Να ξεκλειδώσει μυστικά που έμειναν για αιώνες σφραγισμένα.
Γράφει η Πέρσα Κουμούτση //
«Νησιά Ξεχασμένα στον Χρόνο» του Γιώργου Λεονάρδου, εκδόσεις «Ωκεανός», σελ 448.
Αν η ζωή εμπνέει την τέχνη, τότε αναμφίβολα η Ιστορία, η θάλασσα και η περιπέτεια εμπνέουν τα βιβλία του Γιώργου Λεονάρδου και σχεδόν πάντα προοικονομούνται σε αυτά από τις πρώτες κιόλας αράδες ή σελίδες τους, προϊδεάζοντας και προετοιμάζοντας κατάλληλα τον αναγνώστη για το μύθο, την μελλοντική πορεία και την εξέλιξη του. Άλλωστε εδώ και δυο τουλάχιστον δεκαετίες έχει ασχοληθεί επισταμένα με την ιστορική έρευνα και τα βιβλία του στην πλειοψηφία τους κατατάσσονται στο πολυσυζητημένο είδος που αποκαλούμε ιστορική μυθιστοριογραφία και μάλιστα με πολύ μεγάλη επιτυχία και αναγνώριση. Δεν είναι τυχαίο, λοιπόν, που αναφερόμενοι στο ιστορικό μυθιστόρημα στην Ελλάδα ο νους μας τρέχει στο όνομά του, αφού είναι άρρηκτα συνδεδεμένο πια με το είδος αυτό.
Και είναι αλήθεια ότι ένα ιστορικό γεγονός αφομοιώνεται ευκολότερα όταν παραδίνεται στον αναγνώστη του φιλτραρισμένο μέσα από τη φαντασία του δημιουργού του, διυλισμένο μέσα από τα μυθοπλαστικά εκείνα στοιχεία του που το καθιστούν πιο προσιτό στην πρόσληψή του. ενώ οι μικρότερες ιστορίες που διέπουν τα μυθιστορήματα αυτά συνήθως αποτελούν το όχημα και τυπικά διατρέχουν τα βιβλίο και ως ένα βαθμό αποτελούν κινητήριες προφάσεις για να υπάρξουν.
Έτσι και το βιβλίο αυτό αποτελεί ένα ακόμα σημαντικό δείγμα δουλειάς του και της αγάπης του για τα τρία στοιχεία που προανέφερα: την Ιστορία, την περιπέτεια και τη θάλασσα, γεγονός καθόλου τυχαίο αφού ως βέρος αλεξανδρινός δε θα μπoρούσε παρά να τα αγαπήσει, επιβεβαιώνοντας την πεποίθηση μου, ότι ο τόπος, η καταγωγή και το περιβάλλον στο οποίο μεγαλώνουμε επιδρά καταλυτικά στη διαμόρφωση των αισθητικών επιλογών μας.
Μόνο που αυτή τη φορά, το βιβλίο που έχουμε στα χέρια μας ξεφεύγει από την τυπική αναπαράσταση (της εποχής) που ο δημιουργός επιλέγει να σκιαγραφήσει, γιατί εδώ η εποχή και τα ιστορικά γεγονότα δίνονται μέσα από το πρίσμα μιας σύγχρονης και άκρως ενδιαφέρουσας ιστορίας που επινοεί ο συγγραφέας: Μιας οδυσσειακής σχεδόν περιπέτειας στην οποία ο Γιώργος Λεονάρδος, πάντα εμπλέκοντας την προσωπική του έμπνευση και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της γραφής του μεταφέρει με συγκλονιστικές λεπτομέρειες, την πιστότητα, το πνεύμα, και τις συνθήκες μιας ακόμα παρελθούσης ιστορικής περιόδου, που λίγοι από μας γνωρίζουμε.
Το μυθιστόρημα: «Τα νησιά ξεχασμένα στον χρόνο», όπως μας προϊδεάζει ο τίτλος του, ο οποίος είναι, φανερά επηρεασμένος από το έργο του Καραγάτση, «το ξεχασμένο νησί», ο συγγραφέας επιλέγει να μας ξεναγήσει σε μια ενδιαφέρουσα και γοητευτική εποχή και στους Έλληνες εξερευνητές ή κονκισταδόρες, που κατά τον 16 αιώνα έλαβαν μέρος στις εξερευνητικές αποστολές μαζί με τους μεγάλους Ισπανούς Θαλασσοπόρους για την ανακάλυψη του Νέου Κόσμου. Κύριος άξονας της Ιστορίας, είναι η περιπέτεια του DonTeodoro Griego, πού χάθηκε κάπου στις ακτές της Φλώριδας, αναζητώντας τον θησαυρό των Ινδιάνων Ἀπαλάτσι, ενώ ο κεντρικός χαρακτήρας της σύγχρονης ιστορίας, και συνδετικός κρίκος ανάμεσα στο χθες και το σήμερα, είναι ο εξ Αιγύπτου ομογενής Αλέξανδρος, ο οποίος στη προσπάθεια του να ξεφύγει από τη ανία και τη θλίψη για την απώλεια αγαπημένου προσώπου, ακολουθεί τα ίχνη του έλληνα θαλασσοπόρου, αναβιώνοντας με θαυμαστή ενάργεια τον βίο και τις περιπέτειες του στον Νέο κόσμο, ανοίγοντας με αυτόν τον στον αναγνώστη του ένα σημαντικό κεφάλαιο της ναυτικής κυρίως ιστορίας, παρακινώντας τον την ίδια στιγμή να ακολουθήσει τη μαγευτική όσο και έμπλεης δράσης και περιπέτειας διαδρομή από τη Ρώμη, στην Βαρκελώνη, στη Σεβίλλη, το Γιβραλτάρ Φλώριδα, το Λος Άντζελες, για να φτάσει μαζί του στην Γαλλική Πολυνησία και να γνωρίσει μέσα από εξαιρετικές περιγραφές τα νησιά του επιγείου παραδείσου της Ταϊτής. Να ξεκλειδώσει μυστικά που έμειναν για αιώνες σφραγισμένα. Έτσι μαζί με τις πάμπολλες ιστορικές αναφορές, τις γλαφυρότατες περιγραφές των τόπων οι οποίες είναι εύστοχα δοσμένες και διακτινώνονται με επιτυχία σε όλο του το φάσμα το βιβλίου, παρέχεται με τρόπο φυσικό και μέσα από το πρίσμα και την προσωπική ματιά του ίδιου του αφηγητή, ένας εξαιρετικά σημαντικός αριθμός πληροφοριών για τη συμμετοχή των Ελλήνων ναυτικών στην κατάκτηση του Νέου Κόσμου. Αλλά ο προορισμός, ελάχιστα απασχολεί τον ταξιδιώτη, το ίδιο το ταξίδι είναι αυτοσκοπός, είναι εκείνο που συναρπάζει και καθηλώνει. Έτσι ο αναγνώστης του βιβλίου θα παρακολουθήσει από κοντά την πορεία των κονκισταδόρων, όπως την έχει μελετήσει και αποδώσει ο αφηγητής, θα εμπλακεί σε ένα «κυνήγι θησαυρού», θα έλθει αντιμέτωπος με αρχαιοκαπήλους, επαγγελματίες και ερασιτέχνες, θα γίνει μάρτυρας της ερωτικής περιπέτειας του πρωταγωνιστή με μια συνεργάτιδα των πρώτων, θα αναζητήσει πυρετωδώς τη λύση μυστηρίων. Με άλλα λόγια του δίνεται η ευκαιρία μιας μοναδικής περιήγησης, και το κυριότερο, να γίνει αποδέκτης σημαντικών πληροφοριών που σχετίζονται με τη θάλασσα, την τέχνη της ναυσιπλοΐας, της ναυπηγικής, όπως και να γνωρίσει εξωτικούς τόπους μαζί με τις συνήθειες τους.
Άξια αναφοράς είναι επίσης και τα επιμέρους στοιχεία που ολοκληρώνουν το μυθιστόρημα. Ο Γιώργος Λεονάρδος είναι έμπειρος συγγραφέας, δεν αφήνει τίποτα στην τύχη του. ακόμα και οι δευτερεύοντες χαρακτήρες σκιαγραφούνται με απόλυτη ενάργεια, τα περιφερειακά πρόσωπα πού πλαισιώνουν τούς κεντρικούς ήρωες, διαθέτουν γοητευτικά όσο και κωμικά χαρακτηριστικά, χαρίζοντας στον αναγνώστη , πέρα από τη απόλαυση της περιπέτειας, το διάχυτο χιούμορ τους.
Πρόκειται λοιπόν για ένα βιβλίο, το οποίο κυριολεκτικά διαβάζεται απνευστί και ταυτοχρόνως μας προκαλεί να εισέλθουμε αβίαστα στον πυρήνα και τον σφυγμό της ιστορίας, να εμπλακούμε στην περιπέτεια και κυρίως να απολαύσουμε τα όσα διαδραματίζονται εκεί με ιδιαίτερα γρήγορους ρυθμούς. Με άλλα λόγια μια αλυσίδα συναρπαστικών περιστατικών, γεγονότων και περιπετειών θα κρατήσουν αμείωτο το ενδιαφέρον μας. Χωρίς διάθεση υπερβολής το κατατάσσω από τα απολαυστικότερα και πολύ ενδιαφέροντα αναγνώσματα που έπεσαν στα χέρια μου τον τελευταίο καιρό.
Ο Γιώργος Λεονάρδος γεννήθηκε το 1937 στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Πρωτοδημοσίευσε διηγήματα το 1953 στις ημερήσιες εφημερίδες της Αλεξάνδρειας Ταχυδρόμο και Ανατολή. Σπούδασε Φυσική, αλλά έγινε δημοσιογράφος. Εργάστηκε στο δελτίο εξωτερικών ειδήσεων και αργότερα ως πολιτικός συντάκτης στις εφημερίδες Καθημερινή, Ναυτεμπορική, Απογευματινή, Ελευθεροτυπία, Μεσημβρινή, Ελεύθερος Τύπος, ‘Έθνος και ως αρθρογράφος στο Κέρδος. ‘Ήταν ο πρώτος ανταποκριτής του Αθηναϊκού Πρακτορείου Ειδήσεων στο Βελιγράδι, το 1964, και αργότερα, το 1976, στη Νέα Υόρκη, όπου διατέλεσε και διευθυντής του Εθνικού Κήρυκα της Νέας Υόρκης. Υπήρξε παρουσιαστής ειδήσεων στην ΕΡΤ και στον ΑΝΤΕΝΑ. Ανέλαβε δημοσιογραφικές αποστολές στον πόλεμο του Βιετνάμ, στον ιρανοϊρακινό πόλεμο και στον πόλεμο του Περσικού. Είναι μέλος της ‘Ένωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών και της Εθνικής Εταιρείας των Ελλήνων Λογοτεχνών. Βιβλία του συγγραφέα, που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις μας: Το Σπίτι Πάνω απ’ τις Κατακόμβες Εύα Οι Πόλοι του Μαγνήτη Οι Εραστές της Γης Το Τραγούδι της Ψυχής Μπαρμπαρόσα ο Πειρατής
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ ΜΕ 500+ ΛΕΞΕΙΣ: Ένα νέο λογοτεχνικό «τοπίο»;
16/04/2024, 9:09 μμ -
Παρακείμενα: «Το παρήγορο συναίσθημα της εσωτερικής έκλαμψης»
16/04/2024, 9:08 μμ -
Η δύναμη του πεπρωμένου
16/04/2024, 9:06 μμ -
Παραμύθια από ζάχαρη, μέλι και ποίηση
16/04/2024, 9:05 μμ -
Ψυχολογικά περάσματα προς τη βιολογική ολοκλήρωση
16/04/2024, 9:00 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Η επανάσταση της Μνήμης
Γράφει η Ελένη Γκίκα // Μαρία Λαμπαδαρίδου- Πόθου «Τα μονοπάτια του Αγγέλου μου», εκδ. Πατάκη, σελ. 392 Η κάθε ζωή είναι σαν εξίσωση. Με πολλά αναπάντεχα ωστόσο απολύτως ερμηνεύσιμη αλλά εκ των υστέρων. Αυτό το δώρο μας δίδεται
Περισσότερα -
Ποίηση: “Ένα κοράκι αρνήθηκε τη φύση του.”
Της Ελένης Τριβέλλα // Δυόσμος και μέντα σε να κρεβάτι που πάλιωσε. Στις άηχες λέξεις κατακόρυφα εκρήγνυται ο θυμός του άδειου βλέμματος, η μανία μιας αστραπής που διαλύθηκε, ξαφνικά. Πασιφανές αντίκρισμα ο μαρασμός, με παρωπίδες γυαλιστερές στην ψυχή,
Περισσότερα -
Ένα Επίτευγμα – ένας Άθλος – μία Πανδημία ή Το φιλότιμο σε δύσκολους καιρούς
Γράφει η Εύα Μοδινού // Τον Οκτώβριο του 2018, στα πλαίσια μιας περιπατητικής εξόρμησης, βρέθηκα στο Φράγμα του Μαραθώνα. Κοιτάζοντας το πάνω από τον δρόμο είχα την αίσθηση ότι ήμουν στην κορυφή μιας κατασκευής που συνέδεε το
Περισσότερα -
Διήγημα: “To κόκκινο τριαντάφυλλο”
Γράφει η Λένα Μαυρουδή Μούλιου // Α.Μ. «ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟ» Λένε ότι η ανάγνωση ενός βιβλίου δεν είναι παρά ένα μεγάλο ταξίδι, άγνωστο το πού θα σε βγάλει. Το να γράψεις, είναι κι’
Περισσότερα -
Χάρτινος Κεραμεικός
Γράφει ο Νώντας Τσίγκας // Λένα Καλαϊτζή-Οφλίδη & Σίμος Οφλίδης “Ρετούς -Το τρυφερό χάδι του ψέματος”, Εκδόσεις Νησίδες, σελ. 292 To δεύτερο κατά σειρά μυθιστόρημα της Λένας και του Σίμου Οφλίδη, αποτελεί έναν ακόμα νόστιμο και λαχταριστό καρπό
Περισσότερα -
Διήγημα: “Το πατρικό μου σπίτι”
Γράφει η Κωνσταντία Ζαφείρη // * “Το πατρικό μου σπίτι” Τις τελευταίες εβδομάδες πάλευα να τακτοποιήσω στην καθημερινότητά μου την απώλειά του. Προσπαθούσα να τη βολέψω σ΄ ένα καλοσχηματισμένο κουτάκι στην άκρη του μυαλού
Περισσότερα -
Δοκίμιο: “Η γραφή ως (αυτό)ίαση”
Γράφει η Όλγα Ντέλλα // * Η γραφή «Η ποίηση» γράφει ο ποιητής Αργύρης Χιόνης, «είναι ένα ποτήρι αδειανό /που το γεμίζουμε με το αίμα μας. /Ύστερα το προσφέρουμε στους άλλους /ή δεν το προσφέρουμε αλλά μας το
Περισσότερα
