Fractal

Ένα ποίημα: “Για ποιούς ξεσήκωσες τσιτάτα αητέ”

 Του Νικήτα Καμπάνη // *

 

 

f7

 

Για ποιούς ξεσήκωσες τσιτάτα αητέ

 

Εδώ αλλόκοτα πατούμε πια το χώμα

Εδώ τη λευτεριά ξεχνούμε αντάμικα να πούμε ακόμα

Ζόρικα βράδια όπως την 6η του Δεκέμβρη έχει…

Μια θαρραλέα γουλιά μέσα από του κόμπου τη θηλιά..

μια με βαθιά λιγοψηχιά στο κρίμα

μ’ έχει

Ήλιο με ήλιο..

 

Έχει ματιές στις γωνιές της πόλης θλιμμένες αράδα ..

Γωνιές που στρόγγιλες πια, γίνηκαν πλατείες ολάκερες..

Χαλάσαμε το ζόρι στις γροθιές

Ήταν ανούσια σφικτές έπρεπε να ‘χουν γιόμες

Να γίνουν χούφτες που θα ανοίγουν απροκάλυπτα

και να χωρά μες τις σχισμές τους τη

λαμπρή επαιτεία.

Δεν ξέρω καν αν την συνήθεια αυτή,

βρεις τα κανιά στο πέρασμα της να

Πλαντάξεις στον χορό..

με ένα μπουκάλι

και να πανί

από τα ρούχα πού ‘χασες εκείνο το πρωί

Μες το κουρείο ..

 

Έχει παντιέρα ζωντανή με ξυρισμένο κεφάλι ..

Έχει και ράθυμο μυαλό που δεν ορίζεις.

Έχει ένα αλάνθαστο εγώ και δρασκελιές στο χάλι.

Εδώ αλλόκοτα μυρίζουμε το σώμα πια …

 

 

 

* O Καμπάνης Νικήτας με το κουράγιο ενός επίμονου παρατηρητή ξεκίνησε να γράφει και να αποτυπώνει εικόνα… Μελετά και συνεχίζει. Κοντοστέκεται στις εικόνες θέλοντας να τις αποτυπώσει όσο πιο πιστά σε έκφραση αντέχει. Ασχολείται με εναλλακτικές θεραπείες από το 2001 με εξειδίκευσή σε παθήσεις σπονδυλικής στήλης.

 

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top