Fractal

Ποίηση: “Δοξάρι ολέθρου”

Του Γιώργου Τερζή //

 

f5

 

 

Εξουθενωμένος πια στην αρένα της ερήμωσής μου

μετρώ ένα προς ένα τα λάφυρα των ηττών μου.

Δοξάρι ολέθρου χαίδεύει της βουβής φωνής μου

τις χορδές κι’ ο καθησυχασμός εχθρός μου..

Χλωμιάζει η πλάσις. Τόσα αγρίμια τριγύρω

κραυγάζουν. Άμουσοι αγκώνες θρυψαλιάζουν κάτου

τους νόμους Σου – και πού να γείρω’

Οσμές που οσφραίνομαι θανάτου.

Κύριε! – Οι στίχοι ως βόες, μου ζώνουν

τους καρπούς κι η ευχέρεια μου στάζει πύον –

Οι στρέφοντές Σου χρυσόν υψώνουν

μόσχο, εδώ στη Χώρα των δακρύων.

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top