Fractal
Home / ΜΟΥΣΙΚΗ / Η «γεωγραφία» του Γιάννη Σταυρακάκη
02/11/2016, 10:35 πμ

Η «γεωγραφία» του Γιάννη Σταυρακάκη

Του Νίκου Ρούπα // *

 

stavrakakis

 

Έως σήμερα τον γνωρίζαμε μέσα από τις διευθύνσεις μεγάλων κλασικών μουσικών έργων και συμφωνιών σε συνεργασία με την ορχήστρα της ραδιοφωνίας της Ρώμης, καθώς και της φιλαρμονικής ορχήστρας του Μιλάνου. Έχουμε διαβάσει επίσης πολλά άρθρα του στην εφημερίδα Μεσόγειος με θέματα γύρω από την αρχαιολογία και τη συντήρηση – διάσωση αρχαιοτήτων, ιστορίας της τέχνης καθώς και από τις διαλέξεις του σε κολέγια και πανεπιστήμια της Αμερικής.

Μια ευχάριστη έκπληξη μας περίμενε όμως τον περασμένο Δεκέμβριο. Ο Γιάννης Σταυρακάκης εξέδωσε ένα δίσκο ακτίνας (cd), με τρία από τα πιο αντιπροσωπευτικά έργα του, τα ονόματα των οποίων: Χώρα… Κύθηρα, Μυκήνες, που προσδιορίζουν την εσωτερική του αγωνία καθώς και «γεωγραφία».

Στο σύνολο του, το εικοσάλεπτο περίπου μουσικό απάνθισμα αποτελούμενο από τα τρία έργα, Χώρα, Κύθηρα και Μυκήνες, παρουσιάζει μια μοναδική για τα Ελληνικά μουσικά χρονικά ιδιαιτερότητα. Πρόκειται για μια σειρά συνθέσεων, που όσο και αν εκπέμπουν ένα χαρακτήρα τοπικό όσο και ένα διαχρονικά ρομαντικό άρωμα, προτείνουν μια μουσικά σύγχρονη άποψη στην αντίληψη της ηχητικής πλευράς και οπωσδήποτε στην τεχνική της απόδοσης.

Θα χαρακτήριζε κανείς αυτή τη δουλειά σαν ένα παράτολμο μουσικό πείραμα. Και αυτό διότι η έμπνευση αλλά και η πρακτική της αντίληψης του Γ. Σταυρακάκη ξεφεύγουν κατά πολύ από τα τετριμμένα και τα γενικώς καθιερωμένα μουσικά πρότυπα σύνθεσης.

Πιάνο, ελληνικές καταβολές και κλασικές επιρροές, λόγος, αποτελούν το σύνολο ενός μουσικού έργου που ταλαντεύεται ανάμεσα στην ένταση μιας εκστατικής φουρτούνας και τα απαλά κύματα ενός νανουρίσματος.

Με οδηγό το πιάνο, ο Γ. Σταυρακάκης κατορθώνει να δημιουργήσει μια προγραμματική μουσική η οποία παρουσιάζει πληθώρα συναισθημάτων.
Τα τρία έργα χαρακτηρίζονται λιτά, γεμάτα πάθος και κορυφώσεις που εισπράττει ο ακροατής ως εικόνες φανταστικές.

Θάλασσα, βουνό, μνήμες, θρύλοι! Μια περιπλάνηση, ένα ταξίδι που μας παρασύρουν οι συνθέσεις του μουσικοποιητή Γιάννη Σταυρακάκη.

Στην ευφάνταστη γραφή αλλά και στα στοιχειωμένα ηχοτοπία που μας οδηγεί με τα έργα του ο συνθέτης, εντοπίζονται αμέτρητες συγγένειες με μια μορφή τέχνης που αγγίζει τα όρια της ζωγραφικής και της ποίησης, όπου όλα δένουν σε ένα σύνολο που μόνο ως έντεχνο και αλληγορικό θα μπορούσε να χαρακτηριστεί. «Ο “προγραμματισμός” σε όλο του το μεγαλείο…» όπως συχνά αναφέρει ο ίδιος.

Όταν λοιπόν η ψηφιακή τεχνολογία αναλαμβάνει να επεξεργαστεί και να ανασκευάσει την εκφραστικότητα οργάνων όπως το πιάνο, το βιολί κ.ά. όπως συμβαίνει στα περισσότερα σημερινά μουσικά σύνολα, η αίσθηση του συνθέτη Γιάννη Σταυρακάκη ωθείται στο να κρατηθεί μετέωρη ανάμεσα στην “παράδοση” και το “σύγχρονο”.

Άραγε που θα μπορούσαμε να τοποθετήσουμε, αν όχι να ορίσουμε, ένα τόσο λυρικό καθώς και ποιητικό υλικό; Ένα τόσο εσωτερικό όσο και προσωπικό έργο;

Η απάντηση θα δοθεί από εσάς, που δεν έχετε παρά να επιβιβαστείτε χωρίς χρονοτριβή στο μουσικό ναυτίλο του Γιάννη Σταυρακάκη.

Η περιπλάνηση στους Ελληνικούς παραλλήλους του θα φέρει ανέλπιστα ευρήματα στην επιφάνεια, ενώ την οποιαδήποτε απρόσμενη τρικυμία, τη σανίδα σωτηρίας θα αποτελέσουν τα φαντάσματα των Ατρειδών, που σέρνουν ακατάπαυστα τις αλυσίδες τους στα στοιχειωμένα βάθη του ενός απ’ τα τρία του έργα “Μυκήνες”.

 

* Ο Νίκος Ρούπας γεννημένος στην Αθήνα και με καταγωγή από την Εύβοια, είναι μουσικός. Απ’ το 2002 ασχολείται εντατικά με τη μετάφραση ελληνικών αρχαιολογικών κειμένων στην αγγλική σε συνεργασία με πολλούς Έλληνες αρχαιολόγους. Κείμενά του έχουν εκδοθεί στο ArchaeologyMagazine of New York, καθώς και προσωπικές του αρθρογραφίες κατά το 2011-2012. Η αγάπη του τόσο για τη γλώσσα όσο και την ιστορία αυτής αποτελούν αναπόσπαστοι παράγοντες τόσο στις ποιητικές του απόπειρες, στα πεζά, όσο και στα διηγήματά του.

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top