Fractal
Home / ΒΙΒΛΙΟ / Γεράσιμος Δενδρινός [ ΑΦΟΡΙΣΜΟΙ Ι΄] – Από αδημοσίευτη συλλογή
08/02/2017, 12:46 μμ

Γεράσιμος Δενδρινός [ ΑΦΟΡΙΣΜΟΙ Ι΄] – Από αδημοσίευτη συλλογή

 

i-1

 

1. Οι έξυπνοι, οι υποψιασμένοι και οι παμπόνηροι δεν μπορούν να γράψουν λογοτεχνία. Πρέπει να είσαι αφελής για να σου ανοίξει η πόρτα της δημιουργίας. Ο έξυπνος, ο υποψιασμένος και ο παμπόνηρος πάντα απαντάει στις λέξεις γιατί και πώς σαν τον δημοσιογράφο, ενώ ο καλλιτέχνης τις αφήνει ως έχουν.

2. Είχε ξεπεράσει κατά πολύ πια τα 60, και, φορώντας τα καλά του, έβγαζε συνέχεια φωτογραφίες τον εαυτό του. Και όταν γύρω του τον χειροκροτούσαν, δεν μπόρεσε ποτέ να καταλάβει πως οι άλλοι επιβράβευαν τη μεταμφιεσμένη του φθορά.

3. Όσο πιο πολλά προσφέρεις, τόσο πιο πολλή περιφρόνηση δέχεσαι. Πίσω απ’ τον αθέατο ορίζοντα πέφτουν καθημερινά για σένα πλήθος κεραυνοί.

4. Τα πρωινά του Σαββάτου ξεγελάμε τη μοναξιά μας με ανθρώπους, που δεν μπορούν να είναι πια κοντά μας, γιατί έμαθαν να γλιστράνε και χάνονται σε ανύποπτες ώρες της νύχτας, ψάχνοντας για παρέες και δυνατά φώτα. Είναι σαν το αναψυκτικό που πίνουμε σε άδεια βαγόνια του μετρό. Να γιατί την ίδια μέρα προτιμώ να ταΐζω τα αδέσποτα και ν’ αρκούμαι στη συνοδεία τους, ενώ επιστρέφω στο σπίτι. Καμιά πραγματική χαρά δεν έχω στη ζωή εκτός από αυτή, και με αυτή θέλω να κλείσω τα μάτια στο άχαρο τούτο κόσμο. Η λογοτεχνία είναι απλώς ένα προσκεφάλι για έναν ύπνο με αίσια ενύπνια για όσα δεν μου πρόσφερε η ζωή.

 

i-2

 

5. Πάντα η μεγάλη επιτυχία σε οτιδήποτε έχει κάτι ύποπτο και ποταπό.

6. Πάντα για τον άλλο τρέφουμε ανάμικτα συναισθήματα, γιατί γεννηθήκαμε μέσα σε μια καλύβα με ρωγμές, που τη θεωρούμε δωμάτιο ησυχίας κι απομόνωσης, κάτι σαν ησυχαστήριο νυχτερινής και ημερήσιας ανάπαυλας. Ο εγωισμός μας είναι ένα άδειο ποτήρι απ’ όπου ο καυτός ήλιος της ερήμου εξάτμισε το νερό, αφημένο για λίγο πάνω στην άμμο.

7. Μόλις ξεπέσεις ως άνθρωπος, χάσεις τα πάντα, αισθανθείς ασήμαντος και η έπαρσή σου γκρεμιστεί, τότε μπορεί να ανοίξει κάποια χαραμάδα Αλήθειας και Φωτός για την Ταπεινή σου Τέχνη. Όλα τα υπόλοιπα είναι αναμμένα φώτα που καίνε σε σαλόνια χωρίς επισκέπτες, λες και τ’ άφησε από απροσεξία κάποιος. Η ευτέλεια της ζωής έχει κάτι μεγαλοπρεπές και βασιλικό. Δεν το ευχόμαστε όμως, γιατί η οδύνη είναι φθορά για τους πολλούς, ενώ στην ουσία είναι ανάσταση.

8. Η διαφορά ενός αγράμματου και εγγράμματου ανθρώπου είναι που ο πρώτος γεννιέται και πεθαίνει ανυποψίαστος, ενώ ο γραμματισμένος γεννιέται ανυποψίαστος και πεθαίνει υποψιασμένος.

9. Οι πάντες χλευάζουν αυτό που είμαστε, γίναμε ή καταντήσαμε. Αυτό που δεν μπορούν ποτέ να δουν είναι για την ποιότητα του αίματος που περνάει κάθε δευτερόλεπτο από τη μεριά του στήθους. Αίμα αρμυρό από τα νεανικά μας χρόνια επειδή ακολουθήσαμε ενύπνια που ποτέ δεν πραγματοποιήθηκαν.

 

i-3

10. Η ουσιαστική μου εκπαίδευση δεν ήταν ποτέ το σχολείο. Οι ταβέρνες, οι πλατείες και τα υπόγεια μου έμαθαν την αλφάβητο από την αρχή.

11. Πόσοι άνθρωποι μοιράστηκαν τα πάντα και πόσοι άλλοι στάθηκαν δίπλα μου για να φύγουν μετά, κι άνοιξα αμέσως τα παράθυρα για να φύγει η οσμή τους.

12. Μην με εχθρεύεστε άδικα. Ίσως να είμαι εγώ που πλένω στο χέρι τα ρούχα σας, τις νύχτες που εσείς διασκεδάζετε με κάποιον που σας περιφρονεί.

13. Η διαίσθησή μου για τους ανθρώπους, τις καταστάσεις και τα πράγματα, είναι πολύ ισχυρή. Βίωσα δεινή ζωή και ίσως γι’ αυτό είμαι ικανός να διακρίνω πολλά και κάθε τόσο να επαληθεύομαι. Κατέχω κάπως την τέχνη και οσμίζομαι τις απάτες και τις αυτοπροβολές. Η φυσιογνωμία ενός ανθρώπου είναι για μένα εφαλτήριο για άλματα πάνω από τοίχους χτισμένους με τσιμεντόλιθο. Όσο μεγαλώνω, τόσο πιο αγράμματος αισθάνομαι, είμαι και παραμένω. Αλλά δεν αντέχω τον προπηλακισμό από απαίδευτους ή ανθρώπους καριέρας. Το χρησιμοποιημένο χαρτομάντιλο που πέταξες σε μιαν απόμερη άκρη, όλο και διηγείται στα υπόλοιπα σκουπίδια κι από μια διαφορετική ιστορία για σένα.

 

i-4

 

14. Να είσαι χιλιάδες χρόνια πίσω από την εποχή σου. Μόνο τότε μπορείς να βλέπεις από μακριά τις επερχόμενες δωρεές και τα πραγματοποιήσιμα οράματα.

15. Μάζευε ανθρώπους γύρω του, θέλοντας να κάνει αυλή. Ποτέ του δεν μπόρεσε να διακρίνει πως στις πλάκες του δαπέδου με τα χρόνια, ένα ρυάκι από λύματα διέσχιζε όλη την επιφάνεια κάτω από τις φθαρμένες πατούσες της σύναξης των ομότεχνων, που, ξεφεύγοντας κάτω από τη σιδερένια πόρτα, σκορπιζόταν, έτσι άπλετα, στον δρόμο.

16. Άξιζε να ζήσω, για να δώσω σημασία σε ανθρώπους τουρίστες αυτής της ζωής και σε ακροβάτες της άλλης.

17. Ως άντρας έχεις συμπεριφορά γυναίκας που την κέρασαν ένα ποτό και το εξέλαβε ως πρόταση για τα περαιτέρω. Σου λείπει όμως εκείνη η φινέτσα, το ευθύ και το ντόμπρο του χαρακτήρα, το επιθετικό της ινδιάνας των Μάγιας που, ενώ μασάει φύλλα κόκας, σου δείχνει συγχρόνως ποιο δρόμο πρέπει να πάρεις για να βρεθείς κατευθείαν στον γκρεμό.

 

i-5

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: , ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top