Fractal
Home / ΒΙΒΛΙΟ / ✔ Γιώργος Σκούρτης: Σίγησε ο έλληνας Μπουκόφσκι
21/11/2018, 10:44 πμ

✔ Γιώργος Σκούρτης: Σίγησε ο έλληνας Μπουκόφσκι

Γράφει η Ελένη Γκίκα //

 

 

 

Τον Γιώργο Σκούρτη θα τον θυμόμαστε σαν ανταρσία. Δεν χωρούσε πουθενά. Ποτέ δεν κατάφερε να τον μονοπωλήσει ούτε το θέατρο, ούτε το μυθιστόρημα, ούτε το τραγούδι, ούτε το μπαρ του, ούτε κάποιο κόμμα, ούτε η μουσική. Εντούτοις δήλωνε «Εγώ δεν έχω γράψει τίποτα που να μην έχει άμεση ή έμμεση πολιτική αναφορά. Ποτέ δεν ήμουνα σε κόμμα ή απόκομμα, από χαρακτήρα δεν μπορώ να ακολουθώ τη “γραμμή”, θέλω να χαράζω τις δικές μου, όμως θεωρώ την πολιτική συνειδητοποίηση ενάντια στο Άδικο και στο Κακό- τον πολεμοκάπηλο, ναρκομανή, πόρνο και “απεχθή πιστωτή” ανθρωποφάγο καπιταλισμό- το πρώτο καθήκον του πολίτη. Από πιτσιρικάς είμαι οργισμένος πολιτικά, έστω κι αν τότε δεν είχα τη γνώση να αναλύσω τις συμπεριφορές μου».

 

Αλλά τον Γιώργο Σκούρτη ακόμα και τώρα δεν μπορεί να τον μονοπωλήσει ούτε ο θάνατος αλλά και ούτε η ζωή. Την Παρασκευή ανέβαινε από το Studio Κυψέλης το «ΣΟΚ» του σε σκηνοθεσία Γιώργου Λιβανού, και ο συγγραφέας έφευγε για πάντα εχθές Δευτέρα, στις δυο το πρωί. Κλείνοντας έτσι έναν τεράστιο θεατρικό κύκλο.

O Γιώργος Σκούρτης πρωτοεμφανίστηκε το 1970 με το έργο του «Oι νταντάδες», στο Θέατρο Tέχνης του Kάρολου Kουν, ένα έργο-σταθμό της σύγχρονης δραματουργίας μας που ακολούθησαν τα έργα «Oι μουσικοί» (1972), «Oι εκτελεστές», «Oι ηθοποιοί» (2000), «Oι παγιδευτές» (2003), τα «Kομμάτια και θρύψαλα» που παίχτηκε το 1976 σε σκηνοθεσία Kάρολου Kουν και από τότε παίζεται σχεδόν κάθε χρόνο από επαγγελματικούς και ερασιτεχνικούς θιάσους και φεύγει με το άπαιχτο «ΣΟΚ» του επί σκηνής. Επίσης, σύγχρονο πολιτικό έργο, το οποίο καυτηριάζει με δεινότητα τα κακώς κείμενα της καθημερινότητάς μας, με πρωταγωνιστές, ανθρώπους που θέλουν να ζήσουν μια καλύτερη ζωή, που παλεύουν να επιβιώσουν, συγκρούονται με τους εφιάλτες της επόμενης μέρας, τρέχουν, ερωτεύονται, μάχονται για την επιβίωση σε έναν διαρκή πόλεμο – πρωτίστως με τον ίδιο τους τον εαυτό.

Ο Γιώργος Σκούρτης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1940 και έχει συνδέσει το όνομά του σχεδόν με όλα τα είδη λόγου αλλά και με μια ολόκληρη εποχή. «Εκτός από τους “Νταντάδες”, το πρώτο έργο παραλόγου στην ελληνική σκηνή, ο ίδιος ήταν μια βασική περσόνα του μεταπολιτευτικού τοπίου. Η ιστορία στρέφει τις μπουλντόζες της καταπάνω μας», θα γράψει η Ρούλα Γεωργακοπούλου σήμερα το πρωί.

 

 

Αυτοβιογραφικός, αθυρόστομος, σκληρός και τρυφερός ταυτοχρόνως, ο έλληνας Μπουκόφσκι όπως τον έχουν αποκαλέσει, αφήνει στην ελληνική πεζογραφία, παρακαταθήκη γερή.

Το μυθιστόρημα «Mπαρμπα-Tζωρτζ… Mια φορά ήταν ένας μόνος του» (1980) και εν συνεχεία τα αφηγήματα «Aυτά κι άλλα πολλά» (1981) και «Iστορίες με πολλά στρας» (1989) δημιούργησαν «τομή» στο μέχρι τότε ελληνικό λογοτεχνικό πεδίο. Με ξεκάθαρο το στοιχείο της κοινωνικοπολιτικής καταγγελίας, έχει ακόμα γράψει τη θεατρική ιστορική τριλογία «H δίκη του Σωκράτη», «H κωμωδία του βασιλιά Iουγούρθα» και «Yπόθεση K.K.», τα οποία παραμένουν ακόμη άπαιχτα, μολονότι το ανέβασμά τους θα τα αναδείκνυε σε κορυφαία έργα της σύγχρονης δραματουργίας μας. Άπαιχτα, επίσης, είναι τα έργα του «Oι εφιάλτες» (1998) και το «Σοκ» (2003) μέχρι πρότινος. Ακόμα έχει γράψει μια σειρά έργων βασισμένων στο θέατρο σκιών, από τα οποία μόνο «O Kαραγκιόζης παρά λίγο Bεζύρης» (1973) έχει ανεβεί – στο Θέατρο Tέχνης σε σκηνοθεσία Kάρολου Kουν. Το μυθιστόρημά του «O τελευταίος» (1999) είναι μια σπαρακτική διαμαρτυρία ενάντια στις καταστροφικές πολιτικοστρατιωτικές εξουσίες και συνάμα ένα ολοκληρωτικό δόσιμο στον έρωτα. Το μυθιστόρημά του «Mπαρμπα-Tζωρτζ» έχει εκδοθεί στα γερμανικά από τον ελβετικό οίκο Unionsverlag (1986), ενώ «Tο συμπόσιο της Σελήνης» εκδόθηκε στα ιταλικά από τον Crocetti (2003). Tο θεατρικό «Το θρίλερ του έρωτα» (1998) κυκλοφορεί στα αγγλικά, εκδόσεις Arcadia. Το βιβλίο «Eκποίηση» (2004) είναι μια εκ βαθέων καταγραφή σκέψεων, στίχων, ερωτικών σπαραγμάτων και νυχτερινών κατανύξεων. «Ο Κίλερ» (2004) ένα βίαιο, ανατρεπτικό και συναρπαστικό αφήγημα, με 50 διαδραστικές «ιστορίες θηρίων», με πρωταγωνιστικό ήρωα τον Κίλερ.

Ο Γιώργος Σκούρτης που έγραφε και εξέδιδε μέχρι την τελευταία πνοή [«Αυτός ο μπάτσος» 2014, «Εμμονή» 2016, «Οι παγιδευτές» 2017] έχει διατελέσει Πρόεδρος της Εταιρείας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων και έχει ασχοληθεί με τη σκηνοθεσία. Παράλληλα έχει υπογράψει μεταφράσεις του Αριστοφάνη και του Σαίξπηρ.

Ο ποιητικός του κύκλος «Μετανάστες» έχει μελοποιηθεί από τον Μαρκόπουλο και περιγράφει με τον πιο αυθεντικό τρόπο την μοίρα χιλιάδων Ελλήνων που αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν στις φάμπρικες της Δύσης. Ναι, το «Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί», κορυφαίο αντιπολεμικό τραγούδι, σε ερμηνεία Νίκου Ξυλούρη, η «Φάμπρικα» και «Η μπαλάντα του μετανάστη» έχουν τη δική του στιχουργική υπογραφή. Αλλά και ο «Ανεπανάληπτος» σε μελοποίηση Κώστα Καράλη και ερμηνεία Τόλη Βοσκόπουλου. Αυτό ήταν ο Σκούρτης, όλος μια αντίφαση, μια ζωή.

Προτιμώντας να ζει μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, μέσα στον κόσμο που τόσο αγαπούσε αλλά και του τα έψαλλε, επιστήθιος φίλος του Μπάμπη Τσικληρόπουλου, θα στοιχειώνει για πάντα «Ράμπα», «Νταντά», «Αίτνα» και «Ντεκαντάνς».

Ο Γιώργος Σκούρτης, ακόμα, έχει έναν γιο από τον γάμο του με την ποιήτρια και ηθοποιό Αγγελική Ελευθερίου, αδελφή του Μάνου Ελευθερίου. Και μια σημαντική προσωπική πορεία- ιστορία. Ήταν ο ένας από τους συγγραφείς στο «Παιχνίδι των τεσσάρων» το 1998 [οι άλλοι τρεις: Σουρούνης, Μουρσελάς, Τατσόπουλος].

 

 

Δημοσιεύθηκε στον Φιλελεύθερο

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: , ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top