Fractal

Το διαστροφικά ευφυές χέρι της Τζίλιαν Φλιν

Γράφει η Ελένη Γκίκα //

 

Gillian«Το χέρι που κινεί τα νήματα» της Τζίλιαν Φλιν, Μετάφραση: Γωγώ Αρβανίτη, εκδ. Μεταίχμιο, σελ. 85

 

Σαν σκοτεινά παραμύθια του Άντερσεν οι ιστορίες της Τζίλιαν Φλιν, συνηθίζουν να μας πάνε πολύ μακριά. Στις σχέσεις μάνας και κόρης τα «Αιχμηρά αντικείμενα», αδελφών ο «Σκοτεινός τόπος» και συζύγων «Το κορίτσι που εξαφανίστηκε». Η συγγραφέας με τη νουβέλα της «Το χέρι που κινεί τα νήματα» αποφασίζει να μας αποκαλύψει και την δική της συγγραφική σκευή. Τις ιστορίες και τους ήρωες που την στοιχειώνουν και γεννούν τις ιστορίες της και τους ήρωές της. Το παρασκήνιο ενός συγγραφέα παραμένει μια ιστορία συναρπαστική. Πόσο μάλλον όταν προσποιείται απλώς την ιστορία. Η συγγραφέας περιορίζεται να μας κλείνει το μάτι για την αναγνωστική της υποδομή.

Την γνωρίσαμε με τα «Αιχμηρά αντικείμενα». Ένα εντυπωσιακό ψυχολογικό θρίλερ που αποδείκνυε ότι η συγγραφέας του έπαιζε στα δάχτυλα την άβυσσο της ανθρώπινης και δη γυναικείας ψυχής. Η δημοσιογράφος Καλίμ Πρίκερ επιστρέφει μετά από χρόνια στη γενέτειρά της με αφορμή τον θάνατο δυο κοριτσιών και αναγκάζεται να ξαναζήσει το φιλμάκι από το ζοφερό οικογενειακό της παρελθόν.

Στον «Σκοτεινό τόπο» η Φλιν επιστρέφει με την αδελφική αγάπη και την αβάσταχτη σκληρότητα των παιδιών. Η Λίμπι Ντέι ήταν μόνο επτά χρονών όταν η μητέρα της και οι δυο αδελφές της δολοφονήθηκαν στην αυτοαποκαλούμενη Σατανιστική Σφαγή του Κίνακι και για κείνην ήταν πολύ σκληρό το να αναγνωρίσει στο πρόσωπο του δολοφόνου τον ίδιο της τον αδελφό.

Μια άτυπη διλογία που αναδείκνυε τα μεγάλα προσόντα της συγγραφέως: σαγηνευτική ατμόσφαιρα, απρόσμενη πλοκή, δυσθεώρητα βάθη, χαρακτήρες πολύπλοκους, αρχετυπικό καλό και κακό.

«Το κορίτσι που εξαφανίστηκε», έγινε ταινία και την ανάδειξε, είχε άλλα προσόντα: ειρωνεία, παιχνίδι, υπαινιγμό, προσποίηση, τη σχέση του ζευγαριού που παραμένει εις τον αιώνα «παιχνίδι θανάσιμο».

Η καινούργια νουβέλα της «Το χέρι που κινεί τα νήματα» συγκεντρώνει τα πάντα: ζόφο, ατμόσφαιρα, ανατροπή. Σκοτεινούς, αντιφατικούς χαρακτήρες, ειρωνεία και ένα παιχνίδι του θύτη με το θύμα που διαρηγνύει τα όρια του φανταστικού με το ρεαλιστικό, της ιστορίας μας με όλων των αρχετυπικών ιστοριών.

Μια περιθωριακή περσόνα, η ηρωίδα του, αφηγείται σε πρώτο πρόσωπο την αλλόκοτη ιστορία της. Πώς από το κορίτσι που προσφέρει σεξουαλικές χάρες σε άντρες με το χέρι της, αναβαθμίζεται και αρχίζει να εργάζεται ως μέντιουμ κάποια στιγμή. Στο ίδιο παράδοξο κτήριο. Στον έναν όροφο ανακουφίζεται ο σύζυγος και στο άλλο η σύζυγος ακούει το τι της μέλλει μέσα από τη σφαίρα, τον καφέ, το χαρτί.

Τι θα συμβεί, όμως, όταν θα την επισκεφθεί η πλούσια και εύθραυστη Σούζαν που μοιάζει απολύτως να έχει την ανάγκη της; Και πώς μπορεί η αύρα ενός στοιχειωμένου σπιτιού να καθαριστεί; Ο διαταραγμένος γιος της είναι ο μικρός τύραννος ή το θύμα τους; Και όταν διαπιστώσει ότι με τα δικά της χέρια κινούσε τα νήματα στον σύζυγο και στην σύζυγο πώς θα μπορέσει να βρει την έξοδο διαφυγής;

 

Gillian Flynn

Gillian Flynn

 

Ένα σφιχτοϋφασμένο κείμενο 84 σελίδων, που θα μπορούσε να είχε σε χίλιες σελίδες ξεδιπλωθεί: μια ιστορία με τόσες εκδοχές όσες και τα πρόσωπα και δεκάδες ιστορίες και ήρωες μέσα και κάτω από τις γραμμές. Τα βιβλία και οι ήρωες που στοιχειώνουν την συγγραφέα και την κάνουν να γράφει όπως γράφει, να είναι η Τζίλιαν Φλιν. «Η γυναίκα με τ’ άσπρα» του Γουίλκι Κόλλινς, «Το στρίψιμο της βίδας» του Χένρυ Τζέημς, η «Ρεμπέκα» της Δάφνης Ντι Μοριέ, τα βιβλία που αγάπησε η συγγραφέας και διαβάζει η βιβλιομανής ηρωίδα, και η βιβλιοθήκη του συζύγου της εύθραυστης Σούζαν είναι το κλειδί.

Σε ένα περίεργο παιχνίδι θύτη- θύματος με την γάτα και το ποντίκι ν’ αλλάζουν ρόλους, όπως η αλήθεια αλλάζει πρόσωπο κατά τον αφηγητή.

Και στο βάθος του πλάνου πάντα η αγία μητέρα: του μικρού Μάιλς και η δική της, με το αόρατο συγγραφικό χέρι, το χέρι που κινεί τα νήματα: πάντα, αν και αόρατη, χειριστική:

«Αυτό το παιχνίδι παίζαμε η μαμά μου κι εγώ επί μια δεκαετία: μεταμφιεζόμασταν και παριστάναμε τις αξιολύπητες. Μου έχει έρθει από εκεί που δεν το περίμενα», η αφηγήτρια ηρωίδα θα αναγκαστεί να θυμηθεί και να παραδεχτεί.

Ένα πανέξυπνο ψυχολογικό αλληγορικό θρίλερ που αποτελεί την συγγραφική βιτρίνα αλλά και την συγγραφική ή αναγνωστική – όπως θέλετε πείτε το- αποθήκη, της Τζίλιαν Φλιν.

 

* Δημοσιεύθηκε στο ethnos.gr

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top