Fractal
Home / ΒΙΒΛΙΟ / Γεράσιμος Δενδρινός [1] : Τρία ποιήματα και δύο ψευδεπίγραφα καβαφικά
13/07/2016, 11:35 πμ

Γεράσιμος Δενδρινός [1] : Τρία ποιήματα και δύο ψευδεπίγραφα καβαφικά

 

den2

 

1.    ΠΟΤΑΜΟΣ ΛΟΥΔΙΑΣ

 

Στο δάσος με τις λεύκες έπαιζαν παιδιά,

σαγήνη του τοπίου κι ανείπωτη γαλήνη

στην εναλλαγή σκιάς και φωτός,

ξένα πρόσωπα, αντικριστά,

μέσα στην αντηλιά της ζωής,

που την είπαμε κι αυτήν ευτυχία.

Αν τύχει και πεθάνω στο μεταξύ,

εσένα ας αφήσω ως μνήμη ζωής,

που τόσο στερήθηκα και νοστάλγησα

στην πολυκοσμία των πόλεων

και στις φτηνές συναναστροφές.

Μου λείπει έκτοτε εκείνη η λωρίδα νερού,

οι κατάφυτες, απάτητες ακτές,

όπου μέσα στο πηχτό αίμα της παλαιάς μάχης

αντάριασαν ξανά χορτάρια και δένδρα,

ο λυγμός και το τρέμουλο της αγάπης.

Ωστόσο, αγναντεύοντας πέρα το τοπίο,

τη σβησμένη φλόγα της στοργής,

 το όνομά σου παραμένει ακόμα μετέωρο

στης ζωής τα χαλάσματα,

 σώμα νεκρό, σιωπηλέ θαμώνα,

 και αιώνια οφθαλμαπάτη.

 den3

 

2.    ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ  ΕΒΔΟΜΑΔΑ

 

Γιόρταζε χτες η πόλη.

Έντονα φώτα και μουσική

για να διαλυθεί η πίκρα.

H διακόσμηση του Σαββάτου

με φύλλα και λουλούδια σαπίζει στη νύχτα.

Το A Whiter Shade Of Pale των Procοl Harum,

από νεαρό συγκρότημα

ακόμη σκορπίζεται πάνω απ’ τα νερά.

Στάσου να ξαναδώ το πρόσωπό σου.

Δεν ήσουν ο ξένος που αντίκρισα

μέσα σ’ εκείνες τις στοές;

Μάλλον ανταμωθήκαμε σε προβλήτα σταθμού

με ακινητοποιημένα τα τρένα.

Άλλοτε ένας ποταμός χάραζε

τη μνήμη του θανάτου τόσων αθώων.

Καθώς έπεφταν από τα κάστρα,

τους υποδέχονταν με υψωμένα ξίφη

οι αγκαλιές αγνώστων.

Φύγε αν μπορείς το μεσημέρι

όταν ο ουρανός ανοίγει

για να ξεσπάσουν κεραυνοί.

Γιόρταζε χτες η πόλη.

Τα παιδιά δεν είχαν θέση στη γιορτή.

Στη μνήμη των χαμένων,

σώματα γερόντων έγερναν στην άσφαλτο

και νέων με ανύπαρκτη φωνή.

den4

 

3.    ΝΟΤΙΖΕΙ  ΑΚΟΜΑ

 

Στο σπίτι της οδού Αριμαθαίας

βαθιά εξάντληση νοτίζει τα θεμέλια,

για χρόνια διαρκεί μόνο η νύχτα.

Τη μητέρα παραδέρνει νυχθημερόν η άνοια,

την αδερφή δοκιμάζει το αειθαλές φυτό του καρκίνου,

κι εγώ κατάμονος στο ίδιο δωμάτιο,

μιλώντας πότε με παρείσακτους κι αφανείς νεκρούς,

σε διαδρόμους, σε κιόσκια υπαινιγμών και νάρκης

καταγράφω της μέρας την ένταση,

με φτηνά υποκατάστατα,

υποκρινόμενος πως κατέχω ακόμα

δύναμη κι υπομονή.

Ζώντας κάθε τόσο,

μέσα στο περιθώριο της απέραντης πίκρας

και το βαρύ απόθεμα της σκιάς,

νιώθω σαν τον μεταξεταστέο,

που όλο κι αναβάλλει τη μελέτη του,

 περιμένοντας να έρθει

η τελευταία μέρα

να σκύψει πάνω σε βιβλία αδιάφορα

και να διαβάσει.

 den5

 

[ *ΜΙΜΗΣΗΣ ΤΕΧΝΗΣ Κ.ΚΑΒΑΦΗ: Αρχείο: Γεωργίου Φωτίου – Σακελλίωνος εν έτει 1942 (sic)* ]

 

1.    ΜΝΗΜΗ  ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ

 

Έτη σπαταλημένα εις άγονας φιλίας.

Μόνο η νύχτα ανέκαθεν σύμμαχός μου υπήρξεν.

Ετότες που άναβα τη λάμπα

και υπό το ιλαρόν φως της,

συνέθετα αδόκιμους στίχους της νεότητός μου,

της εφηβικής ψυχής μου την κατάθεσιν,

που ουδέποτε ανέγνωσαν οι φίλοι

μήτε οι τυχαίοι των δρόμων του Πέραν

που τόσο ηγάπησα.

Εν Αλεξανδρεία προσφάτως ήλθον

και διάγω έκτοτε μονάχος.

Εις παραλίαν τας νύκτας ερειπωμένος,

ματαίως αναζητώ σώμα εις τα τυφλά.

Οι μιναρέδες όμως της Αγίας Σοφίας,

αποτυπωμένοι εις την μνήμην,

οι δείχνοντες αιωνίως ως λόγχαι τον ουρανόν

ήταν τότε δι’ εμέ προσωρινώς η κατάληξις

και η δια βίου καταδίκη.

 

den6

 

2.    ΑΓΥΡΤΗΣ

 

Ο αγύρτης, οπόταν ασθενήσει,

το ρίχνει με συνέπεια εις τα θεία,

έστω αν ο βίος του ήταν ανέκαθεν

ο εγωισμός, η πονηριά και η κακία.

Ανάβει κεριά, ευχέλαια κάνει,

βαθείας μετανοίας και παρακλήσεις,

μήπως και αντιστρέψει την αντίξοόν του τύχην

και λάβει επιτέλους χάριν από τας δεήσεις.

Μα όταν εις την ζωήν του συσσώρευε

μονάχα το κακό και την ειρωνείαν,

εξαπατώντας σύζυγον και φίλους,

και τους ταπεινούς ζώντας εν αγνοία,

ο Θεός δεν του παρέχει καμμίαν συμμαχίαν.

Δια το καφενείον των νεκρών τον προορίζει,

 μόνιμο στέκι των αδιαφόρων,

που κατά την σχόλη τους μαζεύονται

για να προσευχηθούν, ως είθισται, με απάθεια

εις τον πλησιέστερον ναό των Θεοπατόρων.

Ιούλιος 2016

 
den1[1] Ο συγγραφέας-φιλόλογος Γεράσιμος Δενδρινός γεννήθηκε το 1955. Έργα του: 1]. Ένα πακέτο Άρωμα, διηγήματα, Κέδρος 1995³, 2]. Απέραντες συνοικίες, μυθιστόρημα, Κέδρος 2001, 2 ]. Χαιρετίσματα από το νότο, μυθιστόρημα, Κέδρος 2003, 5]. Άλκης, νουβέλα, Μεταίχμιο 2003, 2]. Ματίας ντελ Ρίος – Ημερολόγια, ταξιδιωτικό κείμενο, Κέδρος 2006, 6]. Φραγή εισερχομένων κλήσεων, μυθιστόρημα, Μεταίχμιο 2006, και 7]. Άβατοι Τόποι, ποιήματα, (.poema..), 2015. Από το 2004 είναι μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Συγγραφέων.

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: , ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top