Fractal
Home / ΒΙΒΛΙΟ / Γεράσιμος Δενδρινός: Τέσσερα ποιήματα
15/02/2017, 10:44 πμ

Γεράσιμος Δενδρινός: Τέσσερα ποιήματα

 

41

 

ΜΠΕΣΙΚΤΑΣ [1]

                                                          Δεν έχω στάχτη να γράψω

 

Ταγμένος ποιητής και τις νύχτες σκυφτός περιπατητής

σε καλντερίμια ανηφορικά ψάχνοντας για τη σκιά σου,

που τόλμησα ν’ αγγίξω κάποτε μήπως και λάβω λίγη γαλήνη

για να χαθεί έκτοτε του ύπνου μου η σαγήνη.

 

ΙΤΣ Α ΦΑΜΙΛΥ  ΣΤΟΡΙ

                                                               Σατιρικόν 1

 

Οι ρίζες τους από το χωριό Ερύμανθος.

Αγρότες και κτηνοτρόφοι με πολλά κτήματα και γίδια.

Πολλά μέλη τους, επί Κατοχής, υπήρξαν χίτες [2]

όπως άπασα η περιοχή,

γι’ αυτό και δεν υπήρξε αντίποινα.

Οι επίγονοι, το 1981, επί νίκης του ΠΑΣΟΚ,

μεταλλάχθηκαν σε πρασινοφρουρούς

για να βολέψουν τα παιδιά τους.

Τότε ήταν που όλη η οικογένεια

πούλησε μερικά κτήματα κι άλλα τόσα γίδια

και μετεκόμισε εις Πάτρας,

στο κέντρο των Κεμαλιστών Πασόκων.

 42

Ο Γρηγόρης κατετάγη στον στρατό,

η Ζαφειρούλα απέκτησε θέση δημοσίου

υπαλλήλου στα δικαστήρια και ο μικρός

Φανούρης ενεπλάκη με σφαιριστήρια και τυχερά παιχνίδια.

Ο νταής Γρηγόρης έκανε δύο γάμους

κι απέκτησε τέσσερα παιδιά.

Η Ζαφειρούλα ενυμφεύθη αστυνομικό

από το χωριό Πετρογαλιά,

ενώ ο Φανούρης,

αφού απασχόλησε την αστυνομία πολλάκις

ως μεγαλοαπατεώνας του τζόγου

κατέφυγε εις Γαστούνην

για να συνεχίσει τις προσφορές.

Ενδιαφέρουσα ζωή παρουσιάζει ο Γρηγόρης:

αφού τον πέταξε και η δεύτερη γυναίκα του από το σπίτι

νοίκιασε γκαρσονιέρα κι αγόρασε λάπτοπ

με 29 δόσεις, ο ερημοσπίτης.

Έκτοτε, δηλώνοντας ανύπαντρος στα μοναχικά

κορίτσια του ίντερνετ,

επιζητεί εναγωνίως γυναίκα,

αλλά επειδή δεν του έκατσε καμιά,

το έριξε στα ποιήματα της ρίμας

κατεβάζοντας αβέρτα νύχτα μέρα,

ούζα και τσίπουρα μονοκοπανιά.

 43

 

ΕΙΣΙΤΗΡΙΟ ΜΕΤ΄ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ

 

Λέω να πάω μόνος στην Πόλη τον Απρίλιο

και μονάχος να την περπατήσω.

Κι αν κουραστώ, κάπου θα βρω να ξαποστάσω.

Στις σουλτανικές βρύσες της θα ξεδιψάσω,

στα παραδοσιακά καφενεία θα λυτρωθώ,

στους μεγάλους καθρέφτες των μαγαζιών

πάλι θα Σε αναστήσω.

44

Τότε που η ψυχή μου εκλιπαρούσε

για λίγη στοργή  και, αντ’ αυτής,

έλαβε πολλαπλή οδύνη.

Στα τζαμιά και στις εκκλησίες της

εν σιωπή θα προσευχηθώ,

με τη βροχή της θα ξεπλυθώ,

πάνω στο χιόνι της θα ξαπλώσω.

Κάποιους ντόπιους ίσως συναντήσω

με ανάμικτα, όπως πάντα, συναισθήματα

και πλήθος αναστολές άνευ λόγου,

πλήξη και ανία συζήτησης

με καφέ και χυμό από ρόδι

και στο τέλος, görüşmek üzere![3] και güle güle![4]

κι αν με ξαναδείς, σφύριξέ μου στο Ορτάκιοϊ

να συναντηθούμε  μίστερ Κιοσέ Μεχμέτ Ουζούνογλου

από το Βαν της πάλαι ποτέ Αρμενίας.

Ελπίζω να επιστρέψω πίσω πιο γεμάτος

και την κατάκοιτη μητέρα ν’ ασπαστώ

για την εβδομαδιαία αποδημία μου

σε πόλη πανάρχαια και σπουδαία,

δώρα πολλά στους οικείους μου θα χαρίσω

και στην εικόνα του Αγίου Γεωργίου του Κουδουνά,

στην νήσο Πρίγκιπο να μην ξεχάσω

το τάμα της μητέρας να αναρτήσω.

 45

 

ΤΟ ΕΚΚΡΕΜΕΣ

                                                        Σατιρικόν 2: Μνήμη Κώστα Ριτσώνη 1946-2016

 

Για χρόνια εργάστηκα στην πολεοδομία Περάματος

και στου Θριάσιου Πεδίου στων νεόπλουτων τα παλάτια.

Αθήνα – Πέραμα, κάθε πρωί με τη σακαράκα μου,

τη Μαίρη, ένα Ρενώ του 1989,

Πέραμα – Αθήνα, κάθε απόγευμα με το άι  σιχτίρ!

αγκομαχώντας ακόμα και στην ευθεία –

μη μου μείνει το κορίτσι και ξενυχτήσουμε

στην κωλοεθνική με μπάστακα τους τροχονόμους.

Τις ιδέες μου τις είχαν για σημαία

οι πολιτικοί μηχανικοί του δήμου

οι κατά συρροή τεμπελχανάδες,

κάτι κουστουμαρισμένα αντράκια της φακής,

σπουδαγμένα στην Ιταλία,

ντόπιοι Αρβανίτες που κάπνιζαν πανάκριβα τσιγάρα

και μας το έπαιζαν αφ’ υψηλού

με την τέχνη της πειθούς πάντα έτοιμη,

για να τρέχουν στη συνέχεια οι άλλοι,

κάτι κουτορνίθια σαν εμένα, στις διαταγές τους.

Επιτέλους, συνταξιοδοτήθηκα από όλο εκείνο τον κόσμο

του φθόνου και της χολής.

Έριξα δέκα μούντζες πίσω μου

και αμείτε στα κομμάτια.

Έκτοτε, σαν με τρακάρουν πουθενά στον Πειραιά

όλοι σπεύδουν περιχαρείς να με κεράσουν.

Χόρτασα χρόνια από ζήλια και μαχαρώματα,

γι’ αυτό και μ’ ένα ξερό «ευχαριστώ»

ή κάποια δικαιολογία της στιγμής

αμέσως τους προσπερνάω.

Όμως προχτές που βαρέθηκα και πάλι

τη γρίνια της γυναίκας μου,

είπα να πάω μια βόλτα μεσημεριάτικα

στην παραλία της Ελευσίνας.

Άραξα το καινούργιο μου Ρενώ,

την κόρη της Μαίρης,

απέναντι από την ταβέρνα «Ο Διαμαντής»

και μέσα στη βαριά σκιά ενός πεύκου

άναψα τσιγάρο.

Σε μεγάλο τραπέζι δίπλα στην είσοδο

είδα με έκπληξη όλους αυτούς τους ρεμπεσκέδες

με τις συμβίες τους να τρώνε

και ν’ αστειεύονται.

Όμως αυτή η πλαστή εικόνα της ευτυχίας τους

δεν ξέρω γιατί, με τράνταξε ολόκληρο.

Μια ζωή εκμετάλλευση και λούφα οι τσογλαναράδες –

μέχρι κι αυτές οι στιγμές τούς ανήκαν.

Ακόμα και σ’ αυτά με είχαν νικήσει

τα καθάρματα.

 

____________________________________
[1] Μπεσίκτας (Beşiktaş), άλλοτε Διπλοκιόνιο, ονομάζεται η περιοχή της ευρωπαϊκής πλευράς της Κωνσταντινούπολης, δίπλα στον Βόσπορο. Χρησιμοποιήθηκε ως ορμητήριο πλοίων ήδη από τους ελληνικούς και βυζαντινούς χρόνους. Η ονομασία Διπλοκιόνιον παραπέμπει στους κίονες ελλιμενισμού πλοίων που βρίσκονταν εκεί. Η περιοχή αναφερόταν, κατά την αρχαιότητα, ως το Ιασόνειον Θράκης. Ο ίδιος ο φοβερός Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσα είχε κτίσει εκεί το παλάτι του και ένα τζαμί. Η περιοχή εξελίχθηκε σε θέρετρο των Οθωμανών ηγεμόνων, οι οποίοι έκτισαν εκεί κυνηγετικά περίπτερα, που εξελίχθηκαν σε παραθεριστικές κατοικίες και θερινά ανάκτορα. Στο Παλάτι Ντολμάμπαχτσε εκτυλίχθηκαν τα γεγονότα της εκθρόνισης του Σουλτάνου Αμπντούλ Αζίζ το 1876, η ανακήρυξη ίδρυσης Οθωμανικού Κοινοβουλίου το 1908 και η εκθρόνιση του Σουλτάνου Αμπντούλ Χαμίτ Β΄ το 1909.

[2] Η Οργάνωση Χ ήταν η μετονομασία της Στρατιωτικής Οργανώσεως Γρίβα που ιδρύθηκε την περίοδο της γερμανικής κατοχής τον Ιούνιο του 1941 στην Αθήνα από τον αντισυνταγματάρχη πεζικού Γεώργιο Γρίβα. Η μετονομασία έγινε τον Μάρτιο του 1943. Τα μέλη της οργάνωσης ήταν γνωστά σαν Χίτες. Η οργάνωση εξέδιδε επίσης την Εφημερίδα των Χιτών. Προπομπός της οργανώσεως της Χ ήταν η οργάνωση Άγνωστος Μεραρχία η οποία συστάθηκε μόνο από αξιωματικούς, τους Στρατηγούς Γ. Λαβδά και Β. Βραχνό και ηγετικά στελέχη Κ. Παπακωνσταντίνου, Θ. Κετσέα, Αγησίλαο Σινιώρη και Γεώργιο Γρίβα. Πολιτικός αρχηγός της οργάνωσης ήταν ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Χρύσανθος. Η οργάνωση αυτή είχε εθνικιστικό, αντικομμουνιστικό και φιλοβασιλικό προσανατολισμό και παρέμενε πιστή στον Γεώργιο Β’ που ήταν στο Κάιρο. Tο σήμα της άλλωστε ήταν η μονογραφή του Γεωργίου B΄ που έμοιαζε με Χ. Στη διάρκεια της κατοχής επιδόθηκε σε συλλογή πληροφοριών, κατασκοπία, αναγραφή συνθημάτων και φυγάδευση Ελλήνων προς τη Μέση Ανατολή. Σαν ένοπλη οργάνωση συγκροτήθηκε προς το τέλος της Κατοχής, εξοπλισμένη με αγορές όπλων από τους αποχωρούντες Γερμανούς, με σκοπό να εμποδίσει την κατάληψη της εξουσίας από το ΕΑΜ. Έλαβε μέρος στα Δεκεμβριανά του 1944.

[3] Εις στο επανιδείν.

[4] Στο καλό!

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top