Fractal

Ρεαλιστική Μαγεία από τον Γαβριήλ Παναγιωσούλη

Γράφει η Ιουστίνη Φραγκούλη- Αργύρη //

 

Τον Γαβριήλ Παναγιωσούλη τον γνώρισα από το βιωματικό του μυθιστόρημα «Αχ! Να ‘ξερα»(2003) και με είχε εντυπωσιάσει από τότε η αφηγηματική του δεινότητα αλλά και η εμπειρική καταγραφή του βιωματικού πεδίου του με ένα τρόπο ναΐφ γι αυτό και γνήσιο.

Ο Γαβριήλ Παναγιωσούλης, απόφοιτος του Δημοτικού στην Κεφαλονιά, είχε στη φλέβα του την περιπέτεια. Από μικρό παιδί ταξίδεψε στα καράβια οργώνοντας την Καραϊβική, γνωρίζοντας θύελλες, έρωτες, φουρτούνες. Ώσπου καταστάλαξε στη Γουατεμάλα, όπου γνώρισε τη γυναίκα της ζωής του. Μαζί έφτασαν στη Νέα Υόρκη φτιάχνοντας μια λαμπρή οικογένεια.

Ο Γαβριήλ Παναγιωσούλης είναι μια αυθεντική πένα, λες και το αίμα του στάζει μελάνι και περιπέτεια. Μέσα από τα πεζά κείμενά του στα βιβλία «Στέλιος ο Έλληνας», «Ο Αστροναύτης των Τροπικών», «Ο καθρέφτης και η ομίχλη» προκύπτει ένα γνήσιο αφηγηματικό ταλέντο, που μεταφέρει σε εικόνες τον πλούτο των εμπειριών της περιπλάνησης του ναυτικού αλλά και του μετανάστη του μαγικού Νοτιοαμερικάνικου Νότου. Ο Γαβριήλ Παναγιωσούλης συνθέτει εικόνες υγρές, πένθιμες, γιορταστικές σαν αυτές του Μάρκες με μια ιδιαίτερα απλή αλλά παραστατική γραφή, που εμβάλλει στην ατμόσφαιρα της Νότιας Αμερικής τον ανυποψίαστο αναγνώστη. Η θάλασσα, οι γυναίκες, οι εφήμεροι έρωτες, οι ναυτικοί και οι συνευρέσεις τους αποτελούν αγαπημένα του θέματα. Αλλά και η νοσταλγία για την πατρίδα Κεφαλονιά , η αδικία της οικογένειας, η αλύπητη γραφειοκρατία της πατρίδας, η αβόλευτη ζωή του μετανάστη, η διαρκής οδύσσεια στις χώρες του κόσμου, τα συναπαντήματα με πατριώτες και άλλους ολότελα ξένους είναι τα λιμάνια της λογοτεχνικής αναζήτησης. Ο Γαβριήλ Παναγιωσούλης αβέβαιος για τη γλωσσική αρτιότητα, δίνει έμφαση στις εικόνες, τα συναισθήματα, αυτοβιογραφούμενος στα περισσότερα κείμενα. Ίσως γι αυτό ο λόγος του να είναι τόσο διαυγής χωρίς προσποίηση καμιά. Ίσως γι αυτό η λογοτεχνική ιστορία θα τον κατατάξει στους ασυμβίβαστους μοναχικούς ταξιδευτές της πένας.

Δεν παύω να απολαμβάνω τις θαλασσινές του περιπέτειες στο προσωπικό του μπλόγκ που αποπνέουν αυτό τον ερωτισμό της ρεαλιστικής μαγείας. Αν ο Μάρκες εφηύρε το «μαγικό ρεαλισμό», ο Παναγιωσούλης είναι ο εμπνευστής της λογοτεχνικής σχολής που λέγεται «ρεαλιστική μαγεία».

Η Ελλάδα θα πρέπει να τιμήσει αυτόν τον εκπληκτικό λογοτέχνη εκδίδοντας τις ναυτικές του ιστορίες . Ίσως μετά τον Καββαδία, ο Γαβριήλ Παναγιωσούλης να είναι μοναδικός στις περιπέτειες της θάλασσας και της ψυχής της.

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top