Fractal

Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε…

Γράφει ο Άγγελος Χαριάτης //

 

Gillian«Το χέρι που κινεί τα νήματα» της Gillian Flynn. Μετάφραση: Γωγώ Αρβανίτη, εκδ. Μεταίχμιο, σελ. 104

 

Είχα διαβάσει από Flynn τα «Αιχμηρά Αντικείμενα» και είχα εντυπωσιαστεί. Το απόλυτο ψυχολογικό θρίλερ, αν αναφερόμασταν στον κόσμο του κινηματογράφου. Τυχαία έπεσε στα χέρια μου «Το χέρι που κινεί τα νήματα». Μια μικρή σε έκταση νουβέλα ή ένα μεγάλο σε έκταση διήγημα εάν προτιμάτε.

Ξεκινά πολύ δυνατά, γραμμένο σε πρώτο πρόσωπο (δεν ξέρω γιατί, αλλά είμαι ένθερμος υποστηρικτής της πρωτοπρόσωπης γραφής, ίσως υποσυνείδητα να ταυτίζομαι με τον ήρωα) με την ηρωίδα να εργάζεται ως θεραπεύτρια σώματος και ψυχής (το επάγγελμά της αυτό καθ’ αυτό δεν θέλω να το αποκαλύψω, είναι μέρος της μαγείας). Σε κάθε περίπτωση εκείνη πάσχει από σύνδρομο περικάρπιου σωλήνα, αλλά η ουσία είναι ότι οι πελάτες της, άνδρες φυσικά, είναι απόλυτα ικανοποιημένοι από τις προσφερόμενες υπηρεσίες.

Το αφεντικό τής προτείνει (κυρίως επειδή την συμπαθεί) να μεταφερθεί στο μπροστινό μέρος του καταστήματος, προσφέροντας υπηρεσίες μαντείας. Λίγες χαζές πελάτισσες, έτοιμες να πεισθούν και η επιτυχία είναι δεδομένη.

Όλα πηγαίνουν καλά, μέχρι που εμφανίζεται η δευτεραγωνίστρια, η Σούζαν. Η συγκεκριμένη κυρία δεν είναι από τις τύπισσες που πείθονται εύκολα. Δεν αποζητά μια επιβεβαίωση, ούτε ένα καλό λόγο. Θεωρεί ότι το κακό έχει κάνει κατάληψη στο σπίτι της. Έτσι λοιπόν η μάντισσά μας, βρίσκεται σε ένα τρομακτικό από μόνο του νεοκλασικό κτίριο, ραίνοντας τους τοίχους με υγρό λεβάντας και λιβανίζοντας τους εσωτερικούς χώρους.

Η Σούζαν όμως έχει τα άγχη της. Θεωρεί ότι πηγή του κακού είναι ο γιος του συζύγου από τον πρώτο του γάμο. Ότι αυτός είναι που προκαλεί όλο το κακό. Ότι θέλει να κάνει κακό σ’ εκείνη κα τον ετεροθαλή αδελφό του τον Τζακ. Η πρωταγωνίστρια δεν πιστεύει τίποτα από όλα αυτά μέχρι που ο Μάιλς φαίνεται να είναι τελικά η πηγή του κακού. Ή μήπως όχι;

Μέσα από ένα μπέρδεμα (που και εδώ δεν θέλω να αποκαλύψω, εδώ είναι το «ζουμί» του μικρού αυτού βιβλίου) βρίσκεται η χειρομάντισσα με τον Μάιλς να ταξιδεύουν προς ένα συνέδριο μεταφυσικών φαινομένων.

Αφήνοντας η συγγραφέας (όπως συνηθίζει στα έργα της) τα όποια ερωτήματα-αινίγματα να απαντηθούν από τον αναγνώστη.

Γραφή μεστή, κοφτή, σαφώς επηρεασμένη από τον μετρ του είδους Στίβεν Κινγκ, γρήγοροι και αληθινοί διάλογοι, άνισο τέλος σε σχέση με την αρχή. Μια εντύπωση, γραφής βάσει αριθμού λέξεων. Αλλά έτσι και αλλιώς αυτό είναι κάτι που συνηθίζεται στο Αμέρικα.

 

Gillian Flynn

Gillian Flynn

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top