Fractal

6 ποιήματα του Γιώργου Μοράρη

Ανθολόγηση: Aσημίνα Ξηρογιάννη //

 

 

 

 

 

 

O ΛΟΙΜΟΣ

 

Ακόμα και τα μάτια των ψαριών γέμισαν δάκρυα

όταν οι Αθηναίοι

άναψαν την πυρά μπροστά στη θάλασσα

χτυπημένοι από τον μαύρο όλεθρο.

Πήραν φωτιά οι μακριές πλεξούδες μου

το πέταγμα της σκιάς μου

ενώθηκε με τη νύχτα

η ψυχή ναυάγιο του κορμιού μου

κάτι λιγότερο από καπνό και από άνεμο.

 

Θαμμένος σ’ έναν τάφο

γεμάτος ανεξιχνίαστα μυστικά.

Πάνω στη στάχτη μου πλαγιάζουν

οι νεκροί του λοιμού.

Για το σκοτάδι που κρύβει μέσα του ο κόσμος

ο ήλιος ας με έκαιγε στο άπειρο

να μην βρείτε την τέφρα μου στη γη.

 

 

***

 

 

ΜΙΜΟΖΑ

 

Πόση φενάκη στη μαρμαρυγή του στολισμού της

περιβάλλει τα βαθιά της θέλγητρα

και τα μαλλιά να πέφτουν

νιφάδες από μετάξι

σε δέρμα από αλάβαστρο.

Δεν σε κοιτάζει μόνο με αυτό το βλέμμα

σου δίνει τα μάτια της

να γευτείς τα μήλα των Εσπερίδων.

 

Εύθραυστη κα φευγαλέα σαν τη Μιμόζα

Διαλύεται μόλις την αγγίζεις, μια οφθαλμαπάτη.

Πόσο δεν είναι μακρινοί συγγενείς

η ομορφιά και η πλάνη.

 

***

 

 

ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗ ΜΕΔΟΥΣΑ ΤΟΥ ΚΑΤΑΒΑΤΖΙΟ

 

Με τι σάλαγο η Μέδουσα

σείει τη γλώσσα της.

Συριγμοί ακούγονται

στα στόματα των φιδιών της

και τα μαλλιά σαλεύουν στις ρίζες τους.

Από τα μάτια της που πετάγονται

πάνω σου να σε πετρώσουν

εκτοξεύεται αποσταγμένο δηλητήριο.

 

Σαν φωτοστέφανο

οι ζωντανές πλεξούδες των φιδιών

εναντιώνονται στην ωχρότητα του θανάτου της

και οι σπασμοί του τρελού νου της

σε τυλίγουν στον στρόβιλό του

Στο πάνθεον των δαιμόνων

με τι τέχνη η μάσκα γίνεται πρόσωπο.

 

***

 

 

«ΑRS MORIENDI»

 

Η χορεύτρια που έβλεπε τη ζωή

ένα παιχνίδι στον αέρα

ξετυλίχτηκε σαν ένα κύμα

να διαγράψει στον αέρα το ανεπανάληπτο τόξο της.

Πριν ζευγαρώσει ξανά με το κορμί της

η αυλαία έκλεισε για πάντα

αφήνοντας ανοιχτή μόνο μια γωνιά στα χείλη της.

Από ένα μικρό πέρασμα μας έδωσε την ψυχή της.

Την έβαλαν στη στάση εμβρύου

σαν να ‘ταν η μέρα του πένθους μέρα τοκετού.

Το τελευταίο επιφώνημα ζωγράφισε στην όψη

που έσπασε το σφυγμό της σαν χορδή άρπας.

Ο ελεγειακός ποιητής κλείστηκε στη νεκρή

να γίνει εκείνος το όνειρο της νύχτας της.

Ακόμα χορεύει

βγαίνει από το σώμα της σαν φάντασμα

και μαθαίνει την τέχνη του θνήσκειν.

 

***

 

 

ΣΤΗΝ ΟΔΟ ΑΧΑΡΝΩΝ

 

Στην οδό Αχαρνών

περνά το καραβάνι των νεκρών.

Ο Κέρβερος που ξέφυγε μόλις από το σκυλόσπιτο

βγάζει από τα τρία στόματα τον αφρό του

στους αποδιοπομπαίους από τον Άδη.

 

Στο τέρμα του δρόμου η Σφίγξ πτερωθείσα

από το μακρινό της χθες για το μακρινό της αύριο

η μητέρα του τρόμου

αναμένει σαν αράχνη τα έντομα.

 

Κανένα δεν ξεμπλέκει μια κλωστή

Χωρίς ν’ αγγίξει τον ιστό της.

Ο άνεμος λικνίζει την υφάντρα και τα νανουρίζει

αφιερωμένα από τις Μοίρες στο δίχτυ της.

 

***

 

 

ΜΥΡΤΙΣ *

 

Είναι νεκρή και μας ξεγελά

σαν απούσα του θανάτου

σαν ένα φάντασμα που διέφυγε

από τα ερείπια του χρόνου.

Παρέμεινε παιδούλα

με το άπραγο από έρωτα

αμάθητο στόμα

τόσους αιώνες

και δύοντες ήλιους.

 

Σ’ αυτό το χαμόγελο

αναρριγούσε η πνοή της ζωής.

Αν είναι ο ύπνος η μισή της αιωνιότητα

είμαστε το όνειρο μιας νύχτας.

 

 

*Η Μύρτις «αναστήθηκε» απ’ τον Μανώλη Παπαγρηγοράκη, ο οποίος ανάπλασε το πρόσωπό της. Το κρανίο της βρέθηκε στην περιοχή του Κεραμεικού, σε ομαδικό τάφο που ήταν θαμμένη 2.500 χρόνια. Πέθανε στον λοιμό της Αθήνα, από μικρόβιο σαλμονέλας σε ηλικία έντεκα ετών.

 

 

«Το ποίημα- πορτρέτο», Καστανιώτης 2017

 

****

 

Ο Γιώργος Μοράρης γεννήθηκε στη Λεμεσό της Κύπρου. Εργάστηκε στην Αθήνα ως καθηγητής φιλόλογος στη Μέση Εκπαίδευση. Ποιήματα και δοκίμιά του δημοσιεύθηκαν κατά καιρούς σε λογοτεχνικά περιοδικά. Την πρώτη του ποιητική συλλογή, Συναναστροφές της σιωπής, την εξέδωσε το 1991 στις Εκδόσεις Καστανιώτη. Ακολούθησαν τα Άνθη ράμνου το 1999, για τα οποία τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Κύπρου. Για τα ποιήματα της συλλογής αυτής ενδιαφέρθηκε η Βελγική Προεδρία της Ε.Ε. και κυκλοφόρησαν σε ειδική έκδοση με τίτλο Σύνορα (Borders).Το 2008 εκδίδει την τρίτη ποιητική του συλλογή, με τίτλο Ροσμαρίνος, έργο για το οποίο έτυχε διπλής τιμής και αναγνώρισης, αφού βραβεύθηκε από την Ακαδημία Αθηνών και παράλληλα από το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού της Κύπρου. Από την Ακαδημία Αθηνών βραβεύθηκε επίσης για το βιβλίο του Ο ποιητής Βασίλης Μιχαηλίδης, 1849-1917 (Μια διπλή απόκλιση της κυπριακής διαλέκτου και του ποιητικού λόγου). Στην ποιητική συλλογή Το ποίημα-πορτρέτο περιλαμβάνεται η «Νιόβη ’74», που της επιβλήθηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση πρωτοφανής λογοκρισία στις 7 Μαρτίου 2013, επειδή κάνει αναφορά στην τουρκική εισβολή, το ’74, στην Κύπρο

 

 

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top