Υποβρύχιο ράγκμπι και Φυσαλίς!
Γράφει η Δανάη Θηβαίου //
Ναι, και υποβρύχιο και ράγκμπι. Ένα καινούριο άθλημα που δεν είναι και τόσο διαδεδομένο. Πώς το ξέρω; Είχα την τύχη να το ανακαλύψω από μία φίλη μου που το ξεκίνησε. Επίσης συνειδητοποίησα πως όσο περισσότερο το παρακολουθώ, τόσο πιο συναρπαστικό μου φαίνεται.
Για να μάθουμε περισσότερα όμως, ρώτησα περισσότερες πληροφορίες από τη φίλη μου τη Χριστίνα:
Δ.: Χριστίνα, πες μας λίγα λόγια για το υποβρύχιο ράγκμπι.
Χ.: Το υποβρύχιο ράγκμπι είναι ένα άθλημα σχετικά νέο στην Ελλάδα το οποίο όμως υπάρχει στο εξωτερικό εδώ και πολλά χρόνια. Στη Γερμανία ξεκίνησε τη δεκαετία του 60. Ξεκίνησε ως άσκηση άπνοιας για τους δύτες. Μετά εξελίχθηκε στο υποβρύχιο ράγκμπι, σαν άθλημα. Παίζεται με δύο ομάδες των 6 παικτών, η κάθε ομάδα έχει και της αλλαγές της, δηλαδή η ομάδα αποτελείται από 6 παίχτες και 6 αναπληρωματικούς, 12 στο σύνολο. Φορούν μάσκα, αναπνευστήρα και βατραχοπέδιλα, και φυσικά μαγιώ! Υπάρχουν δύο καλάθια στον πάτο της πισίνας η οποία είναι ουσιαστικά καταδυτήριο με βάθος 3,5 με 5 μέτρα. Τα καλάθια είναι στερεωμένα στις 2 άκρες της πισίνας. Η μπάλα είναι γεμισμένη με αλατόνερο, πιο πυκνό από το νερό της πισίνας, έτσι ώστε να μπορεί να βυθίζεται. Οι πάσες δίνονται σε μία απόσταση έως και δύο μέτρα περίπου. Στην αρχή του ματς οι δύο ομάδες διεκδικούν την μπάλα και ο στόχος είναι να μπει καλάθι. Υπάρχουν και θέσεις: άμυνα, τέρμα, επίθεση. Επίσης να πω πως το όνομα ράγκμπι έχει δοθεί επειδή υπάρχει η σωματική επαφή, δεν είναι σαν το μπάσκετ που αν ακουμπήσεις τον άλλον θα πάρεις φάουλ.
Δ.: Οπότε υπάρχουν φάουλ στο παιχνίδι;
Χ.: Φυσικά υπάρχουν. Απαγορεύεται για παράδειγμα να τραβήξεις τη μάσκα του άλλου ή τα βατραχοπέδιλα. Επίσης αν προσπαθήσει κάποιος να τραυματίσει τον αντίπαλο, ή αν πιάσει κάποιος το καλάθι για να βάλει γκολ, δίνεται φάουλ ή ακόμα και πέναλτι.
Δ.: Το πέναλτι από τη απόσταση δίνεται, είναι σαν το πόλο ή το ποδόσφαιρο;
Χ.: Για το πέναλτι ξεκινάει ένας παίκτης από τη μέση της πισίνας, και ένας αμυντικός από την αντίπαλη ομάδα. Με το που δώσει ο διαιτητής την εκκίνηση, ξεκινούν και οι δύο, ο αμυντικός θα προσπαθήσει να εμποδίσει τον παίκτη για να μην καταφέρει να βάλει γκολ.
Δ.: Και εσύ πώς ήρθες σε επαφή με το άθλημα, που το έμαθες;
Χ.: Η ομάδα στην οποία ανήκω έπαιζε ένας φίλος μου, ο οποίος με παρότρυνε να παίξω. Είναι η μόνη ομάδα σε μορφή σωματείου και συλλόγου στην Ελλάδα, φτιάχτηκε το 2012, και έγινε σωματείο το 2014. Πρέπει να πω πως είναι μικτές οι ομάδες, παίζουμε δηλαδή όλοι μαζί, και παράλληλα έχουμε και ξεχωριστή γυναικεία ομάδα.
Δ.: Πόσο καιρό παίζεις;
Χ.: Είμαι στην ομάδα 2 χρόνια.
Δ.: Τι ήταν αυτό που σε έκανε να συνεχίζεις να παίζεις;
Χ.: Αρχικά πήγα δοκιμαστικά, γιατί κολυμπούσα κάποια χρόνια και εφόσον είχα και τον εξοπλισμό σκέφτηκα να το δοκιμάσω για να δω κάτι καινούριο. Το πρώτο που με τράβηξε νομίζω ήταν το γεγονός ότι είναι ένα ομαδικό άθλημα και εκείνη τη περίοδο έψαχνα ένα ομαδικό άθλημα να ασχοληθώ. Μετά ανακάλυψα πως είναι ένα άθλημα που κρύβει πολλά: εκτός από μυϊκή δύναμη και άπνοια, θέλει και ευελιξία, ταχύτητα, να μπορείς να βλέπεις γύρω τι γίνεται στην πισίνα. Είναι τρισδιάστατο άθλημα, υπάρχει και η παράμετρος του βάθους η οποία λείπει στα υπόλοιπα αθλήματα. Πρέπει να κινείσαι στο νερό και να σκέφτεσαι πολλά πράγματα, πως θα δώσεις πάσα, πού βρίσκονται οι συμπαίκτες, ποια είναι η σωστή θέση που πρέπει να έχεις εκείνη την ώρα. Βασίζεται και στην ανάσα, γι’ αυτό και λειτουργούμε με ζευγάρια στην ομάδα. Ας πούμε εγώ που είμαι στη θέση του τερματοφύλακα, έχω και ένα συμπαίκτη που με καλύπτει όταν τελειώνει η ανάσα μου. Πρέπει να έχεις επομένως στο νου σου και τον άλλον, είναι βαθιά ομαδικό άθλημα.
Δ.: Και για κάποιον που παρακολουθεί, τι ενδιαφέρον μπορεί να έχει;
Χ.: Έχει δράση, θέαμα, το προτιμώ και από το ποδόσφαιρο να πω την αλήθεια, απλά το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι ότι επειδή δεν έχει αναπτυχθεί, οι θεατές ουσιαστικά είναι αυτοί που βρίσκονται μέσα στο νερό δίπλα στο χώρο που παίζουμε. Σε άλλες χώρες της Ευρώπης που είναι πιο εξελιγμένο το άθλημα και γίνονται τουρνουά και πρωταθλήματα, ή και σε χώρες εκτός Ευρώπης όπως ΗΠΑ και Αυστραλία, υπάρχουν κάμερες που δείχνουν σε οθόνες τον αγώνα. Ακόμα καλύτερα, υπάρχουν και πισίνες με παράθυρα στα πλάγια για να μπορεί κάνεις να παρακολουθεί τον αγώνα πιο «ζωντανά».
Δ.: Οπότε εσείς λειτουργείτε σαν σωματείο. Σε τι έχει βοηθήσει η ύπαρξή του;
Χ.: Μας βοηθάει για να μπορούμε να προσεγγίσουμε περισσότερο κόσμο, και βοηθάει στο να εξελιχθεί το άθλημα περισσότερο. Σαν αθλητικό σωματείο μπορούμε να οργανώσουμε κάποιο τουρνουά, να καλέσουμε άλλες ομάδες, αποκτά μεγαλύτερη υπόσταση και το ίδιο άθλημα. Αυτό που θα θέλαμε και ελπίζουμε, είναι στο μέλλον να ιδρυθούν και άλλα σωματεία στην Ελλάδα, ώστε να μπορούμε να παίζουμε με τοπικές ομάδες. Προς το παρόν παίζουμε με ομάδες που καλούμε εδώ, ή που μας καλούν στο εξωτερικό.
Δ.: Με ποιες ομάδες έχετε παίξει;
Χ.: Πέρσι πήγαμε στο πρώτο μας τουρνουά. Αν και κάποιοι από τα μέλη της ομάδας έχουν παίξει και στη Γερμανία, σαν Φυσαλίς βγήκαμε πρώτη φορά στο Γκρατς στης Αυστρίας και συμμετείχαμε σε ένα τουρνουά που ήταν και αρκετά εποικοδομητικό. Για μένα ήταν σαν να πήγαινα σε συνέδριο για το άθλημα, δηλαδή με κάθε αγώνα μάθαινα ολοένα και περισσότερα πράγματα για το άθλημα. Ως νεοσύστατος σύλλογος έχουμε ακόμα πολλά να μάθουμε.
Δ.: Φέτος θα συνεχίσετε με κάποιο τουρνουά;
Χ.: Ναι, θα πάμε πάλι στο ίδιο τουρνουά στο Γκρατς, ευελπιστώντας για καλύτερα αποτελέσματα. Θα κατέβει και γυναικεία και ανδρική ομάδα.
Δ.: Πόσοι παίχτες θα είστε περίπου;
Χ.: Συνολικά θα πάμε περίπου 20 άτομα. Οι ελλείψεις που θα παρουσιαστούν στη γυναικεία ομάδα θα καλυφθούν από την τοπική ομάδα του Γκρατς, η οποία παρουσιάζει κι αυτή ελλείψεις.
Δ.: Πότε θα έχουμε νέα για το τουρνουά;
Χ.: Το τουρνουά θα γίνει 27-28 Ιουνίου, οπότε στις 28 μπορείτε να μας περιμένετε στο αεροδρόμιο!
Δ.: Ευχαριστούμε πολύ και καλή επιτυχία!
Για περισσότερα νέα του συλλόγου: http://www.fysalis.com/
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Βιντεοπαιχνίδι/ κριτική: Ένας τενεκεδένιος ήρωας με καρδιά χρυσάφι
Γράφει η Μάριον Χωρεάνθη // MACHINARIUM (2009) Στην κορφή ενός σωρού από σκουπίδια, ο Γιόσεφ, ένα μικρό ρομπότ, συνέρχεται απ’ την πτώση που τον έκανε… λαμαρίνες και προσπαθεί να βγει από τη χωματερή όπου μόλις τον άδειασε το
Περισσότερα -
Αφήγηση: “Τα υψωμένα χέρια των υποσχέσεων”
Του Χρήστου Αθανασίου // * Να η ωραιότερη εικόνα: αυτά τα δυο χέρια, το ένα μέσα στο άλλο. Το ένα το έχουν ήδη μεταπλάσει τα έργα και οι ημέρες. Σε κάθε δάχτυλο, τα σημάδια των χρόνων
Περισσότερα -
Ποίηση: “Στην ερημιά της ελπίδας”
Γράφει η Ελένη Θ. Π. Λουκά // Στην ερημιά της ελπίδας Η μέρα τελειώνει, το φως χαμηλώνει η δύση αρπάζει φωτιά και ματώνει ο ήλιος βαθιά στον ορίζοντα γέρνει στην μοναξιά της ελπίδας
Περισσότερα -
Η μαγεία των Magic De Spell
Από τον Γιάννη Παναγόπουλο // Τι σου λέει το όνομα Magic De Spell; Δεν μπορεί. Κάπου, κάποτε, με λόγο ή κατά τύχη συναντήθηκες μαζί του. Μπορεί να ήταν στις μέρες –αρχές δεκαετίας ’80– που ο πυρετός του Blitz
Περισσότερα -
ΑΦΙΕΡΩΜΑ: Τα «μπάνια του λαού» στην Αθήνα του 19ου αιώνα
του Τάκη Κατσιμάρδου // Μέρος 1ο: «Μπάνια του λαού» στην …παραθαλάσσια Αθήνα του 19ου αιώνα >> Μέρος 2ο: Τα «μπάνια του λαού» στο Πασαλιμάνι >> Μέρος 3ο: Οι Παρισινοί στη Νίκαια, εμείς στα Φάληρα >> Μέρος 4ο: Η
Περισσότερα -
✩ 142o τεύχος Fractal // Περιεχόμενα
Ζωγράφος του μήνα: Victor Vasarely (9 Απριλίου 1906, Πετς, Ουγγαρία – 15 Μαρτίου 1997, Παρίσι, Γαλλία) Editorial: Το αιώνιο παρόν Συνέντευξη: Λουκία Δέρβη / Αριάδνη Καλοκύρη Εργαστήρι συγγραφέα: Βασίλης Μούτσουγλου / Γιάννης Ξέστερνος
Περισσότερα -
✔ Ανδρέας Καραγιάν: «Η Πενταλογία μου ΔΕΝ είναι μυθιστόρημα αλλά έργο ζωής, ένα de profundis, μια αναζήτηση ταυτότητας και νοήματος σε έναν κόσμο που αλλάζει συνεχώς»
Συνέντευξη στην Πέρσα Κουμούτση // Ο Ανδρέας Καραγιάν γεννήθηκε στη Λευκωσία το 1943 και σπούδασε Ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, όπου πήρε το δίπλωμά του το 1967. Ταξίδεψε στο Λονδίνο για ειδικότητα, αλλά γοητεύτηκε από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα των
Περισσότερα
