Fractal
Home / Διηγήματα / «Για το καλό μας» – Διήγημα της Τζούλιας Γκανάσου
10/08/2016, 4:55 μμ

«Για το καλό μας» – Διήγημα της Τζούλιας Γκανάσου

 

dihg4

 

Δεν φεύγω από εδώ! Δεν σηκώνομαι από ετούτη την καρέκλα αν δεν μου πείτε ποιος φταίει! Δεν σας αδειάζω τη γωνιά για να το ρίξετε στις μπύρες! Αγνώστου πατρός, λέει, αγνώστου προελεύσεως, άγνωστων στοιχείων, ατύχημα. Όχι! Θα παραμείνω σε ετούτο το σημείο, στο πλακόστρωτο δίπλα στον σταθμό συνεχίζοντας να μιλάω δυνατά μέχρι να αναγκαστείτε να ψάξετε, να ανακαλύψετε ποιος ήταν υπαίτιος για όλο το κακό! Το σώμα που βρίσκεται κάτω από την καρέκλα μου, το νεανικό αγορίστικο κορμί που έπαψε πλέον να αναπνέει, δεν σας ανήκει! Τι δηλαδή; Επειδή δεν είναι ομοεθνής μας δεν αξίζει ούτε μια διαμαρτυρία; Τι θα πείτε αργότερα στη μάνα του; Όταν συνέλθει από τα ηρεμιστικά που την ποτίσατε για να πάψει να ουρλιάζει, τι θα της πείτε ότι συνέβη; Όχι, δεν είναι αρκετό! Δεν με νοιάζει αν αντιμετωπίζετε κάθε μέρα παρόμοια περιστατικά! Τι πάει να πει αυτό; Αν δεν της δώσετε ένα φταίχτη, αν δεν προσφέρετε μια ξεκάθαρη εξήγηση, ένα άλλοθι για να συνεχίσει να παλεύει, αν δεν κατονομάσετε ποιος έβλαψε το γιο της ενώ εκείνη φρόντιζε κάποιον ασθενή ξαγρυπνώντας και ξεφτίζοντας για πενταροδεκάρες που θα κατέθετε στη λαϊκή το μεσημέρι, τι θα της μείνει για να μεγαλώσει το άλλο της παιδί; Τι θα πούμε σε εκείνο να απαντήσει αν κάποιοι “οργανωμένοι” του ζητήσουν να βγάλει την μπλούζα του και να την παραδώσει; Να το κάνει ή να τους πει να έρθουν να την πάρουν και ό,τι βγει; Δεν σας ζητώ παρά να κάνετε όσο καλύτερα μπορείτε τη δουλειά σας.

 

hero2

Βλέπετε πόσος κόσμος έχει μαζευτεί; Δεν μπορείτε να μας αγνοείτε άλλο! Όχι, μη με πλησιάζετε! Σας το λέω θα διαπράξω αυτοχειρία και θα το έχετε βάρος στη συνείδηση! Βαρέθηκα να βλέπω τα γεγονότα στη γειτονιά και να σιωπώ. Αυτό το μαχαίρι που κρατάω δεν αστειεύεται! Είναι απερίγραπτα αιχμηρό! Και με τους τελευταίους υπολογισμούς μου, πέντε εκατοστά κάτω από το αριστερό στήθος υπό αμβλεία γωνία με ώθηση σφοδρή θα φέρει το τέλος μια και καλή! Ναι! Βαρέθηκα κι εσάς και το σύστημα και τις φτηνές δικαιολογίες! Τι πάει να πει υπάρχουν συμμορίες; Ασφαλώς, νεαρέ μου, έτσι είναι! Ελπίζω να ποστάρεις όσα λέω μαζί με την εικόνα που τραβάς. Να βάλεις τουλάχιστον μια λεζάντα για να υπερασπίσουμε παρέα το παιδί. Και όλα τα παιδιά που μένουν ανώνυμα για πάντα. Ναι, κύριε, δεν είμαι τρελός. Σας πληροφορώ πώς έχω απολύτως και ολοσχερώς τα λογικά μου, θα σας εξηγήσω που εμπλέκομαι ακριβώς. Όμως να… Σήμερα το πρωί που βάδιζα αργά προς το σχολείο, που δεν κοίταζα μπροστά αλλά κάτω στο πλακόστρωτο καταστρώνοντας μια νέα ασκησούλα, ναι, όπως περπάταγα και ανέμενα η επόμενη πλάκα να είναι ραγισμένη μιας και κάνω την ίδια διαδρομή κάθε πρωί, είδα πόδια, πλάτη ακίνητη στητή, γνώριμο κεφάλι στραμμένο προς τα έξω…

Γιατί με πλησιάζετε; Τι είστε; Δικηγόρος! Όχι, φύγετε! Δεν δέχομαι κανέναν μέχρι να βρούνε τι συνέβη! Ναι, θα υποστώ κυρώσεις, το γνωρίζω. Βαρέθηκα σας λέω να με αγνοούν. Βαρέθηκα να με κατατάσσουν όπου θέλουν κι εγώ να πρέπει να υπακούω. Βαρέθηκα να περιμένω να αλλάξουν. Κουράστηκα… Ορίστε; Γιατί πήγαινα στο σχολείο ενώ είναι καλοκαίρι; Τι δουλειά έχω να κάνω παρέα με τα αγόρια; Τα τέσσερα είναι ακόμη εκεί, τα βλέπετε; Κάθονται δίπλα στο σιντριβάνι. Δεν έφυγαν παρ’ όλο που τα έδιωξαν, παρ’ όλο που τα πήραν σηκωτά από κοντά μου και τα απείλησαν. Αλήτες, είπαν… Αλήτες είναι αυτοί! Εμείς αναζητούμε την αλήθεια. Αυτό αιτούμαστε, τίποτα παράλογο, ούτε ακριβό, όμως ταυτόχρονα πολύτιμο. Δεν είναι αποδεκτή η απάντηση που έχουμε ακούσει αμέτρητες φορές! Μη… Μη με πλησιάζεις, όχι, θα χαρακωθώ! Φοράς και τακούνια απογευματιάτικα, τρομάρα σου! Σε βάλανε για να με δελεάσεις. Αμ δε… Πρόσεξε μην πατήσεις καμιά φλούδα και γλιστρήσεις έτσι όπως προχωράς κουνιστή και λυγιστή!

Όμως εσύ, εσύ που με ακούς όλη την ώρα με προσήλωση, ναι, εσύ που με κοιτάς σα να θέλεις να ξεδιαλύνεις το μυστήριο του σύμπαντος, ναι, εσύ που με παρακολουθείς από την αρχή ενώ δεν έχεις κουνηθεί και δεν γελάς, δεν δυσανασχετείς, δεν αγριεύεις, πρέπει να μάθεις ότι εξαιτίας μου ξυπνούσαν αυτά τα παιδιά τόσο πρωί, εξαιτίας μου σηκώνονταν από το κρεβάτι ό,τι κι αν είχαν κάνει το προηγούμενο βράδυ, καλοκαίρι είναι – βράζει το αίμα τους ακόμη περισσότερο… Ναι, εξαιτίας μου έριχναν νερό στο πρόσωπό τους, έπαιρναν τετράδιο και στυλό και κατηφόριζαν προς το σχολείο.

«Δάσκαλε, θα μείνουμε ξανά…» μου είχαν πει λίγο πριν λήξουν τα μαθήματα. «Δεν έχει νόημα, δάσκαλε, τα παρατάμε.»

Λίγο πριν πάρουν το απολυτήριο του Λυκείου. Προτού μπορέσουν να αλλάξουν ίσως το δρομάκι τους.

«Εσύ κι εσύ κι εσύ, ναι, εσύ και εσύ και εσύ… και βέβαια, εσύ, από αύριο, στο σχολείο στις έξι το πρωί! Και μην τυχόν και αργήσετε! Πάω θάλασσα μετά!»

Όλα τα παιδιά είναι παιδιά μας, αυτό μου έμαθαν. Όλα τα παιδιά είναι παιδιά μας… Για αυτό σας λέω, δεν σηκώνομαι από ετούτη την καρέκλα που έκλεψα από τον καφετζή, ο οποίος αφήνει κάθε λίγο κατιτίς δίπλα στα πόδια μου, δεν εγκαταλείπω ετούτο το παιδί μέχρι να έρθει ο αρχηγός και να μου πει ποιος άφησε τον μαθητή μου αιμόφυρτο εδώ, στο πλακόστρωτο που περνάμε κάθε μέρα για να πάμε στη δουλειά μας, στο σχολείο, στο ραντεβού, στο πλακόστρωτο που ρίχναμε μπαλιές και ξεπλενόμασταν παίζοντας μπουγέλο, που τρώγαμε παρέα παγωτό και οργιζόμασταν και κλαίγαμε και ανακαλύπταμε τον κόσμο εξαρχής. Ήταν το τελευταίο μάθημα, ξέρετε… Είμαι βέβαιος ότι θα έγραφε καλά.

 

Ganasou-imgΗ Τζούλια Γκανάσου γεννήθηκε στην Αθήνα. Έχει σπουδάσει Πληροφορική στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών και στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου, Λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης και στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου και Ευρωπαϊκό Πολιτισμό στο Ε.Α.Π. Διηγήματα και άρθρα της για τη λογοτεχνία δημοσιεύονται στον έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο.
Βιοπορίζεται από την πληροφορική. Αποσπάσματα από το πρώτο της βιβλίο, “Σε μαύρα πλήκτρα” (Εκδ. Γκοβόστη 2006), συμπεριλαμβάνονται στη συλλογική έκδοση του Παν/μίου του Εδιμβούργου με θέμα τις σύγχρονες μητροπόλεις. Το δεύτερο βιβλίο της, “Ομφάλιος λώρος” (Εκδ. Γκοβόστη 2011), συμμετείχε στο 4ο Διεθνές Φεστιβάλ στο Dasein, στο 1ο Φεστιβάλ Νέων Λογοτεχνών της Αθήνας και στο Φεστιβάλ Νέων Καλλιτεχνών της Γλασκώβης. Το τρίτο της βιβλίο, “Ως το τέλος” (Εκδ. Γκοβόστη 2013), ήταν υποψήφιο για το “Βραβείο Νέου Λογοτέχνη 2013” του λογοτεχνικού περιοδικού “Κλεψύδρα” και για το “Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας 2014”.

 

Δημοσιεύθηκε στο Έθνος της Κυριακής με τον γενικό τίτλο «Ο ήρωας του Καλοκαιριού».

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: , , ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top