Fractal

Στ’ αχνάρια του Τζεζάρε Παβέζε

Γράφει ο Γιάννης Παπαγιάννης //

 

Σταμάτης Σουφλέρης «Για πάντα», Άνεμος εκδοτική

 

Σε αυτό το έκτο (!) αν δεν κάνω λάθος βιβλίο, ο Σταμάτης Σουφλέρης αποδεικνύεται ένας έμπειρος πεζογράφος, με ικανότητες γλωσσικής διαχείρισης και διαμόρφωσης αντιπροσωπευτικών χαρακτήρων. Το βιβλίο ακολουθεί τη ζωή τριών ηρώων, ουσιαστικά μέσα από την υποκειμενική ματιά της μίας εξ αυτών. Υπό μορφή ημερολογίου, περιγράφεται η ζωή της και η ζωή των υπολοίπων με πρώτη ημερομηνία το καλοκαίρι του 1986 και τελευταία τον Μάρτη του 2004. Ο συγγραφέας εισχωρεί με επιτυχία στην οπτική της γυναίκας αφηγήτριας και, στα αχνάρια του Τζεζάρε Παβέζε, κατορθώνει να γράψει ένα νοσταλγικό μυθιστόρημα που αναπαριστά ατμοσφαιρικά τη μεταπολιτευτική γενιά, ένα μυθιστόρημα γεμάτο μουσική και κινηματογράφο, συναυλίες, παρέες, έρωτες, απογοητεύσεις, ένα μυθιστόρημα που μας θυμίζει τον Χατζιδάκη, τον Ταρκόφσκι, την σχεδόν θρησκευτική πίστη της μεταπολιτευτικής γενιάς στην κουλτούρα και στην πολιτική. Σε αυτό που δεν τα καταφέρνει ωστόσο καλά ο συγγραφέας, είναι στη δομική έκφανση του μυθιστορήματος, στο παιχνίδι με τον αναγνώστη που καμιά φορά λανθασμένα το ονομάζουμε «σασπένς», στα ερωτήματα που κατατίθενται για να απαντηθούν αργότερα, στα μικρά μυστήρια, στις σταδιακές αποκαλύψεις που κάνουν ένα ανάγνωσμα ενδιαφέρον. Ο Σταμάτης Σουφλέρης ανοίγει αμέσως τα χαρτιά του, παρουσιάζει τους ήρωές του με όλα τους τα χαρακτηριστικά κι από εκεί και πέρα το μυθιστόρημα δεν είναι παρά μια παράθεση επεισοδίων που διαβάζεται με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον μέχρι τη μέση αλλά από εκεί και πέρα αισθάνεται κανείς ότι το υλικό επαναλαμβάνεται. Θα μπορούσε να γίνει ένα διαφορετικό μυθιστόρημα αν υπήρχε μια διαφορετική σχεδίαση, με κρυφά σημεία και με σταδιακές αποκαλύψεις , αλλά το «Για πάντα» έχει ήδη πετύχει τους στόχους του: έχει κατορθώσει να αναπαραστήσει, όχι εξωτερικά, αλλά εσωτερικά μια εποχή κι έχει κερδίσει τον αναγνώστη με τις μνήμες που του ξυπνάει.

 

Σταμάτης Σουφλέρης

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top