Fractal
Home / FRACT-ALL / Ποίηση: “Γαλάζιοι θόλοι”
30/08/2017, 11:16 πμ

Ποίηση: “Γαλάζιοι θόλοι”

Της Κικής Κωνσταντίνου // *

 

 

 

 

Γαλάζιοι θόλοι

 

Μου περιέγραψες την φιλία σαν μία ολισθηρή δύναμη

μα ήταν ένα νεκρικό δέσιμο μιας αδυσώπητης, κραυγαλέας σιωπής.

Και είδα δυο μάτια, νεκρά, που γυάλιζαν,

γαλάζιοι θόλοι τα φιλούσαν

 

Άκουσα έναν φίλο, στο δίπλα δωμάτιο να αγκομαχά

μα δεν ήξερα πως ήταν στρατιώτης που φύλαγε σκοπιά σε ένα πέτρινο ακρογιάλι.

 

Σύνδεσα αχαρτογράφητους χάρτες για να βρω

το ένοχο μυστικό της ηχηρής σιωπής

Το σμίξιμο ματιών και σκέψεων που ενώνονται

λες και μια αόρατη κλωστή το πέμπτο, ένοχο, μυστικό σκεπάζει.

 

Ήσουν το δόρυ που έκλεψα

και ο ψαράς που πριν χρόνια, μειλίχια, κυνηγούσα.

Ήσουν ο τύπος που μοιράστηκα την τσίχλα μου,

που δάνεισα, την βρεφική μου πάνα.

 

Θυμάμαι τις ασπρόμαυρες μορφές μας, στην παιδική χαρά.

Στην τραμπάλα, να με αφήσεις να ανέβω, εκλιπαρούσα.

Κι όταν ανέβαινα ψηλά, εσκεμμένα, να αργήσω να κατέβω

– με ταλαιπωρούσες.

 

Σε φωνάζω, σαν κοράκι που πενθεί, σε φωνάζω.

Τριγύρω η ματιά μου αρπαχτικό, να «κλέψω» τον καλύτερο μου φίλο.

 

Θάβω,

με τα νύχια μου σκάβω και θάβω την σκισμένη, λευκή σου μπλούζα.

 

Θάβω,

Και σε φωνάζω

 

Σε φωνάζω, σαν κοράκι που πενθεί, σε φωνάζω

 

Αποκάλεσέ με με το όνομά μου, θέλω από τα χείλη σου να το ακούσω.

 

Η φιλία είναι δύναμη.

Τον χρησμό, εσύ, πρώτος,

Μου έδωσες

 

Ήχησε την λύρα σου.

Οι σάλπιγγες «έρχονται»

 

 

 

* Η Κική Κωνσταντίνου μεγάλωσε στην Στροφυλιά, ένα μικρό, όμορφο χωριό της Βόρειας Εύβοιας. Σπούδασε Διοίκηση Επιχειρήσεων στο ΤΕΙ Χαλκίδας μα λίγα χρόνια αργότερα ανακάλυψε πως αυτό που τη γεμίζει ουσιαστικά είναι η συγγραφή λογοτεχνικών κειμένων. Τη συναντά κανείς στο www.ekfrastite.blogspot.com.

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top