Fractal
Home / Το εργαστήρι του συγγραφέα / Ο Γιώργος Σπυράκης στο Εργαστήρι του συγγραφέα
17/05/2017, 12:02 μμ

Ο Γιώργος Σπυράκης στο Εργαστήρι του συγγραφέα

 

 

Με τα κείμενα δεν αναμετριέσαι. Τα αφήνεις να σε πλησιάσουν όπως το αγρίμι που ξεπροβάλλει απ’ τα δέντρα και στέκεις ήρεμος στα γόνατα. Χαμηλώνεις την ψυχή σου και αλλάζεις ανάσες. Τεντώνεις το χέρι δίχως κουβέντα, μήπως και το χαϊδέψεις. Αν το τρομάξεις θα φύγει, αν τρομάξεις θα σε καταπιεί.

 

Σε βρίσκει και γράφεις. Αλλάζεις νόρμες και γίνεσαι νερό. Ξεκινάς θάλασσα, κατεβαίνεις σαν ποτάμι, ακούγεσαι καταρράκτης και αφού λιμνάσεις, αρκείσαι σε λίγες στάλες. Αυτό είσαι στο κείμενο· μια σταγόνα.

Γράφεις πότε με θυμό και πότε με χαμόγελο, αφήνεις τον χρόνο πίσω και δεν μετράς, δεν μετριέσαι. Μόνο γράφεις, σημειώνεις, σβήνεις, υπογραμμίζεις και στο τέλος αλλάζεις επίπεδο. Σκάβεις ακόμα πιο βαθιά και γίνεσαι ένα με την ιδέα. Βγάζεις νέο δέρμα κι αφήνεις πληγές. Για λίγο ακουμπάς το μολύβι και ο κόσμος σταματά. Τρίβεις τα μάτια και όλα σε πνίγουν – αυτήν τη φορά ανάστροφα. Θέλουν να πεταχτούν έξω απ’ τον νου και να γίνουν ιστορίες στο χαρτί. Δεν τα προλαβαίνεις, δεν διαβάζεται η αλφαβήτα σου, ούτε και τα άλλα σου.

Αρπάζεις ακόμα δυο σελίδες και σημειώνεις στην τύχη. Να μην το ξεχάσω αυτό, σκέφτεσαι και ο κόσμος σε καλεί. Σπαρταρά μέσα σου η ιστορία και γίνεσαι κάτι μικρό. Θεούλης. Ακούς τους ήρωες να σου απαιτούν λύτρωση. Κι εσύ εκεί, ξεσπάς σαν πιστός υπηρέτης της γραφής και του νου.

Μόνο αυτό έχεις, τον νου σου. Αυτό κι έναν κόσμο καινούργιο. Κάθε που γράφεις αφήνεις τον έξω και βυθίζεσαι σ’ έναν δικό σου, φτιαχτό από μαγεία όπως και η αλήθεια σου. Ένα δωμάτιο αρκεί και λίγες λέξεις. Μια σκιά απ’ το παγκάκι και κάμποσα σημάδια αίμα. Όλα τ’ άλλα είναι στην κραυγή πίσω απ’ το σκοτάδι κι στον παφλασμό απ’ το κορίτσι στη λίμνη· μεσάνυχτα κάπου στον ξύλινο κόσμο και για σένα δεν υπάρχει χρόνος.

Άλλοτε πάλι αγγίζεις τον υπαινιγμό πίσω από ένα σκούντημα και το φέρνεις στην επιφάνεια σπιθαμή τη σπιθαμή, όπως η μπόρα εμπαίζει τη στάθμη. Μόνο έτσι θα σε πιστέψει και θα γυρίσει σελίδα, κι εσύ ξέρεις· νερό.

Και είναι φορές –όλες τους– που, αν δεν κοιμηθείς με τον ήρωά σου, τίποτα δεν θα μας πει. Σε τραβά απ’ τα σεντόνια τα χαράματα και δεν σου φτιάχνει συντροφιές. Με τα μαξιλάρια στην πλάτη στήνεις τις σελίδες στα γόνατα και συνεχίζεις απ’ εκεί που σε πήρε ο ύπνος. Ό,τι κι αν κοιμήθηκες είσαι χαμένος. Ακόμα και τα όνειρα είχαν κάτι απ’ το σαράκι του. Αφέθηκες και έγινες ένα με το κείμενο. Βάλθηκες για ακόμα μια φορά να του κάνεις χατίρια κι έφυγες από άνθρωπος. Νερό και πάλι, δικό του. Χύνεσαι στο χαρτί και οι σκέψεις σ’ αδειάζουν. Το γρύλισμά του σ’ ακολουθεί.

 

 

Είναι, όμως, που δεν στερεύουν τα κύματα. Το ένα σέρνει τ’ άλλο και ξεχνάς τα όρια. Μόνο έτσι βουτάς στα σκοτάδια και φέρνεις τα πράγματα απ’ τον πάτο στην επιφάνεια. Μόνο έτσι θα τους εξαπατήσεις σωστά. Αυτή η αποπλάνηση θα γίνει δική τους μόλις δουν τους σπασμένους αρμούς της ράχης κι εσύ δεν θα είσαι εκεί. Θα έχεις έναν άλλον κόσμο κατά νου και μια νέα συνάντηση στα γόνατα. Τόση απόσταση θέλει που η γνωριμία να είναι με εκείνον, όχι μαζί σου. Εσύ δεν υπάρχεις· αφέθηκες. Το αγρίμι σε ρούφηξε και σ’ έφτυσε αλλιώς, πιο αφηγημένο.

          Για αυτά τα αγρίμια ζούμε, που κρύβονται στις αράδες και σαν από δάσος ξεπροβάλλουν κάποιες φορές και μας κρατούν στη χούφτα τους. Γινόμαστε νερό, γινόμαστε κι η χούφτα. Κι ας πιστέψαμε ότι τελικά καταφέραμε να πλησιάσουμε. Όσο πιο μακριά, τόσο πιο πειθήνια θα γράψουμε και ο κόσμος θα μοσχοβολά σαν τους πρωινούς κέδρους. Αυτό που μένει –να θυμάσαι– είναι χνάρια· απ’ το αγρίμι που τους φίλεψες, αλλά κι απ’ τα δικά σου που άντεξες και κράτησες στο μακριά…για την πιο όμορφη σιωπή των πραγμάτων που έγραψες ποτέ.

 

 

Βιογραφικό:

Ο Γιώργος Σπυράκης είναι μεταπτυχιακός φοιτητής στο Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών «Δημιουργικής Γραφής» του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας και εργάζεται ως δικηγόρος στην Αθήνα. Γράφει διηγήματα και μυθιστορήματα, αρθρογραφεί σε sites και blogs, αναζητώντας κάτι απ’ τα παιχνίδια του νου μας. Η πρώτη του συλλογή διηγημάτων κυκλοφορεί με τίτλο: «Pequenas Fobias – Μικρές Φοβίες». Από την LIBRON Εκδοτική κυκλοφόρησε το βιβλίο του «ε.συ», καθώς επίσης και τα συλλογικά έργα «Η τελευταία μέρα» και #εξω_φυλλα σε δική του επιμέλεια.

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top