Fractal

Στείλε μου κάτι από την Παραγουάη – “Γαζίες”

Από την Αλεξάνδρα Φεφοπούλου // *

 

15.Γαζίες.foto

 

Κάπου είχα διαβάσει πως από τις αισθήσεις μας, αυτή που είναι πιο στενά συνδεδεμένη με τη μνήμη, είναι η όσφρηση. Η όσφρηση πυροδοτεί με αναπάντεχο τρόπο τη μνήμη και ξαφνικά συνειδητοποιείς πως κάπου στο μυαλό σου κρύβονται αναμνήσεις που ούτε που ήξερες πως ακόμη κρατάς. Και κάτι ακόμη που ανακάλυψα πρόσφατα: από μια τόση δα μυρωδίτσα, ξεχειλίζουν όχι μόνο αναμνήσεις ανθρώπων και στιγμών, αλλά φευ, και συναισθημάτων…

Κάπως έτσι λοιπόν βρέθηκα να κλαίω χωρίς σταματημό ταξιδεύοντας πάνω σε μια μικρή μοτοσυκλέτα στον εθνικό δρόμο 81 της Αργεντινής. Χάζευα το τοπίο και την τοπική χλωρίδα κάνοντας αφηρημένες σκέψεις ώσπου ξαφνικά, μια ανεπαίσθητη μυρωδιά έφτασε στα ρουθούνια μου. Ήταν η πιο όμορφη μυρωδιά, αυτή της άγριας γαζίας. Μαζί της ήρθε και η εικόνα της γιαγιάς μου που εδώ και χρόνια δε ζει, ήρθαν οι ατέλειωτες ώρες που περνούσα μαζί της ακούγοντας ιστορίες από τα νιάτα της, τα σχολικά μου χρόνια στο δημοτικό και το δεντράκι στο προαύλιο απ’ όπου έκοβα τα μυρωδάτα λουλουδάκια και τα πήγαινα στο σπίτι, στον παππού και στη γιαγιά για να χαρούν. Κι ακόμη μια άλλη γιαγιά, όχι η δική μου, που κάποτε μου φύτεψε μια γαζία και ποτέ δεν πήγα να την πάρω…

Νοσταλγία, αγάπη, τύψεις…όλα εκεί, πάνω σε μια μικρή μοτοσυκλέτα, στον εθνικό δρόμο 81 της Αργεντινής…

 

* Για πολύ ή για λίγο, η Αλεξάνδρα Φεφοπούλου θα λείπει από την Αθήνα. Με τον φίλο της και μια Vespa κάνουν τον γύρο της Νότιας Αμερικής. Της ζητήσαμε να στέλνει κάθε εβδομάδα μια φωτογραφία που θα καθρεφτίζει μικρά και μεγάλα «κάτι» από τη ζωή της ταξιδεύοντας. Δέχτηκε. Άραγε πόσο μακριά μπορεί να είναι η καθημερινότητα μίας ελληνικής πόλης από τις πόλεις που η Αλεξάνδρα βλέπει σήμερα;

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top