η ηρωίδα αποκαλύπτεται, ξεγυμνώνει τον εσώτερο εαυτό της, τις βαθύτερες επιθυμίες της, τις ενοχές της, τους πραγματικούς λόγους που τη φέρουν ως εκεί, διότι αυτή είναι η πραγματική λύτρωση της ηρωίδας, το αν λυτρώνεται στο τέλος ή όχι ο αναγνώστης θα το κρίνει… Σκληρή, ασθμαίνουσα γραφή, ρεαλισμός που συμπλέκεται με την αλληγορία, μια εκ βαθέων εξομολόγηση για την δύναμη της θέλησης του ανθρώπου, αλλά και την αδυναμία του να υποτάξει τους φόβους του, τον πόνο, την σαρκική επιθυμία, την προσπάθεια του να υπερβεί τις δυνάμεις, τον ίδιο του τον εαυτό, προκειμένου να φτάσει στον στόχο του. Ένα ταξίδι εξομολόγησης, αυτογνωσίας αλλά και Κάθαρσης, κυρίως κάθαρσης διότι το να  απογυμνώνεται κανείς, να εκτίθεται, κυρίως, στον ίδιο του τον εαυτό συνιστά ένα είδος ψυχικού εξαγνισμού. Η ηρωίδα Της Τζούλιας Γκανάσου σκάβει βαθιά μέσα της και βγάζει στη επιφάνεια, όλα εκείνα που συγκροτούν τη προσωπικότητα της, την προσωπικότητα μιας γυναίκας που δοκιμάζεται. Σκίζει τα γόνατα της, ο πόνος είναι δηκτικός, ανυπόφορος από τα μέσα του δρόμου και έπειτα, αλλά εκείνη συνεχίζει. Άραγε θα τα καταφέρει η ηρωίδα της ιστορίας να φτάσει στον σκοπό της, στο τέλος του δρόμου; Να αναμετρηθεί με τη Σισύφεια ανάβαση; Η ιστορία της Τζούλιας Γκανάσου ομολογώ πως με συγκλόνισε. Είχα καιρό να διαβάσω ένα τόσο πρωτότυπο ως προς την ιδέα, τη δομή, αλλά και την αφήγηση βιβλίο. Και ενώ αρχικά ο αναγνώστης νομίζει ότι θα διαβάσει ένα βιβλίο για τη θρησκευτική πίστη, γρήγορα συνειδητοποιεί ότι η ιστορία υπερβαίνει τη μονοδιάστατη αυτή σκέψη, ενώ κυλά σε δυο κυρίως επίπεδα το ρεαλιστικό και την αλληγορία, το πραγματικό και το φαντασιακό. Ταυτοχρόνως αναδύονται ζητήματα κεφαλαιώδη, υπαρξιακά, κοινωνικά, θέματα που άπτονται της ελευθερίας του ατόμου, και δη μιας γυναίκας  σε μια κοινωνία που όλα σχεδόν της υπαγορεύονται, αλλά και της υπαρκτικής μοναξιάς, και της αέναης πάλης μας με τον φόβο, το θάνατο, τη φθορά, κυρίως όμως καθρεφτίζει έξοχα την πάλη μας με τον ίδιο μας τον εαυτό… Ανατρεπτικό μέσα στην επιφανειακή απλότητα του. Μια αλληγορία για την πορεία μας στη ζωή. Ο παραληρηματικό λόγος έξοχος, ενώ υπάρχει και ένα δεύτερο κεφάλι, το alter ego της αφηγήτριας, ο άλλος εαυτός της γυναίκας που άλλοτε την παρακινεί να συνεχίζει, άλλοτε την κατευθύνει κι άλλοτε-ίσως πιο συχνά-την αποπροσανατολίζει θέλοντας να  αναχαιτίσει την προσπάθεια. Προσπαθεί να υποτάξει το νου και το σώμα. Πόσο εύκολο είναι να υποτάξει τη σάρκα όταν πεινά, διψά, επιθυμεί και αποζητά;  Άραγε η σάρκα είναι όπως περιγράφει η συγγραφέας ποιο δυνατή από το πνεύμα; Ας το ανακαλύψει ο αναγνώστης, διότι το βιβλίο αυτό αξίζει να διερευνηθεί. Αφού το ίδιο είναι μια προσπάθεια διερεύνησης της ψυχής του ανθρώπου…

 

 

Η Τζούλια Γκανάσου γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Πληροφορική στο Οικονομικό Παν/μιο Αθηνών και στο Παν/μιο του Λονδίνου, Λογοτεχνία (ως υπότροφος) στο Παν/μιο της Σορβόννης και στο Παν/μιο του Εδιμβούργου και Ευρωπαϊκό Πολιτισμό στο Ε.Α.Π. Βιοπορίζεται από την πληροφορική. Διηγήματα και άρθρα της για τη λογοτεχνία δημοσιεύονται στον έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο.

Έχει εκδώσει τα βιβλία:

  • «Σε μαύρα πλήκτρα» (Μυθιστόρημα, Εκδ. Γκοβόστη 2006 – αποσπάσματα συμπεριλαμβάνονται στη συλλογική έκδοση του Παν/μίου του Εδιμβούργου «Παγκοσμιουπόλεις»).
  • «Ομφάλιος λώρος» (Μυθιστόρημα, Εκδ. Γκοβόστη 2011 – συμμετοχή στα: 4ο Διεθνές Φεστιβάλ στο Dasein, 1ο Φεστιβάλ Νέων Λογοτεχνών της Αθήνας, 9ο  Φεστιβάλ Νέων Καλλιτεχνών της Γλασκώβης).
  • «Ως το τέλος» (Νουβέλα, Εκδ. Γκοβόστη 2013 – υποψήφιο για το «Βραβείο Νέου Λογοτέχνη 2013» του λογοτεχνικού περιοδικού «Κλεψύδρα» & για το «Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας 2014»).

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: , , ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top