Γιάννης Μπουλούμπασης: “Η φωτογραφική μηχανή για ένα φωτορεπόρτερ είναι ένα όπλο μνήμης και ενημέρωσης”
Συνέντευξη στην Αργυρώ Μουντάκη //
Στη συνέντευξη αυτή θα μιλήσει λίγο ο Γιάννης Μπουλούμπασης και πολύ οι φωτογραφίες του! Εδώ τα δικά μας λόγια περιττεύουν!
-Γιάννη πες μας πώς ξεκίνησες να ασχολείσαι με τη φωτογραφία….
Η φωτογραφία για εμένα ήταν ένα πεδίο ανακάλυψης και επειδή είχα ασχοληθεί πολύ ιδιαίτερά με το θέμα τον Βαλκανίων και της πρώην Γιουγκοσλαβίας ως ακτιβιστής με δράσεις εθελοντικές και αντιπολεμικές διαμαρτυρίες σε μια έκθεση φωτογραφίας με θέμα το Κόσοβο του Γιάννη Μπεχράκη είδα το μεγαλείο αυτής της τέχνης και την δύναμη της καταγραφής, τότε αποφάσισα να γίνω φωτογράφος για να γίνω κομμάτι της ιστορίας και της πραγματικότητας για να δω τον κόσμο μέσα από ένα ευρύ πνεύμα και όχι μέσα από τον εαυτό μου. Την απόφαση την πήρα σε ηλικία είκοσι ετών, έκτοτε δεν ήθελα να κάνω τίποτε άλλο στην ζωή μου από το να γίνω φωτορεπόρτερ.
Το μόνο θέμα που δεν έχω καταγράψει ακόμα και θα είναι αυτό που θα κάνω το επόμενο διάστημα θα είναι το μεταναστευτικό ή το προσφυγικό ρεύμα όπως δημοσιογραφικά αναφέρεται συνήθως. Η ανάγκη και η αγωνία αυτών των ανθρώπων για το δικό τους αύριο, για το δικό τους καλύτερο μέλλον που ονειρεύονται να είμαι κομμάτι και εγώ της δικής τους ανθρώπινης ιστορίας, αγωνίας και καταγραφής της αλήθειας.
-Εν καιρώ κρίσης ποια ανταπόκριση έχει η φωτογραφία ως είδος τέχνης αλλά και εμπορικό είδος τέχνης;
Δυστυχώς η οικονομική κρίση δεν βοήθησε όσο θα έπρεπε την φωτογραφική τέχνης της εικόνας αυτό δείχνει και το μέγεθος της κρίσης που δεν είναι οικονομικό αλλά βαθιά πνευματικό. Βλέπω φωτογραφίες εμπορικές που δεν έχουν κανένα ουσιαστικό μήνυμα και τραβήχτηκαν μόνο για προκαλέσουν ένα συγκεκριμένο είδος κοινού που επηρεάζεται από το πεδίο της ζωγραφικής αυτό όμως δεν σημαίνει ότι είναι και φωτογραφία ως μήνυμα ή κομμάτι μιας ιστορίας. Η τέχνη της φωτογραφίας είναι να αποδίδεις ένα γεγονός με το φακό σου αφήνοντας την αίσθηση ότι κάτι συμβαίνει, υπάρχει μια ελεύθερη ιστορία γύρω από αυτή την πόλη, την κοινωνία, τον άνθρωπο, αυτό έχει εκλείψει σημαντικά. Ο λόγος γιατί ο κόσμος διάβασε λανθασμένα την οικονομική κρίση, κυρίως οικονομικά και όχι τόσο πνευματικά ως συνέπειες των δικών μας λαθών.
-Η τελευταία σου έκθεση;
Το ταξίδι στον χρόνο, άνθρωπος αποτελεί μια ελπίδα για ένα λαό, τον Ρουμανικό λαό που αγωνίζεται να ανακτήσει την χαμένη του πνευματική του ανεξαρτησία μετά την πτώση του κομουνισμού προσπαθεί να επαναφέρει την χαμένη του ταυτότητα στο προσκήνιο για ότι στερήθηκε τα χρόνια εκείνα όπως παράδοση, πίστη, πολιτισμό, παιδεία, αντικειμενική και ελεύθερη ενημέρωση. Μέσα από αυτή την προσπάθεια τους προσπαθούν να ενταχτούν στην δύση ισότιμα ως ανεξάρτητο κράτος χωρίς να αλλοιωθούν πνευματικά υπό το ρεύμα της παγκοσμιοποίησης. Χάνοντας μια φορά την ανεξαρτησία τους αγωνίζονται να κρατήσουν και να διατηρήσουν τα θετικά της ανατολικής φιλοσοφίας και να επηρεαστούν παράλληλα από τα θετικά των δυτικών επιρροών, επιθυμούν μια πνευματική ισορροπία ανάμεσα σε αυτά τα δυο φιλοσοφικά ρεύματα ως ανεξάρτητο και ελεύθερο κράτος.
-Ποια θέματα σε συγκινούν περισσότερο;
Τα κοινωνικά αυτά που έχουν κάποια μηνύματα για τον σύγχρονο άνθρωπο.
-Έχεις πάντα τη φωτογραφική μηχανή μαζί σου;
Η φωτογραφική μηχανή για ένα φωτορεπόρτερ είναι ένα όπλο μνήμης και ενημέρωσης δεν το ξεχνάει ποτέ.
-Υπάρχουν τάσεις, μόδες στην φωτογραφία; Και αν ναι, ποιες είναι αυτές;
Υπάρχει μια μόδα τον τελευταίο καιρό με την οικονομική κρίση κυρίως να φωτογραφίζουμε θέματα που θα προκαλέσουν ψυχολογικά χωρίς ουσιαστικό προσανατολισμό τον αναγνώστη ή τον θεατή.
-Ποιους φωτογράφους θαυμάζεις;
Robert Capa, Herni Cartier Bresson, Adre Kertez, Josef Koudelka, Sebastian Salgado, Νίκο Οικονομόπουλο, Γιάννη Μπεχράκη, Γιάννη Κόντο και Λουίζα Γκιουλεμάκη.
-Ποια είναι τα σχέδιά σου για το μέλλον;
Ουσιαστικά μέχρι τον Ιούνιο ετοιμάζω το πρώτο μου λεύκωμα στα αγγλικά και ελληνικά πάντα με το θέμα της έκθεσης μου και ελπίζουμε πως θα πάνε όλα καλά μέχρι την τελική παρουσίαση του, μετά εκθέσεις φωτογραφίας στο εξωτερικό αφού τις μελετήσουμε με την εταιρία που συνεργάζομαι θα φτιάξουμε ένα πρόγραμμα για τρεις ή τέσσερις εκθέσεις στην Ευρώπη ή και σε χώρες εκτός Ευρώπης. Τώρα συνεργάζομαι με δυο περιοδικά το promedia και το runner και είναι μια σπουδαία ευκαιρία για εμένα να κάνω θέματα που αγάπησα μέσα από την φωτογραφία.
-Αν περιέγραφες την σύγχρονη κοινωνία με μια φωτογραφία ποια από τις φωτογραφίες σου θα διάλεγες;
Eαν επέλεγα μια φωτογραφία για την σύγχρονη κοινωνία θα ήταν η αντανάκλαση δυο ανθρώπων με το τρίτο πρόσωπο γιατί δυστυχώς πάντα η έλλειψη εμπιστοσύνης στις ανθρώπινες σχέσεις δημιουργεί προβλήματα και πολλές φορές χωρίς λόγο. Οφείλει ο Άνθρωπος να γίνει πιο απλός στην ζωή του για να είναι και η ζωή του πιο ουσιαστική και αληθινή.
-Ποια είναι η αγαπημένη δική σου φωτογραφία και γιατί;
Η αγαπημένη μου φωτογραφία είναι αυτή με τoν Άντρα και την Γυναίκα που απολαμβάνουν την συντροφιά της παρέας υπό το φόντο μιας διαφήμισης της σύγχρονης Γυναίκας που εντάσσει ισότιμα στην Ρουμάνικη κοινωνία.
-Καλή και δημιουργική συνέχεια!
Σας ευχαριστώ πολύ για την όμορφη συνέντευξη εύχομαι ό,τι καλύτερο στα σχέδια σας!!!
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Οι «Μαριονέτες» του Παντελή Καλατζή.
Από την Ντέμη Αυλωνίτη // Μήπως, τελικά, όλοι υποκινούμαστε; Εξυπηρετούμε σκοπούς που δεν συνειδητοποιούμε; Κρεμόμαστε από τα νήματα ενός συστήματος; Ανάλογα ερωτήματα θέτει η ταινία «Μαριονέτες» που θα αρχίσει να προβάλλεται από την Πέμπτη 29 Οκτωβρίου στις σκοτεινές
Περισσότερα -
13 Nοεμβρίου – Βιττόριο ντε Σίκα
Eπιμέλεια: Δήμητρα Ντζαδήμα // Ο Βιττόριο ντε Σίκα, που έφυγε σαν σήμερα το 1974, ήταν Ιταλός κινηματογραφικός σκηνοθέτης και ηθοποιός. Έχει χαρακτηριστεί ως ο «πατέρας του νεορεαλισμού» ενώ παράλληλα «κατηγορήθηκε» για θεματική ρηχότητα και συναισθηματική «ευκολία» στην προβληματική και στην
Περισσότερα -
Στείλε μου κάτι από το Μπουένος Άιρες – “Χέρια”
Από την Αλεξάνδρα Φεφοπούλου // * Όχι, δεν είναι καμιά σπουδαία φωτογραφία. Αν τη δει ένας φωτογράφος, θα βρει πάνω της ένα σωρό λάθη. Το κάδρο, η εστίαση, η κολόνα που ξεφυτρώνει και κρύβει το θέμα… ένα σωρό
Περισσότερα -
«Αχ, σκοτεινά φεγγάρια της ζωής»
Γράφει ο Κωνσταντίνος Μπούρας // * Παύλος Θ. Κάγιος, «Απάλλαξέ με», εκδόσεις 24 Γράμματα, Αθήνα Μάρτιος 2023 Ήδη από το motto φαίνεται ο τόνος στον οποίο κουρδίζει ο έμπειρος πεζογράφος το αφηγηματικό του μουσικό όργανο. Μόνος έρχεσαι
Περισσότερα -
✩ «Η αρραβωνιαστικιά του Αχιλλέα» της Άλκης Ζέη για πρώτη φορά στο θέατρο | Από 9/5 στο «Μεταξουργείο» για 15 μόνο παραστάσεις
«Η αρραβωνιαστικιά του Αχιλλέα» της Άλκης Ζέη για 15 μόνο παραστάσεις Το θέατρο «Μεταξουργείο», τιμώντας τα 100 χρόνια από την γέννηση της Άλκης Ζέη, παρουσιάζει την παράσταση «Η αρραβωνιαστικιά του Αχιλλέα», βασισμένη στο ομώνυμο εμβληματικό μυθιστόρημά
Περισσότερα -
ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ ΜΕ 500 ΛΕΞΕΙΣ: Στα δυτικά της πόλης
Γράφει η Διώνη Δημητριάδου // Μελίσσα Στοΐλη: “Απ’ το μπαλκόνι να φύγεις” διηγήματα, εκδόσεις Κίχλη Δεκαεπτά ιστορίες για μια πόλη μέσα στον χρόνο, μια πόλη που όσο κι αν απομακρύνεσαι από αυτήν θα σε ακολουθεί πάντα, θαρρείς αγκιστρωμένη
Περισσότερα -
✩ Το βιβλίο κι ο συγγραφέας του: «Επιβιώνω ακόμα κι όταν με στοχεύουν εξ επαφής/ γιατί είμαι η θάλασσα..»
Γράφει η Ελένη Γκίκα // «Ανθολογία ποίησης σύγχρονων και νέων γυναικών του αραβικού κόσμου», Ανθολόγηση, επιμέλεια, μετάφραση: Πέρσα Κουμούτση, εκδ. Νίκας, σελ. 152 Η ΣΟΦΙΑ ΤΟΥ Με καλεί να παλέψω γνωρίζοντας ότι είμαι ανυπεράσπιστη. Έχω ένα χέρι
Περισσότερα
