Fractal

Ο Γιώργος Γάλλος μιλάει για τον Γκλώστερ στον «Βασιλιά Ληρ»

Από την Αντιγόνη Καράλη //

 

gallos

 

“Ήρθαμε κλαίγοντας σ´ αυτόν τον κόσμο. Την πρώτη φορά που μυρίσαμε αέρα, αρχίσαμε να ουρλιάζουμε και να κλαίμε, γιατί νιώσαμε πως βγήκαμε σε μία σκηνή γεμάτη από τρελούς” λέει ο Ληρ στο σαιξπηρικό αριστούργημα, “Βασιλιάς Ληρ”. Ένα αγωνιώδες, οδυνηρό ταξίδι του πνεύματος και του μυαλού, με επίκεντρο τον τραγικό ήρωα και περιβάλλον τις σκοτεινές δολοπλοκίες που εξυφαίνονται χάριν της εξουσίας την οποία παραδίδει ο γερασμένος βασιλιάς, ζωντανεύει στην Πειραιώς 260 (Αίθουσα Δ΄). Η σαιξπηρική τραγωδία, “Βασιλιάς Ληρ”, σε σκηνοθεσία του Τομάζ Παντούρ με τον Γιώργο Κιμούλη στον ομώνυμο ρόλο, εστιάζει στη “μοναξιά, στη μοναχικότητα, στην εγκατάλειψη, στην “τυφλότητα”, στην πνευματικότητα” αλλά και στην «εξ αποκαλύψεως» συνειδητοποίηση από τους ήρωες των απλών, όχι όμως και αυτονόητων, αξιών, όπως είναι η αγάπη και η ανθρώπινη φύση καθ’ αυτή, εξηγεί ο Γιώργος Γάλλος, ο Γκλώστερ της παράστασης.

Ο Γκλώστερ τυφλώνεται. Μήπως έτσι “βλέπει”; “Ο δικός μου ήρωας ήταν τυφλός πολύ πριν χάσει τα μάτια του” απαντά ο Γ. Γάλλος. “Θεωρούσε ότι είχε το δικαίωμα ή ακόμα και την υποχρέωση, να ελέγχει απόλυτα τη ζωή των δύο παιδιών του. Πίστευε επίσης ότι οι αξίες, η πειθαρχία, το καθήκον είναι ασφαλείς κρίκοι μίας αλυσίδας σε ένα σύστημα που είναι αδύνατο να διαταραχθεί. Με τη συμβολική πράξη της τύφλωσής του από τις κόρες του Ληρ, και μετά τις δοκιμασίες που περνάει από τον Έντγκαρ, τον γιο που αποκήρυξε, συνειδητοποιεί ότι ο άνθρωπος δεν είναι το ίδιο το σύμπαν αλλά ένα δημιούργημά του”. Η πορεία του αποτελεί απόδειξη του αξιώματος ότι “η θεωρία επαληθεύεται μόνο αν περάσει από το φίλτρο της πράξης. Παρόλο που μελετάμε, συζητάμε και μοιραζόμαστε συνεχώς εμπειρίες, έχουμε ανάγκη να επιβεβαιώσουμε αυτά που ακούμε μέσα από την προσωπική μας εμπειρία”.

Τρεις ήρωες εκδιώκονται από το σπίτι τους και εγκαταλείπονται μακριά από αυτό. “Παρακολουθούμε την περιπλάνησή τους, την προσπάθειά τους να κατανοήσουν την ανθρώπινη ύπαρξη και τη σχέση της με τη φύση και το σύμπαν”. Ο σκηνοθέτης Τομάζ Παντούρ είναι “πολύ ακριβής” σε αυτό που ζητάει. “Γνωρίζει τι θέλει να πετύχει και παράλληλα παραμένει ανοιχτός σε προτάσεις. Έχει ένα απόλυτα προσωπικό ύφος στη σκηνοθεσία αλλά, ταυτόχρονα, επιθυμεί οι ηθοποιοί να “συνυπογράφουν” ό,τι συμβαίνει στη σκηνή. Τόσο οι εικόνες που προκύπτουν όσο και οι σχέσεις που δημιουργούνται μεταξύ των – αδρά σχεδιασμένων – χαρακτήρων, επιδιώκει να ισορροπούν ανάμεσα στην ποίηση και την ωμότητα. Αναζητά να ανακαλύψει το νόημα των δράσεων, των μονολόγων ή των διαλόγων που δεν έχουν γραφτεί· και όπως λέει ο ίδιος, το δικό του θέατρο πάντα αναζητά την άλλη πλευρά του ορατού, του γνωστού, του οικείου”. ‘Ετσι, “η τρέλα του Ληρ δεν υπογραμμίζεται από εξωτερικά στοιχεία. Μοιάζει περισσότερο με απόδραση, με φυγή από την βιαιότητα της πραγματικότητας”. Σε αυτό εξυπηρετεί και ο σκηνικός χώρος. “Είναι χωρισμένος σε δύο επίπεδα: το ένα αντιστοιχεί στο συνειδητό κομμάτι του μυαλού ενώ το άλλο στο υποσυνείδητο. Το πραγματικό και το ονειρικό. Σε αυτό το δεύτερο επίπεδο είναι που καταφεύγουν ο Ληρ, ο Γκλώστερ και ο ´Εντγκαρ”.

Ο Ληρ αποτελεί, συν τοις άλλοις, ένα σχόλιο πάνω στην εξουσία. “Ο Ληρ μοιράζει το βασίλειό του. Παραδίδει τη διακυβέρνηση του κράτους αλλά ουσιαστικά αρνείται να αποχωριστεί την δύναμή του να επιβάλλει, να ελέγχει και να καθοδηγεί. Από την άλλη, οι κόρες του δεν επιθυμούν να διατηρήσουν τίποτα από τη γνώση και την εμπειρία της προηγούμενης εξουσίας. Δεν ανέχονται πια την υποταγή. Και έτσι επέρχεται η σύγκρουση” καταλήγει ο Γιώργος Γάλλος.

Η ταυτότητα της παράστασης

«Βασιλιάς Ληρ» του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ. Τη σκηνοθεσία υπογράφει ο Τομάζ Παντούρ, τη διασκευή και τη δραματουργική επεξεργασία η Livija Παντούρ, τη μετάφραση ο Γιώργος Κιμούλης, τα σκηνικά ο Sven Jonke, τα κοστούμια ο Felype de Lima και τη μουσική το συγκρότημα Silence. Παίζουν: Γιώργος Κιμούλης (Βασιλιάς Ληρ), Στεφανία Γουλιώτη, Γιώργος Γάλλος, Κόρα Καρβούνη, Προμηθέας Αλειφερόπουλος, Πηνελόπη Τσιλίκα, Αργύρης Πανταζάρας, Χάρης Τζωρτζάκης. Πειραιώς 260 (Χώρος Δ΄). Παραστάσεις έως 3 Μαΐου.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top