Fractal

Γεράσιμος Δενδρινός [1] : Τρία ποιήματα και δύο ψευδεπίγραφα καβαφικά [ Συνέχεια ]

 

Διαβάστε το Α΄ μέρος >>

 

d-1

 

ΤΡΙΗΜΕΡΟ ΣΤΗ ΛΙΒΑΔΕΙΑ

 

Hymn for the weekend by Coldplay 1915

 

Μακριά απ’ την Αθήνα δεν είχες χέρια.

Πάνω στο στήθος μια πλαγιαστή γραμμή,

λόγια ειπωμένα σε ξένο τόπο –

μέχρι που το τρένο έγειρε κάτω απ’ τη γέφυρα.

Ο κόσμος, απεγνωσμένος,

για να μην γλιστρήσει στο αιώνιο μονοπάτι

της σιγής, προτίμησε το πλευρό του κόσμου,

κι εσύ, ενώ πάσχιζες ν’ αγκαλιάσεις

τα ίδια δέντρα του δάσους,

άφησες για μας μονάχα την ηχώ

απ’ τις μετέωρες λέξεις σου.

Μακριά από την αγάπη δεν είχες χέρια.

Οι τοξότες στόχευαν ένα σώμα ξερό,

στην πολυκοσμία δεν κατάφερες να χαθείς,

ο αέρας θα κόμιζε και πάλι δυστυχία,

σε μοναχικά δωμάτια διαρκές το γέλιο σου,

ανήμπορος ν’ απολαύσεις την ευημερία των τόπων

δεν πρόλαβες να φύγεις μακριά.

Το σθένος της μνήμης σε στιγμάτισε,

υποθέσεις φτηνές κι απελπισμένες,

με τα χρόνια να φαντάζουν έκτοτε τα ίδια –

κληρονομιά σταλμένη για να στέκεται πλάι σου

– μία είναι η αλήθεια, αλλά τόσο φαύλη –

τι να γράφω τώρα.

Μακριά απ’ την Αθήνα δεν είχες μάτια

μήτε στον τόπο σου βρήκες παρηγοριά.

 

d-2

 

ΔΩΡΕΑΝ

 

Να μην ξέρεις τι θέλεις,

μήτε ο δρόμος να φτάνει κάπου

για σένα – λάβε τούτο σαν ευχή.

Μήτε ν’ ακολουθείς ποτέ ξένα ίχνη,

αυτών που ανεβαίνουν λαθραία τη μάντρα

συνοικιακού κινηματογράφου

με τ’ αναρριχητικά φυτά,

ενώ λογχίζει ο φακός την οθόνη

παίζοντας το Κόκκινο δωμάτιο του Χίτσκοκ.

Τα πάντα δραπετεύουν στη ζωή

κι ούτε είναι δωρεάν η αγάπη.

Να μην ξέρεις τι θέλεις,

συγχυσμένος να είσαι,

για να είσαι πανέτοιμος

ν’ απολογηθείς, όταν βρεθείς

μπροστά στον θρόνο

του αιωνίως Απόντα,

μ’ εκείνο το βλέμμα του παιδιού

που παρέμεινε το ίδιο στα χρόνια,

καθώς ψάχνεις,

χωρίς να βρεις τίποτε,

απ’ το χάραμα ίσαμε τη δύση,

αναμένοντας μια ακόμα ψευδαίσθηση,

εκτεθειμένος στο μέγα έλεος του φαύλου

κι αδυσώπητου αυτού κόσμου.

 

d-3

 

ΕΛΑΧΙΣΤΗ ΑΠΟΣΤΑΣΗ

 

Όταν ήρθες στην πόλη μου

μια ανάσα μας χώριζε.

Είχα βγει στη βεράντα του κόσμου

για ν’ αντικρίσω εκείνο το ημίφως

της σαβάνας με τους βάλτους,

πριν πάρουμε τα βουνά με μάρτυρα την πανσέληνο –

διακύμανση, ίσως τρέμουλο τρυφερότητας,

που, αν δεν είχα διατηρήσει

ύστερα από τόσα χρόνια,

δεν θα κατέθετα αυτούς τους στίχους.

Άγια απώλεια, μεσημβρινή ηχώ,

ώρα αναχώρησης για τη γενέτειρα

με τον αδιάφορο κόσμο

σε σταθμό εσπευσμένης εγκατάλειψης.

Όταν ήρθες στην πόλη μου

η απάθειά σου μας χώριζε.

Μια πιθανή γνωριμία με φτηνό τέλος

θα γίνουν ρυθμός σε παραποτάμιο ρείθρο

της κοινής μας ζωής ίσαμε της λησμονιάς

το μεγάλο δέλτα.

 

d-4

 

[ Κ. Φ. ΚΑΒΑΦΗ : Αρχείο Γεωργίου Φωτίου – Σακελλίωνος, Αλεξάνδρεια, εν έτει 1952, Σχεδιάσματα: 1914-1916;]

 

ΒΛΕΜΜΑΤΑ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ ΜΗΝΟΣ

 

Κοντεύει μήνας που έγινε η γνωριμία των.

Ασκόπως περιπλανώμενος στην Ισμαηλία,

το τελευταίο απόγευμα, πριν αναχωρήσει

για την γενέθλιά του πόλι,

το θέαμα των βαστάζων να προβάλλουν

απ’ το εμπορικό πλοίο HMS «Argonaut»

τον αποκαρδίωσεν. Θα έφταιγε και η ώρα

– το σούρουπο έπεφτε με τα μαβιά χρώματά του

πάνω στο θαλασσινό νερό,

αντανακλώντας στα ταλαιπωρημένα πρόσωπα.

Νοτισμένος καιρός της θλίψεως,

αρμύρα κύματος εις την επιφάνεια του λιμένος,

ψυχήν ζώσα ακόμη εις το σκότος και την πλάνη.

Μνήμες της παιδικής του ζωής στο Λονδίνο,

κατακερματισμένης σε οικογενειακά δεινά

κι άσκοπες αναμετρήσεις ισχυρών με ανίσχυρους.

Τα βλέμματα με τον τυχαίο

αυτή τη φορά σήμαιναν περισσότερα –

όψη δοκιμασμένη απ’ τον ήλιο, σώμα σθεναρό,

αυτή η εικόνα απέμεινε έκτοτε

και η αδύνατη λάμψη της επερχόμενης νύχτας

που έφθειρε το ελάχιστο φως της καθαρότητας.

Ίσαμε να ευοδωθεί  η γνωριμία

με την ανταλλαγή των υποσχέσεων,

μούδιασμα ερωτικού τρόμου τους διαπέρασεν.

Σήμερα τον αναμένει με το απογευματινό τραίνο

στην αίθουσα αναμονής του παλαιού σταθμού

της Αλεξανδρείας.

Ο νεαρός ταμίας του μοναδικού γκισέ

μετρούσε την ώρα, ίσαμε να έλθει ο αντικαταστάτης του.

Βλέμματα ανταλλάξιμα, επικεντρωμένα

– συγκεχυμένα ίσως –

παλιός γνώριμος ή για το αιωνίως ζητούμενο;

Η στολή αρκούντως καταξίωνε τα θαμπά χαρακτηριστικά.

Ο συριγμός της αφίξεως του συρμού αδύναμος.

Βγήκε αγωνιωδώς στην πλατφόρμα και περίμενε απόμερα.

Ο φόβος για γνωστούς και φίλους πάντα επίκαιρος.

Τα βλέμματα τότε αδιάκριτα κι επικριτικά,

κουβέντες επαίσχυντες κι ανιαρές.

Ο άλλος απ’ την Ισμαηλία δεν ήταν ανάμεσα στους επιβάτας.

Επιστρέφοντας ξανά εις την αίθουσα,

αντίκρισε τα φώτα του τοίχου σαν πιο δυναμωμένα,

κι ο νέος στον γκισέ είχε αντικατασταθεί.

 

d-5

 

ΤΟΥ ΙΜΠΡΑΧΗΜ ΔΕΚΑ ΟΚΤΩ ΤΑ ΕΤΗ

 

Εγώ ποτέ δεν είχον παιδική ηλικία.

Εις τον τρόμο του θανάτου ενηλικιώθηκα,

δρόμους πολλούς διέβηκα ως τα κλειστά σύνορα

κρατών, που αποδείχθηκαν δήμιοι

της πραγματικής ζωής.

Βόμβαι, εκτελέσεις, κηδείαι και λυγμοί

υπήρξεν η προσφορά αυτού του κόσμου

δια τα ταλαιπωρημένα μου μάτια.

Μέσα στις σκηνές κατά της προσευχής την ώρα,

σκύβοντας μπροστά στον αδιάφορο Θεό,

πότε γονατισμένος εις το νωπό χώμα,

ή έχων στα μάτια ακόμη τη σκόνη του καταυλισμού,

μυριάδες φορές εσύγκρινα ακαταπαύστως,

τον κόσμο των ισχυρών

μ’ αυτόν των αδυνάτων.

 

d-6

 

den1[1] Ο συγγραφέας-φιλόλογος Γεράσιμος Δενδρινός γεννήθηκε το 1955. Έργα του: 1]. Ένα πακέτο Άρωμα, διηγήματα, Κέδρος 1995³2]. Απέραντες συνοικίες, μυθιστόρημα, Κέδρος 20012 ]. Χαιρετίσματα από το νότο, μυθιστόρημα, Κέδρος 20035]. Άλκης, νουβέλα, Μεταίχμιο 20032]Ματίας ντελ Ρίος – Ημερολόγια, ταξιδιωτικό κείμενο, Κέδρος 20066]. Φραγή εισερχομένων κλήσεων, μυθιστόρημα, Μεταίχμιο 2006, και 7]. Άβατοι Τόποι, ποιήματα, (.poema..), 2015. Από το 2004 είναι μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Συγγραφέων.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top