Fractal
Home / ΒΙΒΛΙΟ / Γιάννης Λειβαδάς, Ποιήματα
19/07/2017, 12:03 μμ

Γιάννης Λειβαδάς, Ποιήματα

Ανθολόγηση – επίμετρο: Τζώρτζης Πάνος //

 

Γιάννης Λειβαδάς

 

Από τις συλλογές: La Chope Daguerre + Ποιήματα Κελύφους, Το ξίγκι της μύγας

[Τα ποιήματα είναι γραμμένα την περίοδο 1997-2009]

 

 

Βράδυ στο Marais

Το ποτήρι μου στη βροχή

και νιώθω υπέροχα κάτω απ’ τα φώτα

των μπαρ αυτόν τον Μάρτιο.

Είμαι νεκρός κι όμως

αναρωτιέμαι αν αύριο θα μπορέσω

να πεθάνω ξανά

σαν άνθρωπος.

Έχω ξεμείνει

μα γελοιοποιώ την εκκαθάριση /

δεν ξέρω τι λένε κάποιοι

μα ο δικός μου θάνατος σαν ήρθε

είχε τα μάτια της μαμής.

 

 

Αβίαστη επιθυμία

Ο ήλιος∙

μα δεν κάνει για να αγοράσουμε

ούτε μια σπίθα απ’ τη νερώνεια

πυρκαγιά.

Μερικές φορές

σαν σήμερα

ξυπνάω

μπερδεμένος καθ’ ομοίωση

όλων των ανυπόφορων

κατευνασμών.

Μετά από ένα gueule de bois

χταπόδι

του νιπτήρα.

 

 

Exotique

Εκεί που φτάνουν τα πόδια μου όταν

ξαπλώνω στο κρεβάτι μια μαύρη

παναγία σ’ ένα ξύλινο σκαλιστό κουτί.

Μέσα απ’ τη δίφυλλη πόρτα της

το μόνο που αντικρίζει είναι η σιγουριά

πως την έχει φέρει του σπιτιού ο ιδιοκτήτης

από κάποιο μέρος της Αφρικής.

 

 

Μιλήσατε στον Βαν Γκογκ;

Υπερβαίνει η Είσοδος Του Νοσοκομείου

Σεν Πολ την παντομίμα των Ηλιοτροπίων

θα έλεγε κάποιος

που συνάντησε μια νύχτα κάτω

από μια γέφυρα του Σηκουάνα

Τον Σκελετό Που Καπνίζει.

Οι λέξεις των ζωγράφων τρέχουν

στον ποιητή

για την ανήκουστη υπόσχεση.

 

Γιάννης Λειβαδάς

 

Ποίημα Κελύφους 1.

Όταν γράφω βάζω τον χρόνο στη θέση του.

Αν με δεις να κοιμάμαι σκούντα με

μ’ όλη την ψυχή σου.

Αλλά τώρα σε τούτης της υπέροχης τύχης

τα προλεγόμενα

κοντοστέκομαι σε μια

φαινομενική και υπόλογη πατέντα.

Της ζωής απαράλλαχτος

ανεστραμμένος σβέρκος∙

επί των πλείστων

το φωτοστέφανο σαν δύει

στους πόρους ενός μαινόμενου

ουρανομήκους ασπασμού.

Τα γνωστά πράγματα και τα άγνωστα

ανάμεσα στο να είσαι ζωντανός ή νεκρός.

Τα ζεις αδιαίρετα και τα δυο.

Ο χρόνος καθιστά την ποίηση

ανώτερη απ’ τον χρόνο:

Η ποίηση αποδεικνύει τη ζωή

ανώτερη από τον εαυτό της.

Διαόλου κέρατο.

Υπάρχει μια βρωμιά

που σε ανακαλύπτει.

Τα λέμε.

 

 

Ποίημα Κελύφους 11.

Το εγώ είναι μια δουλειά

με προοπτικές.

Όταν κοιτάζω το φεγγάρι μορφάζω

όπως όταν διαβάζω ένα καλό ποίημα.

‘Η ακούω το γδούπο μιας σαύρας

σαν πέφτει μέσα στο παρόν μου

που είναι δυο χούφτες

σαν σχηματίζουν

ένα βαθύ πηγάδι.

Μετά από τέτοιο δημόσιο κίνδυνο

η ενδοσκόπηση χάνει

λες και τα ‘χει καταφέρει

κάπου αλλού /

όπου

δεν ήταν μια καλή ιδέα

για κάποιον ανεξήγητο λόγο.

 

 

Ποίημα Κελύφους 17.

Άκουσε,

οι καλύτερες ερμηνείες

βρίσκονται λίγο πριν και λίγο ύστερα.

Ο προβληματισμός που έχεις

αναπτύξει σε τόσο ενδόμυχα φυλλάδια

στα αμέτρητα επιτηδεύματα

της οριζόντιας στάσης

ανοίγει σταδιακά όπως τα μάτια

ενός ζώου νεογέννητου,

το πορτοφόλι της αφραγκιάς,

το όνειδος της ανάγκης του καθένα

να εντοπιστεί μέσω λογοτεχνίας.

Στο νου σου φέρνεις όλα όσα

τρέμεις να λησμονήσεις∙

που αν αποτελούνταν από ποιήματα

δεν θα είχαν μαζί σου καμιά τύχη.

Ανάμεσα σ’ αυτά που σου αποδεικνύω

υπάρχει και το τίμημα πως η τέχνη δεν είναι

ποτέ αρκετή για να καταπολεμήσει τη ζωή.

Η ουσία έχει τους λόγους της

πάντα στη μια τσέπη.

Την τρυπητή.

 

 

Benares

Από μια παράγκα στο Μπενάρες

πιο φιλόξενο είναι το κάλεσμά σου

(μα την) αλήθεια

ό,τι είμαστε

το μοιραζόμαστε τρεις άνθρωποι

ακόμα κάπου μέσα στον κόσμο

σε πτυχές

και βοστρύχους πιασμένοι

στου μισού φεγγαριού

την άγκυρα.

 

 

Lisboa

Πρωτεϊκή η φωνή

στο μπραντεφέρ του γράφειν.

Διαλείπουσα ιδανική

αναισθησία

το κυλιόμενο

ντεπούτο

του θανάτου.

 

 

Madurai

           [Εσύ εαυτέ της Παλαίωσης μιλάς τη γλώσσα της Παλαίωσης.]

Είμαστε γιοι της σκύλας

ταραγμένα πνεύματα

μια παραστρατημένη φούγκα.

Προς το παρόν ποζάρουμε στις γκαλερί του κρέατος

τηρώντας το νόμο του ακατόρθωτου

υψώνοντας ποτήρι κολονάτο

με μια σελήνη ντράι.

 

 

Kairouan

Απ’ όλα τα αμφίβολα στοιχεία της αβύσσου

τα μπούμερανγκ των ιδεών

θαυμάζω περισσότερο

που επιστρέφουν απαστράπτοντα

στη μοναδική τους θέση.

Επίμετρο

Ο Γιάννης Λειβαδάς είναι Έλληνας ποιητής. Γεννήθηκε το 1969 στην Καλαμάτα. Παράλληλα με την ποίηση, ασχολείται με τη δοκιμιογραφία και τη μετάφραση. Είναι ανεξάρτητος συνεργάτης διαφόρων λογοτεχνικών περιοδικών στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Θεωρείται επίσης, ο Έλληνας ποιητής της Τζαζ λόγω του ότι πολλά ποιήματά του είναι βασισμένα στον τζαζ αυτοσχεδιασμό. Το 2008 εισήγαγε την ιδέα της «οργανικής αντιμετάθεσης», επαναπροσδιορίζοντας συνολικά την τέχνη της ποίησης. Σύμφωνα με τον ίδιο, «η ποίηση είναι η μέγιστη διαφορά μέσα στο ίδιο το πράγμα». Ποιήματα και δοκίμιά του έχουν μεταφραστεί σε εννέα γλώσσες. Ζει στο Παρίσι. [http://livadaspoetry.blogspot.fr]

Βασική βιβλιογραφία (στην ελληνική)

Μοντάρτ (Alloglotta 2015)

Το Ξίγκι της Μύγας (Κέδρος 2015)

Ηχούν Οστά (Ιωλκός 2014)

La Chope Daguerre + Ποιήματα Κελύφους (Κέδρος 2013)

Άτη/Σκόρπια Ποιήματα 2001-2009 (Κέδρος 2011)

Άπτερος Νίκη-Μπίζνες-Σφιγξ (Ηριδανός 2008)

Οι Κρεμαστοί Στίχοι της Βαβυλώνας (Μελάνι 2007)

Παράρτημα Εύκρατης Συγκίνησης (Ίνδικτος 2003)

Απόδειξη Λιανικής Ποίησης (Άκρον 2002)

Δοκίμια

Ανάπτυγμα [Δοκίμια και σημειώματα ποίησης] (Κουκούτσι 2015)

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top