Fractal
Home / FRACT-ALL / Ποίηση: “Γκρίζες δέσμες του Οκτώβρη”
18/10/2017, 8:15 πμ

Ποίηση: “Γκρίζες δέσμες του Οκτώβρη”

Της Ζωής Δικταίου // *

 

«Αντίνοος»,  γραφίτης και χρωματιστά μολύβια σε χαρτί, Σπύρος Τρούσας

 

 

Γκρίζες δέσμες του Οκτώβρη

 

Ντύθηκε η νύχτα, πέπλα σκοτεινά
ακόμη μια φορά,
αναγγέλλοντας τη συντριβή του ονείρου
περίμενε τον ερχομό μας.
Ξεδιπλωμένες αγωνίες και προσδοκίες,
μπερδεμένες  εικόνες, μνήμες θολές.

Πίσω από τα κλειστά βλέφαρα η απόγνωση,
ένα πασκίζει με το δάκρυ να γίνει,
πριν το λιγοστό φως σταθεί στη σιδερένια πόρτα,
πριν η ίδια σιδερένια πόρτα κλείσει για πάντα,

πριν γίνουν ακατάληπτα τα λόγια και τα έργα.

Ένας κόκκινος ιβίσκος ανθίζει στο άγγιγμα.

Η δύναμη της άρνησης
μετριέται στην αντοχή της καρδιάς.
Ρωτάς, πού είναι η αγάπη
εκείνη που ξέρει, να χωρίζει το σκοτάδι μ’ έναν κεραυνό,
εκείνη που σωπαίνει, για ν’ αφουγκραστεί
τον ψίθυρο ενός άστρου μακρινού

και αφήνεται,
ελεύθερη στη ρέμβη τ’ ουρανού και στη μέθη του έρωτα.

Τρεμοσβήνουν οι φανοστάτες στην άκρη του δρόμου
η  θάλασσα λυτρώνεται, το αισθάνεσαι,
κύματα άγρια στην έρημη ακτή

το φως διάσπαρτο με τ’ αλάτι στα βράχια.

Στενεύει ο χρόνος
κι η νύχτα, στένεψε κι άλλο.
Πόσο παράξενα κι αλλόκοτα ο χωρισμός,

μας πρόφτασε στο δείλι..

Απλώνεται,

μια παγωμένη ομίχλη να τυλίξει την καρδιά,
θαρρείς απόψε λιγοστεύει η αγάπη,

θαρρείς απόψε γιγαντώνονται οι ίσκιοι,
θαρρείς κι απόψε, περισσεύει ο θάνατος.

Στη ρότα των ανέμων
άδραξε η νοσταλγία την ψυχή
με αναμνήσεις τρυφερές προσπαθείς
να καταργήσεις την αλήθεια

κι ας ξέρεις καλά, πως,
ό, τι η μοίρα υφαίνει δίχως να ρωτά

είναι αιχμαλωτισμένο στη σκέψη σου.

Απέναντι  στο παράθυρο και στο παράλογο.
Η υγρασία της νύχτας κατοικεί τα όνειρα,
τα χείλη συναντώνται ξανά και ξανά, στη σιωπή.

Ειρωνική επανάληψη το τυχαίο,

κι οι μαύρες φτερούγες,

απειλή στην κυψέλη του νου.

Να με σκέφτεσαι. Αύριο…

Ένα μέλλον άλλο, θα φέρει η αυγή,
όταν τα δέντρα θα ρίχνουν τα φύλλα,
στον πρωινό περίπατο του φθινοπώρου
τα καράβια αφήνουν το λιμάνι,
όταν δεν θα φοβάσαι πια τις αποστάσεις,

όταν θα μετράς το αχ και το παράπονο,
με ραγισμένες ανάσες,

τότε, που η πτώση σου, θα αναγγέλλει

την ύψωση των αισθήσεων

δοξάζοντας στην αντίπερα όχθη

τη θύελλα, αυτήν  που είπαμε… Ζωή.
Αύριο…
με χρώματα πρωτοφανέρωτα
σ’ έναν κόσμο καινούριο.
Αύριο…
στην κιβωτό της αγάπης
μια λεπίδα φως, ελευθερώνεται,

γκρίζες σκιές του Οκτώβρη

ταξιδεύουν,

ασημένια μαρμαρυγή η ψυχή

Αύριο…
κρατώντας ξανά το χέρι σου,
αφετηρία ο πόθος.

Να σε ονειρεύομαι, σαν να ’σαι εδώ.

 

 

Αύριο,  εν ονόματι της αγάπης

Ζωή Δικταίου

Κέρκυρα, φθινόπωρο 2013

 

 

* H Χαρούλα Βερίγου [Ζωή Δικταίου] γεννήθηκε στην Κρήτη. Οι ρίζες της είναι στο Οροπέδιο Λασιθίου. Στο Τζερμιάδο μεγάλωσε, εκεί έμαθε και τα πρώτα γράμματα. Δεν έγινε δασκάλα όπως ονειρευόταν όταν ήταν παιδί. Την κέρδισε η Τουριστική Εκπαίδευση. Ζει και εργάζεται στην Κέρκυρα. Μένει σταθερά αφοσιωμένη στην οικογένεια. Είναι παντρεμένη και τιμούν τη ζωή της δύο παιδιά. Καταθέτει την ευγνωμοσύνη της στο φως και στο ταξίδι του, αυτό που δικαιώνει την αιωνιότητα, για να δικαιωθεί ταπεινά στη σιωπή και αθόρυβα στο καθαρό βλέμμα θυμίζοντας την αλμύρα, την πιο αρχαία γεύση ζωής στο δάκρυ. Πιστεύει στην αγάπη. Συνηθίζει να κλείνει τα μάτια και να ταξιδεύει. Την γοητεύουν φεγγάρια, γιασεμιά, κιτρινισμένα χαρτάκια της θύμησης, όσο και τα ξεφτισμένα αποκόμματα από τις δαντέλες του παλιού καιρού. Η Αγάπη αντέχει το ρίσκο στ’ ανοικτά και τινάζει το χνούδι της λήθης στη βροχή. Της αρέσει η βροχή. Προτιμά τη μωβ ομπρέλα, μα έχει πάντα και μια κόκκινη, για να μπορεί να πληγώνει τις άφεγγες νύχτες το σκοτάδι. Την πολεμούν οι λέξεις. Γίνονται όχημα μαγείας, γι’ αυτό και δεν αναρωτιέται πια «γιατί γράφω;» Όπως αναπνέει, μιλάει, ονειρεύεται, συμφιλιώνεται με τη ζωή και τον θάνατο μαγικά, έτσι και η ανάγκη της να γράφει. Ακουμπά στο παρελθόν, όμως η λέξη που την καθορίζει είναι το «Αύριο…» Βιβλία: «Μια κούρσα για τη Χαριγένεια», εκδόσεις Φίλντισι, «Αύριο, νυχτώνει φθινόπωρο», εκδόσεις Φίλντισι, «Ιστορίες για φεγγάρια», εκδόσεις Έψιλον. Δημοσιευμένα ποιήματα και διηγήματα με το ψευδώνυμο Ζωή Δικταίου. Δισκογραφική συνεργασία με Γιάννη Νικολάου και Νίκο Ανδρουλάκη.

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top