Fractal
Home / ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ / Συνεντεύξεις συγγραφέων / Γιάννης Ξανθούλης: «Οι συγγραφείς γεννιούνται αλλά πέρα από το χαρμόσυνο γεγονός της “γέννησης” χρειάζεται δουλειά, ψάξιμο, πειθαρχία στην μοναξιά και αυτοκριτική. Ζόρικα πράγματα».
10/10/2014, 5:06 μμ

Γιάννης Ξανθούλης: «Οι συγγραφείς γεννιούνται αλλά πέρα από το χαρμόσυνο γεγονός της “γέννησης” χρειάζεται δουλειά, ψάξιμο, πειθαρχία στην μοναξιά και αυτοκριτική. Ζόρικα πράγματα».

Συνέντευξη στον Ελπιδοφόρο Ιντζέμπελη //

 

xanthoulis

Με τον «Τούρκο στον Κήπο» και «Το πεθαμένο λικέρ» να επιστρέφουν από τις εκδόσεις «Διόπτρα» και να μας μαγεύουν το ίδιο πάντα, με την «Κωνσταντινούπολη» – μια αποκάλυψη σε εξέλιξη, ο Γιάννης Ξανθούλης μέσα στον χρόνο γίνεται όλο και πιο σημαντικός, πιο σοφός, πιο στοχαστικός, ή επιτέλους εμείς γινόμαστε οι αναγνώστες που μπορούμε πια να τον ξαναδιαβάσουμε και όλα αυτά επιτέλους να τα δούμε.

Ο Γιάννης Ξανθούλης είναι μια πολύπλευρη προσωπικότητα. Δημοσιογράφος, χρονογράφος σε εφημερίδες αλλά και παραγωγός εκπομπών στο ραδιόφωνο. Εικονογράφος σε παιδικά βιβλία και θεατρικός συγγραφέας. Ως μυθιστοριογράφος είναι πολύ γνωστός αφού εδώ και τρεις δεκαετίες έχει εκδώσει πολλά μυθιστορήματα. Με την εργατικότητα αλλά και το δικό του ύφος κατάφερε να αποκτήσει το δικό του κοινό που τον παρακολουθεί και τον αγαπά πολύ για τα μυθιστορήματά του.

 

xanthoulis2-Από ποια ηλικία ξεκινήσατε να διαβάζετε μυθιστορήματα; Ποια ήταν τα πρώτα σας αναγνώσματα;

Το βιβλίο που με συγκλόνιζε ήταν «Οι Άθλιοι» του Ουγκώ. Το διάβαζα και το ξαναδιάβαζα από «κλασσικά εικονογραφημένα» από ειδική παιδική προσαρμογή μέχρι το κανονικό κείμενο. Ακολουθούσε σε απόσταση ανάσας ο Ντίκενς.

 

– Ποιοι ήταν οι ήρωες αυτών των βιβλίων και τι αντίκρισμα είχαν στην δική σας νεολαία;

Ξέρω μόνο τι αντίκρισμα είχαν σε μένα, που ταυτιζόμουν κυρίως με δευτερεύοντες ήρωες όπως ο Γαβριά, η Επονίνη, που θυσιάζεται για τον Μάριο (στους Άθλιους), ο Όλιβερ Τουίστ και ο Ντέηβιντ Κόπερφιλντ στον Ντίκενς.

 

-Πέρα από τα μυθιστορήματα που διαβάσατε υπήρχαν οι θεατρικές παραστάσεις αλλά και οι κινηματογραφικές ταινίες . Βοήθησαν όλα αυτά στην καλλιέργεια αλλά και στην ανάπτυξη της φαντασίας για να αρχίσετε να γράφετε ;

Κινηματογράφο έβλεπα από 2 χρονών. Οι γονείς μου με έπαιρναν παντού. Το ίδιο και στο θέατρο, αν και μεγάλωσα σε επαρχία. Προτού ξεκινήσω να γράφω, είχα ήδη στήσει ένα πολύ προσωπικό φαντασιακό χώρο, που καταστράφηκε με την εφηβεία, που με βρήκε εντελώς απροετοίμαστο.

 

-Ξεκινήσατε το μεγάλο ταξίδι με το μυθιστόρημα. Ποιες ήταν οι πρώτες κριτικές πού σας έκαναν; Είσαστε ευχαριστημένος από αυτή την πορεία στην συγγραφή;

Πεζογραφία έγραψα τελείως τυχαία σαν ένα χαλαρό στοίχημα με τον εαυτόν μου. Όταν είδα πως τα γραφτά μου είχαν απήχηση, συνέχισα και δεν σταμάτησα από τότε. Όσο για τις κριτικές… μάλλον δεν τις πήρα ιδιαίτερα σοβαρά αφού υπήρχε τόσο πρόθυμο και θερμό κοινό… Αναφέρομαι στη δεκαετία του 80.

 

-Διαβάζουν οι Έλληνες μυθιστορήματα;

Φυσικά και διαβάζουν μυθιστορήματα. Πως αλλιώς θα εκδίδονταν τόσες αηδίες. Το θέμα είναι να διαβάζεις για να γοητευτείς από την προσωπικότητα, από το ύφος της γραφής. Όμως πάντα ισχύει το… «περί ορέξεως».

 

konstantinoupoli-Μιλήστε μας για το νέο σας βιβλίο «Κωνσταντινούπολη, των ασεβών μου φόβων», εκδόσεις Διόπτρα ;

Η «Κωνσταντινούπολη» της ΔΙΟΠΤΡΑ είναι το αρχικό κείμενο του 2008, που εκδόθηκε από το «Μεταίχμιο» με τη συνέχειά του. Είναι μια αυτοβιογραφική κατάθεση με καταλύτη την Πόλη, που δεν έχει να κάνει τόσο με την «απέραντη αγάπη» για την Κωνσταντινούπολη, όσο με την περιέργεια που μου προξενεί αυτό το οξύμωρο μέρος.

 

-Αλήθεια συνεχίζετε να την επισκέπτεστε συχνά την Πόλη;

Ναι, κάθε χρόνο δεν παραλείπω να την επισκεφτώ. Με διάφορες αφορμές και πάντα με «λοξή» ματιά, όπως νομίζω ότι της αρμόζει.

 

-Γιατί η Κωνσταντινούπολη εξακολουθεί να γοητεύει του Έλληνες αλλά και τους Τούρκους;

Δεν με ενδιαφέρει τι γοητεύει τους Έλληνες και τους Τούρκους. Μπορώ να μιλήσω μόνο για μένα και για την επαγωγική μελαγχολία που μου χαρίζει.

 

-Άλλοι λένε ότι οι συγγραφείς γεννιούνται και άλλοι ότι πλάθονται μέσα από τις εμπειρίες της ζωής. Εσάς ποια είναι η γνώμη σας;

Οι συγγραφείς γεννιούνται αλλά πέρα από το χαρμόσυνο γεγονός της «γέννησης» χρειάζεται δουλειά, ψάξιμο, πειθαρχία στην μοναξιά και αυτοκριτική. Ζόρικα πράγματα.

 

-Πρέπει οι συγγραφείς να εκφράζουν την γνώμη τους για σοβαρά κοινωνικά προβλήματα ;

Ο συγγραφέας εκφράζεται κυρίως μέσα από το έργο του. Αν έχει τη δυνατότητα σαν προσωπικότητα να επηρεάσει με την γνώμη του θετικά (στο θετικό περιλαμβάνω και την αρνητική γνώμη) ας το κάνει. Εξάλλου απαξάπαντες σήμερα έχουν «άποψη», κάτι που πήρε μορφή επιδημίας με την ηλεκτρονική πληροφόρηση και επικοινωνία.

 

-Ποια εποχή σας εμπνέει περισσότερο για να γράφετε;

Τώρα πια καμιά. Δεν εμπνέομαι ούτε από τον ήλιο και τα ηλιοβασιλέματα ούτε με τη βροχή και τα κίτρινα φύλλα του φθινοπώρου. Αν είναι να μού ‘ρθει… έρχεται ερήμην των εποχών.

 

-Διαβάζετε μυθιστορήματα σε ψηφιακή μορφή;

Διαβάζω λογοτεχνία και οτιδήποτε τυπώνεται σε χαρτί. Είμαι συνειδητά οπισθοδρομικός αφού μισώ τις φωτεινές οθόνες κινητών και ακινήτων, αφού τις θεωρώ τον καλύτερο συνήγορο της αγραμματοσύνης.

 

-Τι θα προτείνατε στους νέους επίδοξους συγγραφείς;

Αν πιστεύουν ότι έχουν να πουν κάτι ας γράφουν και θα δείξει.

 

-Τι θα απευθύνατε στους αναγνώστες που θα διαβάσουν την συνέντευξή σας;

Να αντισταθούν, όσο αντέχουν, στην τεχνολογία, στον «χαφιεδισμό» δηλαδή της τεχνολογίας και στην παχυσαρκία κρίνοντας από τα νεοελληνικά χάλια στις παραλίες. Ως συγγραφέας παρατηρητής το αναφέρω αυτό.

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: , ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top