Fractal
Home / ΒΙΒΛΙΟ / Γεράσιμος Δενδρινός: Αφορισμοί – Μέρος Δ΄ [ Από αδημοσίευτη συλλογή ]
12/10/2016, 12:19 μμ

Γεράσιμος Δενδρινός: Αφορισμοί – Μέρος Δ΄ [ Από αδημοσίευτη συλλογή ]

 

afor_i

 

1. Να εκτιμάς τις λογοτεχνικές κορυφές του κόσμου, κι αυτές να μελετάς. Από κει να ανασύρεις οδηγίες για τις κατασκευές σου. Πολλοί περνάνε από τους ίδιους δρόμους, αλλά μια μόνο γραφή σκάβει βαθιά το οδόστρωμα.

2. Είμαστε ανίκανοι για ουσιαστική επικοινωνία με τους ανθρώπους. Σε ό,τι αφορά τους άλλους, πλέκουμε με τον νου μας μύριες εκδοχές, κι όταν υπάρχει περίπτωση να συναντηθούμε από κοντά και δούμε έναν άνθρωπο υπεράνω ευγένειας και διάκρισης, πολιτισμένο και ταπεινό, τότε επιστρέφουμε σπίτι με τις τύψεις ενός παγωνιού, που το απογύμνωσαν από τα χρυσοπράσινα φτερά του για καπέλο ή για βραδινή τουαλέτα σε σουαρέ πρέσβη που έχασε σε τροχαίο παιδί και γυναίκα.

3. Με τους ανθρώπους που μιλάτε στο διαδίκτυο, κι έχουν τη μοίρα να παραμείνουν για πάντα άγνωστοι, χαμένοι στους διαδρόμους και στις γωνιές του ηλεκτρονικού κόσμου, με χίλιες αποστροφές και φόβους για τους συμπολίτες του, να προσέχετε μήπως δείτε ψηλά στο μέτωπό τους να ξεχωρίζουν παλαιά, ανάγλυφα ίχνη χρυσής στεφάνης από κισσό.

 

afor_ii

 

4. Είμαστε η χώρα που της προσφέρανε καφέ σε σπίτι, κι επειδή δεν πρόλαβε να τον πιει, πήρε την κούπα σπίτι της.

5. Κάθε φορά που μου λένε πως περνάνε πολύ καλά στην τωρινή ζωή τους, νιώθω ασυναίσθητα τις τραγωδίες που προηγήθηκαν.

6. Τα φυλαχτά που φοράμε στο μέρος της καρδιάς είναι για όσους μας απαρνήθηκαν τη στοργή και τη φιλία, ή μας εμπαίζουν άκριτα κι αβυσσαλέα στον νου τους. Είναι οι κρυφές μας βυζαντινές εικόνες, που τα χρώματά τους αφυδατώνονται σιγά σιγά από τη σκέψη, μέχρις ότου απορριφθούν κι αντικατασταθούν από άλλα φυλαχτά. Η θέρμη στην περιοχή του στέρνου είναι πάντα ιαματική από τα κάθε είδους βάσανα. Και τα ποιήματα που ψιθυρίζουμε κατά μόνας είναι τροπάρια, που βρίσκει τυχαία η μνήμη σε στροφές του δρόμου απόκρημνες κι επικίνδυνες.

7. Η αγάπη για τους άλλους στήνει παγίδες. Συμπαθούμε συχνά ανθρώπους που μας καταδίωκαν σε μια προηγούμενη ζωή, γι’ αυτό σ’ αυτή τη ζωή θα μας φυλάκιζαν ευχαρίστως σ’ ένα κελί με μελλοθανάτους.

 

afor_iii

 

8. Λογοτεχνική διαπλοκή: ο ένας λιβανίζει τον άλλον, αλλά όλοι τους μαρμαρώνουν απότομα μέσα στη σκιά του νάρθηκα, όταν δουν την καντηλανάφτισσα με πόση σβελτάδα μαζεύει από τα μανουάλια τα κεριά πριν η φλόγα τους τα κάψει ως τη μέση.

9. Συχνά ανάμεσα στους καλλιτέχνες υψώνεται ένα μεγάλο τζάμι που προσθέτει συνεχώς ραγίσματα. Σπανίως αποδέχονται ο ένας τον άλλο. Οι απλοί άνθρωποι που ίσως είναι διαφορετικοί χαρακτήρες και δεν ασχολούνται με την Τέχνη, δεν έχουν τέτοιες εύθραυστες σχέσεις, έχουν άλλου είδους ανταγωνισμούς: λυσσώδεις καμιά φορά σαν τους δικομανείς πολιτικούς.

10. Μόνο ο άνθρωπος χωρίς στόχους πετυχαίνει πολλά στη ζωή. Το να μην περιμένεις επιτυχία κι επιβράβευση σημαίνει πως είσαι ικανός να μετατρέπεις ακόμα και ένα σκουπίδι σε χρυσό.

11. Σ’ αυτόν τον κόσμο πάντα θα υπάρχουν άγιοι που δεν πιστεύουν στον Θεό των ανθρώπων.

12. Αγαπάμε αυτούς που ευχαρίστως θα λεηλατούσαν τις νύχτες μας.

13. Ευλογείτε τον Θεό για τα δεινά που σας δίνει, για να έχετε λοιπόν κάθε δικαίωμα να τον υποβάλλεται στον άλλον κόσμο στις ίδιες δοκιμασίες που σας έδωσε σε τούτη τη ζωή.

14. Το ζώο που κάθεται και σε κοιτάζει μέσα στο σκοτάδι, κι ύστερα, χαλαρωμένο, αποθέτει το κεφάλι στα πόδια του και κλείνει τα μάτια, είναι για μένα η πιο αφοπλιστική έκφραση στοργής. Ακόμα κι αν η κουρτίνα απ’ την απότομη ριπή του αέρα αγγίζει το πλούσιο τρίχωμά του, ούτε και τότε σαλεύει. Μόνο όταν σε δει να αδρανείς σιωπηλός, κουρασμένος, και σκυμμένος στα χαρτιά του γραφείου σου, τότε σε πλησιάζει αθόρυβα για ένα παρατεταμένο χάδι.

15. Είμαστε εντελώς αφελείς: συμπαθούμε συχνά τον άξεστο και τον φιλόδοξο, για να αποσπάσουμε την περιφρόνηση όταν καταθέτουμε την αλήθεια μας κι απολογούμαστε μετά στον στενό τάχα φίλο μας για τα τιμαλφή που δώσαμε εξευτελιστικά κατά τη δημοπρασία της ψυχής μας, χωρίς να γνωρίζουμε πως κατά την αφήγηση αυτός ο φίλος ήδη διακοσμεί με αυτά το πιο ωραίο του δωμάτιο, ύστερα από μυστική συνεννόηση με τον ίδιο τον μεταπράτη.

16. Ένα καλό ποίημα είναι σαν τη γέφυρα ποταμού που συνδέει τη συνοικία των φτωχών μ’ εκείνη των προσφύγων.

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top